Ένα μουσικό άσμα – επίκληση του Αλκίνοου Ιωαννίδη που σε παρασύρει στα δεσμά του.
Ζητάει κάτι ιερό, βίαιο και απελευθερωτικό μια γέφυρα που να περνάει από το πιο βαθύ άδυτο της ψυχής στην πολυσύχναστη αγορά της ύπαρξης. Είναι ο πόνος κάθε ποιητή που έχει τολμήσει να αγαπήσει αυτό που είναι άπιαστο, που έχει νιώσει το κεντρί της ομορφιάς που αιωρείται ακριβώς πέρα από την εμβέλεια.
Μέσα στο τρεμάμενο σκοτάδι του ανεκπλήρωτου , ο Ιωαννίδης απλώνει το χέρι του για μια άγρια αγκαλιά που θυμίζει παρηγοριά. Και ακόμα τα λόγια κρέμονται αναπάντητα , κυκλώνοντας σαν προσευχή που ρίχνεται στο κενό, περιμένοντας για πάντα αυτή η σιωπή.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ (όταν σε θέλω)
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλωΤραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπήΠίσω απ’ τα μάτια πίσω απ’ της ζωής το βέλοΚρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε το ξέρωΝεροποντή που περιμένω μια ζωήΓιατί δεν έρχεσαι
Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα – λογοτεχνικούς θησαυρούς που αγαπήθηκαν από τους αναγνώστες:
Όσκαρ Ουάιλντ: «Μέχρι τώρα ο άνθρωπος έχει υπάρξει ως ένα βαθμό, σκλάβος μηχανών»
Εντουάρντο Γκαλεάνο: «Είμαστε όλοι θνητοί μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο…»
Μια φορά κι έναν καιρό ο Έσσε μας είπε: «Όταν φοβόμαστε κάποιον είναι γιατί …»
5 φορές που ο Ίψεν είχε δίκιο (και είπε όσα φοβόμασταν να παραδεχτούμε)
