Ο όρος Asatru, που προέρχεται από την ισλανδική γλώσσα ως au-sa-tru, ιστορικά και σήμερα προσδιορίζει τους πιστούς στους θεούς, τις θεές και τις τελετουργίες της προχριστιανικής βόρειας Ευρώπης, ιδιαίτερα μεταξύ των Σκανδιναβών οπαδών.
Ετυμολογικά, το Asatru σημαίνει πίστη ή θρησκεία (tru) στους Aesir, την κύρια ομάδα θεοτήτων στην αρχαία σκανδιναβική μυθολογία. Ο όρος προήλθε ως μετάφραση του νεολογισμού Asetro, που εισήγαγε ο Νορβηγός συνθέτης Envard Grigg το 1870 στο πλαίσιο του ρομαντικού εθνικισμού του 19ου αιώνα. Ενώ χρησιμοποιείται περιστασιακά στα αγγλικά ως Ásatrúar στον πληθυντικό αριθμό, στα ισλανδικά, χρησιμεύει ως γενική περίπτωση του Asatrúar.
Το Asatru αποτελεί συστατικό στοιχείο του νεοπαγανιστικού κινήματος που εμφανίστηκε στη Σκανδιναβία, τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Στις σύγχρονες σκανδιναβικές γλώσσες, η πίστη στους Aesir ονομάζεται Åsatru στα νορβηγικά, Asatro στα σουηδικά και τα δανικά, και στα παλαιά αγγλικά, είναι γνωστή ως Ēsatrēowð.
Επί του παρόντος, οι οπαδοί του Asatru είναι διασκορπισμένοι παγκοσμίως, με την Ισλανδία να αναγνωρίζει το Asatru, μαζί με τον Λουθηρανισμό, ως τις δύο επίσημες κρατικές θρησκείες της. Το φιλοσοφικό θεμέλιο του Asatru δίνει έμφαση σε αρετές όπως το θάρρος, η τιμή, η ειλικρίνεια, η φιλοξενία, η αυτάρκεια, η υπευθυνότητα, η επιμέλεια, η επιμονή, η δικαιοσύνη, η πίστη και η δικαιοσύνη.
Οι θεοί και οι θεές της Σκανδιναβίας, που αναφέρονται συλλογικά ως Aesiris, συμβόλιζαν “πυλώνες” που στήριζαν τον κόσμο και χρησίμευαν ως κεντρικά σημεία στις οικογενειακές και φυλετικές δομές των βόρειων κοινωνιών. Οι μύθοι και οι θρύλοι τους τεκμηριώνονται στη σκανδιναβική, γερμανική και αγγλοσαξονική λογοτεχνία, καθώς και στα ισλανδικά έπη και τη λαογραφία.
Η Asatru θεωρείται συχνά ως μια βαθιά σαμανιστική και εθνική παράδοση, με τους ασκούμενους να τιμούν επίσης τα πνεύματα των προγόνων και τα πνεύματα της φύσης που κατοικούν στη γη, το νερό, τον αέρα και τα δάση. Η κοινότητα Asatru δίνει σημαντική έμφαση στην ατομική πνευματικότητα, με τους πιστούς να σχηματίζουν μικρές ομάδες γνωστές με διάφορα ονόματα, συνήθως “σπίτι” και “εστία”.
Αλεξάνδρειες: Όχι 1, αλλά 16! Πού έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος τις πόλεις του; (ΕΙΚΟΝΕΣ)
