Ο τραγουδιστής της τζαζ Cab Calloway συνεργάστηκε με την εμβληματική Betty Boop σε τρεις ταινίες κινουμένων σχεδίων, και μεταξύ αυτών, η “Χιονάτη” του 1933 σε σκηνοθεσία Dave Fleischer ξεχωρίζει ως η πιο επιτυχημένη και ιδιότυπη.
Σε αντίθεση με το αρχικό μέρος της σειράς, το “Minnie the Moocher”, και το λιγότερο γνωστό slapstick-driven “The Old Man of the Mountain”, η “Χιονάτη” κέρδισε τον χαρακτηρισμό “πολιτιστικά σημαντική” από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών και εξασφάλισε μια θέση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου το 1994. Σε δημοσκόπηση κορυφαίων animators, ψηφίστηκε ως το 19ο από τα 50 σπουδαιότερα κινούμενα σχέδια όλων των εποχών.
Η Betty Boop έκανε το ντεμπούτο της το 1930, ενσαρκώνοντας το πνεύμα των flapper και τη σεξουαλική ελευθερία της εποχής της τζαζ, η οποία εξασθένιζε μετά το κραχ της Γουόλ Στριτ το 1929. Αρχικά μασκότ της εποχής, η Betty Boop εξελίχθηκε σε μια γλυκόπικρη υπενθύμιση μιας περασμένης εποχής, στολισμένη με μια χαρακτηριστική φωνή, τολμηρή ενδυμασία και μια ερωτική προσωπικότητα ακατάλληλη για παιδιά. Οι καλύτερες ταινίες της συχνά περιλάμβαναν συνεργασίες με τον Cab Calloway, αντανακλώντας τον προσανατολισμένο προς τους ενήλικες χαρακτήρα του περιεχομένου τους.
Η Betty συνοδεύεται από τους πρωτότυπους χαρακτήρες του Fleischer, την Koko the Clown και την Bimbo the Pup. Η ταινία εκτυλίσσεται σε σουρεαλιστικό, ζωηρό χάος, με το κινούμενο φάντασμα του Calloway να τραγουδά το “St. James Infirmary Blues” ανάμεσα σε παράξενες σκηνές του ταξιδιού της Betty στον κάτω κόσμο. Το γκροτέσκο τέλος της ταινίας, όπου η Μπέτι και η συμμορία της γυρίζουν έναν δράκο ανάποδα, αποτελεί ένα μοναδικό και αξέχαστο αστείο.
Ο Calloway εξασφάλιζε στρατηγικά την προβολή των κινούμενων σχεδίων της Betty Boop πριν από τις ζωντανές παραστάσεις του, ενισχύοντας τις πωλήσεις εισιτηρίων. Τα κινούμενα σχέδια της ταινίας, που ολοκληρώθηκαν αποκλειστικά από τον Roland Crandall, ξεχωρίζουν για τη σχολαστική λεπτομέρεια και τον μοναδικό χαρακτήρα τους. Κάθε στοιχείο, είτε στο προσκήνιο είτε στο παρασκήνιο, είναι κατασκευασμένο με προσοχή, κάνοντας τους θεατές να λαχταρούν να ξαναδούν την ταινία για να ανακαλύψουν αποχρώσεις που χάθηκαν κατά την πρώτη προβολή.
Μέσα στη σουρεαλιστική αφήγηση, η συγγραφέας Anne Blakeley προτείνει αλληγορικά στοιχεία που παραπέμπουν σε μια πτώση από την αθωότητα στην εμπειρία. Ωστόσο, η εκκεντρικότητα της ταινίας αψηφά μια οριστική ερμηνεία.
Η Betty Boop που κυκλοφόρησε τέσσερα χρόνια πριν από τη μεγάλου μήκους εκδοχή της Disney, παρουσιάζει ένα υπνωτικό και ονειρικό όραμα. Η μοναδική ατμόσφαιρα συμβάλλοει στην ιδιότητά του ως ένα διαχρονικό anime ,ένα κινηματογραφικό διαμάντι που περιμένει να ανακαλυφθεί ξανά.
Betty Boop – Δείτε ένα απόσπασμα:
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
