Επανεξετάζοντας αυτές τις μεσαιωνικές πεποιθήσεις για το σεξ, γίνεται φανερό ότι οι στάσεις απέναντι στη σεξουαλικότητα ήταν πιο σύνθετες και διαφοροποιημένες από την ευρέως αντιληπτή αφήγηση.
Σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι οι Ευρωπαίοι του Μεσαίωνα ήταν καταπιεσμένοι και ακολουθούσαν αυστηρά το εκκλησιαστικό δόγμα που προέβλεπε το σεξ αποκλειστικά για την αναπαραγωγή, αυτή η εξέταση αποκαλύπτει μερικές ιδιόμορφες πεποιθήσεις γύρω από το σεξ και τη σεξουαλικότητα στη Μεσαιωνική Ευρώπη.
Ενώ αναγνωρίζεται η κυρίαρχη επιρροή της Εκκλησίας, η οποία χρησίμευε ως ηθικός οδηγός για τη μεσαιωνική κοινωνία, γίνεται φανερό ότι οι απόψεις τους για το σεξ δεν ήταν εξ ολοκλήρου τόσο συντηρητικές όσο θα μπορούσε κανείς να υποθέσει.
6 ιστορικά λάθη που συνεχίζουμε να πιστεύουμε ως σωστά (2ο μέρος)
6 ασυνήθιστες πεποιθήσεις για το σεξ
1. Οι εγκεκριμένες από την Εκκλησία σεξουαλικές στάσεις:
Η Εκκλησία, παρά τη φήμη της ότι προωθούσε την αποχή και αποδοκίμαζε τη “σεξουαλικά αποκλίνουσα” συμπεριφορά, ενέκρινε εκπληκτικά πέντε σεξουαλικές στάσεις για τα παντρεμένα ζευγάρια. Ο Albertus Magnus, μια εξέχουσα προσωπικότητα της μεσαιωνικής Ευρώπης, περιέγραψε αυτές τις στάσεις, με την ιεραποστολική να είναι η μόνη πλήρως αποδεκτή. Οι άλλες στάσεις θεωρούνταν “ηθικά αμφισβητήσιμες αλλά όχι θανάσιμα αμαρτωλές”, αποδεικνύοντας μια διαφοροποιημένη προσέγγιση της σεξουαλικής συμπεριφοράς.
2. Συνέπειες της αγαμίας για τους άνδρες:
Επηρεασμένοι από τις αρχαίες ελληνικές ιατρικές πεποιθήσεις, οι μεσαιωνικοί Ευρωπαίοι πίστευαν ότι η ανισορροπία των χυμών του σώματος που προέκυπτε από την έλλειψη σεξουαλικής απελευθέρωσης θα μπορούσε να οδηγήσει σε ασθένεια ή θάνατο. Η αντίληψη αυτή φάνηκε από την περίεργη περίπτωση του βασιλιά Λουδοβίκου Η’ της Γαλλίας, του οποίου η πίστη κατά τη διάρκεια της Σταυροφορίας των Αλμπιγκενσών φέρεται να συνέβαλε στον θάνατό του.
3. Αυνανισμός και γυναίκες:
Ενώ ο αυνανισμός καταδικάστηκε γενικά από τη μεσαιωνική Εκκλησία, ιδίως για τους άνδρες, τοποθετήθηκε σχετικά χαμηλά στην ιεραρχία των σεξουαλικών αμαρτημάτων. Αναγνωρίζοντας τις σύγχρονες ιατρικές διδασκαλίες, οι οποίες ενίοτε υποστήριζαν τον αυνανισμό, η Εκκλησία επέτρεπε ορισμένες παραχωρήσεις για όσους δεν είχαν εναλλακτικές διεξόδους. Για τις γυναίκες, οι ιατρικές συμβουλές περιλάμβαναν θεραπείες όπως το μασάζ των γεννητικών οργάνων για όσους δεν είχαν τακτικές σεξουαλικές σχέσεις.
4. Αποδοχή της πορνείας:
Παρά την εξωτερική καταδίκη της πορνείας από την Εκκλησία, την αποδέχθηκε σιωπηρά ως αναγκαίο κακό για την αντιμετώπιση της αντιλαμβανόμενης ανισορροπίας των χυμών που προκαλούσε η περίσσεια σπέρματος. Ο Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης αναφέρθηκε περίφημα στην πορνεία ως “αναγκαίο κακό – όπως ένας υπόνομος σε ένα παλάτι”, υπογραμμίζοντας την πραγματιστική προσέγγιση της Εκκλησίας.
5. Φύλαξη της γυναικείας παρθενίας:
Οι βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις για τον έλεγχο της γυναικείας σεξουαλικότητας περιλάμβαναν παράλογες αντιλήψεις όπως η αξιολόγηση της παρθενίας μιας γυναίκας από τη στεγανότητα του κόλπου της και ο προσδιορισμός της αγνότητάς της με βάση το στυλ του περπατήματός της. Επιπλέον, οι μεσαιωνικοί στοχαστές πίστευαν ότι η σεξουαλική επαφή μπορούσε να επηρεάσει το χρώμα των ούρων μιας γυναίκας, παρέχοντας ένα αντισυμβατικό μέτρο της σεξουαλικής της δραστηριότητας.
6. Σεξ και φύλο του μωρού:
Οι μεσαιωνικές πεποιθήσεις σχετικά με την τεκνοποίηση επεκτάθηκαν στο φύλο και τη φύση του παιδιού, συνδέοντάς τα με τους όρχεις και αντίστοιχα τις ωοθήκες που εμπλέκονταν στην αναπαραγωγική διαδικασία. Η πεποίθηση ότι το σπέρμα απαιτούσε θερμότητα και αίμα από τη γυναίκα για την επιτυχή τεκνοποίηση αντανακλούσε την περιορισμένη κατανόηση των αναπαραγωγικών διαδικασιών κατά την εποχή εκείνη.
Φωτογραφία εξωφύλλου
