Σε περίπτωση ενδεχόμενου παγκόσμιου πολέμου, είναι δύσκολο να προβλεφθεί η ακριβής μορφή που θα λάβει, καθώς εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως τα εμπλεκόμενα μέρη, οι ικανότητες, οι συμμαχίες και οι στρατηγικές τους. Ωστόσο, ορισμένοι εμπειρογνώμονες έχουν συζητήσει την έννοια ενός πιθανού μελλοντικού παγκόσμιου πολέμου και πώς θα μπορούσε να διαφέρει από προηγούμενες συγκρούσεις.
Μια αξιοσημείωτη ιδέα είναι η εφαρμογή ενός “παγκόσμιου πολέμου στον κυβερνοχώρο”, όπου οι συγκρούσεις θα διεξάγονται κυρίως στον κυβερνοχώρο και όχι μέσω του παραδοσιακού φυσικού πολέμου. Αυτή η μορφή πολέμου θα μπορούσε να περιλαμβάνει κυβερνοεπιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, χρηματοπιστωτικά συστήματα, δίκτυα επικοινωνίας και άλλα, οδηγώντας σε εκτεταμένη αναστάτωση και χάος.
Ουκρανία: Πώς μια κατασκευάστρια κοσμημάτων έγινε κατασκευάστρια μη επανδρωμένων αεροσκαφών (BINTEO)
Μια πηγή που συζητά αυτή την έννοια είναι ένα άρθρο με τίτλο “The Geopolitics of Cyberspace After Stuxnet” του Dr. Brandon Valeriano, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Strategic Studies Quarterly το 2012. Αν και το άρθρο εστιάζει συγκεκριμένα στις επιπτώσεις της κυβερνοεπίθεσης Stuxnet στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, παρέχει πληροφορίες για το πιθανό μέλλον του κυβερνοπολέμου σε παγκόσμια κλίμακα.
Το κείμενο υπογραμμίζει την παγκόσμια σημασία των απειλών για την κυβερνοασφάλεια, τόσο από οικονομικής άποψης όσο και από πλευράς επιπτώσεων στην εθνική ασφάλεια. Περιστατικά υψηλού προφίλ, όπως επιθέσεις ransomware, παραβιάσεις δεδομένων και κρατικά υποστηριζόμενες δραστηριότητες στον κυβερνοχώρο, έχουν υπογραμμίσει την ανάγκη ύπαρξης κανόνων που θα διέπουν τη συμπεριφορά στον κυβερνοχώρο.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι πρόκειται για υποθετικά σενάρια και ότι η πραγματική μορφή οποιουδήποτε πιθανού μελλοντικού παγκόσμιου πολέμου θα εξαρτηθεί από ένα ευρύ φάσμα γεωπολιτικών, τεχνολογικών και κοινωνικών παραγόντων.
Το εξελισσόμενο τοπίο του πολέμου, που καθοδηγείται από την πρόοδο της τεχνολογίας και των στρατιωτικών στρατηγικών, δημιουργεί μια πολύπλοκη εικόνα για το τι μπορεί να συνεπάγεται η επόμενη σύγκρουση μεγάλης κλίμακας. Ακολουθούν ορισμένα βασικά σημεία από το παρεχόμενο κείμενο σχετικά με τα πιθανά χαρακτηριστικά των μελλοντικών συγκρούσεων:
1. Αυξημένος ρόλος των πυραύλων: Δίνεται ολοένα και μεγαλύτερη έμφαση στους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ως βασικό συστατικό του σύγχρονου πολέμου. Χώρες όπως η Ρωσία έχουν συγκεντρώσει σημαντικές ποσότητες πυραύλων με βελτιωμένη ακρίβεια και εμβέλεια. Η ικανότητα να πλήττονται στόχοι με ακρίβεια από μακριά καθίσταται κρίσιμη ικανότητα σε μελλοντικές συγκρούσεις.
2. Αρχική φάση της σύγκρουσης: Οι ειδικοί εικάζουν ότι μια αρχική φάση σύγκρουσης θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα μπαράζ πυραύλων και προσπάθειες μεγάλης εμβέλειας με στόχο την καταστροφή κρίσιμων περιουσιακών στοιχείων, όπως στρατιωτικές βάσεις, κέντρα διοίκησης και υποδομές όπως σταθμοί παραγωγής ενέργειας. Η φάση αυτή θα μπορούσε να διαρκέσει μερικές ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων και οι δύο πλευρές προσπαθούν να εξουδετερώσουν τις βασικές δυνατότητες της άλλης.
3. Προκλήσεις στην άμυνα: Η άμυνα κατά των εισερχόμενων πυραυλικών επιθέσεων θέτει σημαντικές προκλήσεις. Χωρίς ισχυρά και πολυάριθμα συστήματα αεράμυνας, μπορεί να είναι δύσκολο να αναχαιτιστούν σμήνη εισερχόμενων πυραύλων. Στρατηγικές όπως η απόκρυψη σε καλά προστατευμένες βάσεις βαθιά μέσα σε βουνά ή η ταχεία διασπορά των δυνάμεων εξετάζονται ως πιθανά αμυντικά μέτρα.
4. Αντοχή και ανθεκτικότητα: Η σημασία της ανθεκτικότητας και της ευρωστίας των στρατιωτικών δυνάμεων τονίζεται ως κρίσιμος παράγοντας στον σύγχρονο πόλεμο. Η ικανότητα να αντέχουν σε επιθέσεις, να συνεχίζουν να μάχονται και να αναπληρώνουν γρήγορα τις απώλειες θεωρείται κρίσιμη για τις αμυνόμενες δυνάμεις. Η έμφαση σε μονάδες χαμηλής τεχνολογίας, φθηνότερες και πιο ανθεκτικές θα μπορούσε να προσφέρει τακτικό πλεονέκτημα απέναντι σε προηγμένα πυραυλικά συστήματα.
5. Πλεονέκτημα πρώτης επίθεσης: Το στοιχείο του αιφνιδιασμού και το πλεονέκτημα του πρώτου πλήγματος είναι σημαντικοί παράγοντες στις σύγχρονες συγκρούσεις. Η έναρξη ένοπλης σύγκρουσης με ένα γρήγορο και αποφασιστικό πρώτο πλήγμα μπορεί να διαταράξει την υποδομή και την άμυνα του αντιπάλου, δίνοντας στο επιτιθέμενο μέρος ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Η ικανότητα του αμυνόμενου να επιδείξει ανθεκτικότητα, στρατηγικό βάθος και τη βούληση να αντεπιτεθεί είναι ουσιώδης για την αντιμετώπιση του πλεονεκτήματος του πρώτου πλήγματος.
Πηγή των πληροφοριών: Διαδικτυακή έρευνα
Nammo, Carnegie Endowment for international peace
