Ένας νέος ομαδικός εκθεσιακός χώρος στην Washington Printmakers Gallery παρουσιάζει έργα τριών καλλιτεχνών που εξερευνούν την ομορφιά και τη σκληρότητα της φύσης, χρησιμοποιώντας κυρίως ασπρόμαυρους τόνους.
Η έκθεση “After Thought — Emotional Landscapes” δεν περιορίζεται όμως στα παραδοσιακά μέσα, καθώς περιλαμβάνει και ένα γλυπτό έργο της Erin Owen που θυμίζει το παιχνίδι KerPlunk.
Στο έργο αυτό, η Owen χρησιμοποιεί μπάλες από πράσινο γυαλί γεμάτες με πετρέλαιο, οι οποίες τοποθετούνται πάνω σε σταυρωτά ξύλινα στηρίγματα. Τα στηρίγματα αυτά μπορούν να αφαιρεθούν, με αποτέλεσμα οι σφαίρες να πέσουν, να σπάσουν και να χύσουν το μαύρο, ρευστό περιεχόμενό τους. Το έργο της Owen αποτελεί ένα ισχυρό οικολογικό μήνυμα και ξεχωρίζει ως σπάνιο γλυπτό ανάμεσα στα έργα χαρακτικής που κυριαρχούν στην έκθεση. Οι άλλοι δύο συμμετέχοντες, William Demaria και Oliver Stern, παρουσιάζουν εντυπωσιακά τοπία με τη χρήση χαρακτικών και άλλων τεχνικών, που συνδυάζουν ρεαλιστικά και αφηρημένα στοιχεία.
Ο Demaria δημιουργεί πιο κυριολεκτικές απεικονίσεις της φύσης, ενώ ο Stern εστιάζει σε ρωγμές, μονοπάτια και ανοίγματα, τα οποία μπορεί να είναι είτε μνημειώδη είτε μικροσκοπικά. Η Owen συμμετέχει επίσης με ένα μονοχρωματικό χαρακτικό, το “Free Enterprise”, που απεικονίζει μια μικρή πόλη-παιχνίδι όπου τα κτίρια και η βλάστηση τυλίγονται στις φλόγες. Το έργο αυτό λειτουργεί ως προέκταση του οικολογικού της μηνύματος, προβάλλοντας τις πιθανές συνέπειες της ρύπανσης.
Dupont & Mullins
Σε αντίθεση με προηγούμενες εκθέσεις του στην Adah Rose Gallery, όπου ο Brian Dupont παρουσίαζε αφηρημένα έργα με βιομηχανική ατμόσφαιρα και στένσιλ γραμματοσειρές, η δουλειά του στην έκθεση “Of Homage or of Hope” σηματοδοτεί μια σημαντική στροφή. Ο καλλιτέχνης από τη Νέα Υόρκη δημιούργησε μια σειρά από “Annotations”, μικτά έργα σε χαρτί με χειρόγραφα αποσπάσματα από κείμενα των Herman Melville και Walt Whitman.
Αυτά τα σχέδια-ζωγραφιές είναι μουτζουρωμένα, πολυεπίπεδα και φαινομενικά αυτοσχέδια. Ταυτόχρονα, όμως, αντλούν έμπνευση τόσο από το περιεχόμενο όσο και από τη μορφή των βιβλίων που τα ενέπνευσαν. Το πράσινο σε ένα έργο προέρχεται από το χρώμα του εξωφύλλου της πρώτης έκδοσης του “Leaves of Grass”, ενώ τα ωκεάνια μπλε σε ένα άλλο έργο τοποθετούνται σε επίπεδα που αντιστοιχούν σε κεφάλαια του “Moby-Dick”.
Σε ένα από τα λίγα έργα με στένσιλ, η λέξη “plumb” κατεβαίνει κάθετα στη σύνθεση, σαν τα γράμματα να αποτελούν βαρίδιο που ρίχνεται στο νερό για να μετρήσει το βάθος του. Η τέχνη του Dupont είναι ιδιόμορφη, αλλά συνδέεται με έναν ευρύτερο κόσμο πραγματικότητας και μυθοπλασίας.
Ο άλλος καλλιτέχνης της έκθεσης, ο Nathan Mullins, αγγίζει τα όρια του ρεαλισμού. Οι μικρές ιστορίες καθημερινής ζωής που απεικονίζει είναι εύκολα αναγνωρίσιμες, αλλά ταυτόχρονα είναι “στυλιζαρισμένες” και αποδίδονται με τρόπο που τις κάνει να μοιάζουν ελαφρώς απόκοσμες.
Στο έργο “Friends on Fair Ground Fence”, οι τρεις φιγούρες, αν και φαινομενικά συνηθισμένες, παρουσιάζονται περισσότερο ως τυπικά στοιχεία παρά ως καθημερινοί άνθρωποι. Ο καλλιτέχνης από το Μισισιπή εντάσσει περιστασιακά σουρεαλιστικά στοιχεία, όπως το μεγάλο πλάσμα που αιωρείται πάνω από μια ξαπλωμένη γυμνή γυναίκα στο “Dream of the Big Fish”.
Φυσικό Μπλε
Το “Natural Blue” στην King Street Gallery εξερευνά την απειλητική και ταυτόχρονα ευάλωτη φύση του ωκεανού, μέσα από έργα τεσσάρων καλλιτεχνών. Χρησιμοποιώντας χρώματα, μελάνι, ξύλο και ακόμα και φως, οι δημιουργοί αποδίδουν τις ιδιότητες του νερού.
Η τοπική καλλιτέχνις Ruth Lozner παρουσιάζει μίνι ομοιώματα σπιτιών φτιαγμένα από βαμμένο ξύλο, τοποθετημένα σε πασσάλους, σαν να προετοιμάζονται για έναν μεγάλο κατακλυσμό. Η Meredith Starr δημιουργεί κυανοτυπίες και συνοδεύονται από ποιήματα της Sarah Kain Gutowski, εξερευνώντας την άγρια ομορφιά της φύσης. Επίσης, η Jacqui Crocetta παρουσιάζει πανέμορφα αλλά ανησυχητικά έργα που απεικονίζουν παραλίες και λιμνοθάλασσες μολυσμένες από πλαστικά, ζωγραφισμένα μάλιστα πάνω σε πραγματικά πλαστικά.
Τις πιο αιθέριες δημιουργίες παρουσιάζει η Meredith Leich, με βίντεο γυρισμένα σε τοπία σφυρηλατημένα από τη θάλασσα και τον πάγο στην Ισλανδία, την Αλάσκα και ένα νησί της Μασαχουσέτης που κινδυνεύει να βυθιστεί. Χρησιμοποιώντας τεχνικές stop-motion, η καλλιτέχνις προβάλλει μοτίβα σε βράχους και έλικες πλοίων, υπονοώντας τα θαλάσσια ρεύματα και την κίνηση των παγετώνων. Τα έργα της Leich είναι όμορφα και ευαίσθητα, ταυτόχρονα όμως προειδοποιούν για κινδύνους όπως το λιώσιμο των παγετώνων.
Γιορτάζοντας τα 45 χρόνια της γκαλερί Robert Brown
Το 1981, ο Robert Brown μετέφερε την τριετή του γκαλερί από τη Νέα Υόρκη στην Ουάσινγκτον, ξεκινώντας τη δραστηριότητά του στην πόλη με μια έκθεση του Ελβετού καλλιτέχνη Fifo Stricker. Δύο από τους παιχνιδιάρικους πίνακες του Stricker, που απεικονίζουν ζώα που εν μέρει συγχωνεύονται με άψυχα αντικείμενα, περιλαμβάνονται στο “45 Years”, τον επετειακό φόρο τιμής στον Brown, στη σημερινή Gallery Neptune & Brown.
Ο χώρος, που αποτελεί συνεργασία του Brown με τη σύζυγό του, Christine Neptune, συχνά εκθέτει χαρακτικά και σχέδια. Ωστόσο, αυτή η έκθεση περιλαμβάνει επίσης πίνακες, φωτογραφίες και γλυπτά. Μερικές φορές, ένα έργο χαρτιού μπορεί να παραπέμπει σε τρισδιάστατο έργο, όπως συμβαίνει με το κάρβουνο του Βρετανού καλλιτέχνη David Nash, που απεικονίζει το μνημειακό του γλυπτό από καμμένο ξύλο. Η απόδοση αυτή περικλείεται σε μια κορνίζα από επίσης μαυρισμένο ξύλο.
Ξεχωριστά χαρακτικά από τον Νοτιοαφρικανό William Kentridge και τον Ρώσο Oleg Kudryashov, περιμένουν τους επισκέπτες. Άλλα σημαντικά σημεία είναι τα λεπτομερή σχέδια και χαρακτικά των Linn Meyers (αφηρημένα) και Ben Tolman (σουρεαλιστικά), καθώς και η φωτογραφία του Frank Stewart που απεικονίζει τον πιανίστα τζαζ Ahmad Jamal με μια αποφασιστική έκφραση και το πιάνο του να αντανακλάται στα γυαλιά του. Η λεπτομέρεια είναι εξαιρετική, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη για μια γκαλερί που εδώ και πολύ καιρό παρουσιάζει έργα τέχνης εξαιρετικής ακρίβειας.
Με πληροφορίες από Washington Post
Πηγή εξωφύλλου
