Ο Σιδηρόπουλος γράφει για εκείνους που δεν μπορούν να κοιμηθούν, για εκείνους που βηματίζουν στα δωμάτιά τους με το τσιγάρο στο χέρι, με την καρδιά να χτυπάει πιο γρήγορα από τη γραμμή του μπάσου.
Τα λόγια του Παύλου δεν έχουν σκοπό να σας ηρεμήσουν, έχουν σκοπό να σας κάνουν να νιώσετε ζωντανοί, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ανοίξετε παλιές πληγές. Σε αυτούς τους στίχους, θα βρείτε τον πόνο της αγάπης που είναι απρόσιτη, την απογοήτευση του να θέλεις αυτό που δεν μπορείς να έχεις, και την ατελείωτη, μοναχική αναμονή στους διαδρόμους του θεάτρου κάποιου άλλου.
Γιατί ακόμα κι όταν το παιχνίδι μοιάζει ατελείωτο, ακόμα κι όταν η αγάπη μοιάζει με χαμένο παιχνίδι, εμείς συνεχίζουμε να περιμένουμε. Συνεχίζουμε να παρακολουθούμε. Συνεχίζουμε να ελπίζουμε. Και όταν αρχίσει η μουσική, ίσως, απλά να νιώσεις ότι δεν περιμένεις μόνος σου.
O Παύλος Σιδηρόπουλος είναι εδώ, η ροκ δεν πεθαίνει ποτέ: Αποφθέγματα που ταρακούνησαν το μέσα μας
Στίχοι: Παύλος Σιδηρόπουλος
Με κομμένη αναπνοή, ιδρωμένο το κορμί
Σε πλησιάζω ακροβατώντας, με ρυθμό σιωπής.
Η αϋπνία μου υγρή, ράβει νύχτα την πληγή
Μην τυχόν την ψηλαφίσεις και μου φοβηθείς.
Το έργο μοιάζει να `ναι ατέλειωτο
Και μόνο εγώ είμαι θεατής
Στους διαδρόμους του θεάτρου σου
Να μαζεύω τα κομμάτια σου
Να στα δώσω όταν θα `ρθεις.
Άλλοτε κι αλλού μην πεις
Θα χαθούμε, μην αργείς
Με λυγμό που μοιάζει ανώδυνος
Προσπαθείς να μ’ αρνηθείς.
Κι είναι ο φόβος μου διαρκείς
Με φωνάζεις κι απορείς
Ξέρω, θες να μ’ αγαπήσεις
Και κλαις που δεν μπορείς.
Το έργο μοιάζει να `ναι ατέλειωτο
Και μόνο εγώ είμαι θεατής
Στους διαδρόμους του θεάτρου σου
Να μαζεύω τα κομμάτια σου
Να στα δώσω όταν θα `ρθεις.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
“Να Μ’ Αγαπάς”: Σε ποια γυναίκα αφιερώθηκε το μελωδικό χάδι της ροκ
