Ο νεάρος Βέλγος σκηνοθέτης, Λούκας Ντοντ (Lukas Dhont) κέρδισε άμεσα την αναγνώριση για το εξαιρετικό του ταλέντο και την καινοτόμο αφήγηση.
Γεννημένος στις 14 Μαΐου 1991 στη Γάνδη του Βελγίου, ο Ντοντ ξεκίνησε το ταξίδι του στον κόσμο του κινηματογράφου σε αρκετά μικρή ηλικία. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει ήδη επιδείξει μια βαθιά κατανόηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και κοινωνικών ζητημάτων, των οποίων μεταφράζει με απόλυτη επιδεξιότητα στη δουλειά του.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα έργα του Ντοντ είναι το «Girl», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2018. Η ταινία απέσπασε ευρεία αναγνώριση και απέσπασε πολλά βραβεία, συμπεριλαμβανομένων της Χρυσής κάμερας (Caméra d’Or) και του Queer Palm.
Το «Girl» περιστρέφεται γύρω από την ιστορία ενός 15χρονου τρανσέξουαλ κοριτσιού ονόματι Λάρα, το οποίο απεικονίζεται έξοχα από τον 21χρονο Βίκτορ Πόλστερ. Η ταινία εμβαθύνει στην ανακάλυψη του εαυτού της και στους αγώνες που αντιμετωπίζει, ενώ κυνηγά το όνειρό της να γίνει επαγγελματίας χορεύτρια μπαλέτου. Άμα το σκεφτεί κανείς, σπάνια βλέπουμε ταινία να θίγει τις δυσκολίες των τρανς ατόμων, όπου από τη μία προσπαθούν να αποδεχτούν τον εαυτό τους και από την άλλη αισθάνονται παγιδευμένοι σ’ ένα σώμα το οποίο δεν αντιπροσωπεύει την ταυτότητα και το φύλο τους. Κι όμως, παρότι σπάνιο, ο Λούκας Ντοντ κατάφερε να περάσει όλη αυτή την συναισθηματική και σωματική πρόκληση μ’ έναν πολύ ευαίσθητο και αυθεντικό τρόπο, γεγονός που του χάρισε διεθνή αναγνώριση.
Μετά την επιτυχία του «Girl», ο Λούκας Ντοντ συνέχισε να εντυπωσιάζει με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, αυτή τη φορά με τον τίτλο «Close». Το υποψήφιο για όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, «Close», έκανε τη πρεμιέρα του το 2022 και έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Η ταινία ακολουθεί δύο 13χρονους, τον Λεό και τον Ρεμί, των οποίων η στενή φιλία γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τους συμμαθητές τους. Σαν να λέμε είναι η περίοδος που ξαφνικά βλέπεις να χάνεται η παιδικότητα και να εισβάλλει βίαια η εφηβία…εκεί που προσπαθείς να κρύψεις κάθε τι αγνό για να ταιριάξεις με όλους τους άλλους, εκεί που η φιλικότητα μπορεί να παρεξηγηθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή. Το «Close» είναι μια μελέτη πάνω στα καταπιεσμένα συναισθήματα και ο σκηνοθέτης της ταινίας έρχεται να μας το επιβεβαιώσει με τα παρακάτω λόγια:
«Αν ακούσετε 13χρονους να μιλούν για τους φίλους τους, είναι πολύ τρυφεροί. Στην πορεία της εφηβείας, αυτή η γλώσσα και αυτή η εγγύτητα χάνονται. Δεν θεωρείται “ανδροπρεπές” να δείχνεις συναισθήματα… Πολλές φορές έχουμε δει στο σινεμά για το πόσο πληγώνονται οι εραστές όταν χωρίζουν, όμως σπάνια μιλάμε για το ότι μπορεί να ραγίσει η καρδιά σου μετά το τέλος μίας φιλίας. Είναι σημαντικό για μένα να μην αγνοήσουμε αυτή την πτυχή της βίας. Όχι μόνο στην κοινωνία, αλλά κυρίως τη βία που ασκούμε στον εαυτό μας».
Και συμπληρώνει:
«Θέλω να κάνω ταινίες για όλα τα παιδιά που αισθάνονται μόνα εκεί έξω… ».
Με την αφοσίωσή του στην αντιμετώπιση σημαντικών θεμάτων και το μοναδικό σκηνοθετικό του στυλ, ο Λούκας Ντοντ είναι αναμφίβολα ένα ανερχόμενο αστέρι του οποίου τα μελλοντικά έργα θα συνεχίσουν να αιχμαλωτίζουν και να εμπνέουν το κοινό σε όλο τον κόσμο.
Κείμενο: Γωγώ Μπόβαλη (Lavart)
