O Παύλος Σιδηρόπουλος δε συμβολίζει απλά τη ροκ μουσική αλλά μια εποχή αυθεντική που δε δήλωνες τι είσαι, καθως ήταν αυταπόδεικτο. Ας μοιραστούμε μερικά από τα αποφθέγματά του.
Είναι πάντα οδυνηρό όταν φεύγουν σύμβολα της τέχνης όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, διότι παίρνουν μαζί τους αναπόφευκτα μια ολόκληρη εποχή. Νοσταλγούμε τους ροκάδες που έλεγαν πως «η ηρωίνη είναι μια μπούρδα» και όχι τη σημερινή εποχή της παραμύθας, όπου τραγούδια μας παρουσιάζουν την «ομορφιά» της μαστούρας. Νοσταλγούμε το αυθεντικό που χάθηκε κάπου ανάμεσα στην παγκοσμιοποίηση και τον αστικισμό. Παιρνούν τα χρόνια και όλα αλλάζουν όμως κάποιοι καλλιτέχνες δεν πέθαναν ποτέ, το ροκ δεν πεθαίνει – το αυθεντικό, αυτό που αφουγκράζεται την κοινωνία χωρις να την αναγκάσει να ακολουθήσει τάσεις αλλά να εμπνευστεί από αυτές. Καταλήγουμε πως ο Παύλος έφυγε αλλά άφησε έναν έντονο απόηχο. Μάλλον αυτό είναι η αθανασία!
Όταν μιλούσε ο Τζίμης Πανούσης, εμείς ταΐζαμε τις παθογένειές μας: 10 αποφθέγματά του
Μερικά από τα αποφθέγματα του Παύλου Σιδηρόπουλου
«Έχει μεγάλη δυσκολία να μπει ελληνικός στίχος στην ροκ μουσική αλλά πως να το κάνουμε πρέπει να παλέψεις. Πρώτα θα βγει λίγο κουτσό, λίγο τραυματισμένο, μετά όμως θα βρει τον δρόμο του. Θέλει ειδική μελέτη… Εγώ κουράστηκα αλλά βρήκα τα μυστικά της ελληνικής γλώσσας και τώρα ο στίχος κολλάει. Κοφτά, λέξη προς λέξη. Και νιώθω μεγάλη ικανοποίηση γιατί αυτό το “ταξίδι” το ‘βγαλα πέρα μόνος μου.»
«Πάνω στη σκηνή τα δίνω όλα. Το μυστικό του ροκ εντ ρολ σ’ αυτό επάνω, είναι την ώρα που παίζεις να μην το βάζεις ποτέ κάτω. Οταν πραγματικά κάνεις ότι μπορείς είναι σίγουρο ότι το κοινό θα έχει και την ανάλογη αντίδραση. Γιατί το ροκ στηρίζεται στην ανθρώπινη επαφή – όποιας μορφής και να είναι αυτή – και από εκεί παίρνει και τα ερεθίσματά του.»
«Ήδη τώρα έχουμε μια παράδοση τριάντα χρόνων ελληνικού ροκ. Μετά από πενήντα χρόνια θα μιλάμε όπως και για το ρεμπέτικο και το δημοτικό. Η παράδοση δημιουργείται, δεν γεννιέται. Από το κενό δεν βγαίνει τίποτε»
«Υπάρχουν αναρχικοί, άναρχα άτομα δεν υπάρχουν. Έχω τις προσωπικές μου αρχές που άλλες συμφωνούν κι άλλες δεν συμφωνούν με αυτές της κοινωνίας. Δεν είμαι απόλυτος πάνω σ’ αυτές τις αρχές. Είμαι ρευστός και αυτό εξαρτάται από την καθημερινή μου ζωή και από τις εμπειρίες. Για να μη γίνει ρευστότητα, διάλυση, αυτοκαταστροφή, ισορροπώ αυτή τη ρευστότητα με μια συνέπεια που φαίνεται στις σχέσεις μου με τους άλλους.»
«Κατ’ αρχήν η αγάπη είναι διαφορετική από τον έρωτα. Η αγάπη είναι πολύ πιο μακροχρόνια από τον έρωτα και όταν δημιουργηθεί δεν σβήνει. Ο έρωτας υπάρχει και χωρίς την αγάπη. Πιστεύω όμως στις αρχές του έρωτα και της αγάπης. Η αγάπη δεν έχει να κάνει με το φύλλο.»
«Θέλω να πω στους πιτσιρικάδες ότι δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας απολύτως λόγος να δοκιμάσουν ηρωίνη. Δεν μπορεί να σου δώσει κανένα όραμα, καμμιά ψευδαίσθηση, κανένα βίζιον ας πούμε, άμα είσαι ποιητής, ζωγράφος ή καλλιτέχνης… Η ηρωίνη είναι κάτι που σε εκμηδενίζει, είναι ένας μύθος, μια μπούρδα…»
Κατερίνα Γώγου: Η ελευθερία σας είναι στις σόλες των τρύπιων παπουτσιών μου…»
