Η ντροπή και η αμηχανία με το αντικειμενο του έρωτα σε μια κυκλική αφήγηση εύστοχης παρατήρησης απο τη γνωστή – άγνωστη Μαλβίνα.
Η Μαλβίνα εισάγει την ιδέα ότι η ντροπή είναι συνυφασμένη με τον έρωτα και προτείνει ότι η παύση αυτού μπορεί φέρει το τέλος της ντροπής.
Παραλληλίζει τον έρωτα με την εμπειρία του ταξιδιού με το τρένο, τονίζοντας την αργόσυρτη, προστατευτική φύση του τρένου σε σύγκριση με την απότομη ταχύτητα του κεραυνοβόλου έρωτα και την ευαλωτότητα που συνδέεται με αυτόν.
Η λύπη συνδέεται με μια συγκεκριμένη στιγμή κατά την οποία ο σύντροφος προσκαλεί σε οικειότητα και ο αφηγητής αισθάνεται μια αφηρημένη τρυφερότητα, αλλά δεν μπορεί να ανταποδώσει.Το απόσπασμα τελειώνει με την αφηγήτρια Μαλβίνα να εκφράζει την αδυναμία του να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του συντρόφου με την επιθυμητή στοργή.
Jack Kerouac: Δε γεννηθήκαμε ποτέ στην πραγματικότητα, δε θα πεθάνουμε ποτέ πραγματικά.
Μαλβίνα Κάραλη, «Πιο πολύ πιο πολλοί» -απόσπασμα
Η ντροπή τελειώνει οριστικά όταν τελειώνει ο έρωτας.
Έτσι μου φαίνεται.
Το έχω ξαναδεί το έργο.
Θα μου πεις, φίλε, οι ντροπές είναι πολλών ειδών.
Μου αρέσει που ταξιδεύουμε με τρένο.
Τα αεροπλάνα δεν τα μπορώ.
Είναι σαν κεραυνοβόλοι έρωτες.
Μπαίνεις ψυχολογικά απροετοίμαστος.
Με παλτό.
Ένα ποτήρι, δυο ποτήρια – πριν καλά-καλά το καταλάβεις, άλλη χώρα.
Βρίσκεσαι ανάμεσα σε μελαψόυς ανθρώπους.
Γυμνούς – κι εσύ με το παλτό στο χέρι.
Έτσι είναι με τα αεροπλάνα, φίλε.
Το τρένο, καμιά σχέση με κεραυνοβόλο έρωτα.
Είναι σαν αργοκίνητη αγάπη.
Απολύτως προστατευτικό.
Το τρένο μέριμνα έτσι, που να καταλαβαίνεις τα πάντα.
Πού βρίσκεσαι.
Που θα βρεθείς σε μια ώρα.
Σε πέντε ώρες.
Να σου έρθει κανονικά.
Κοίτα το αγόρι απέναντι.
Όμορφο αγόρι.
Τέλειο αγορένιο αγόρι.
Καλό ταξίδι, αγόρι.
Μας κοιτάζει.
Έχω, που λες, πολλών ειδών ντροπές.
Τη μια τη λέω λυποντροπή.
Κάποτε ήμουν με ένα αγόρι, που έμοιαζε με το τέλειο αγόρι.
Να σου πω την ιστορία.
Θες; Βαριέσαι;
Θα σ’ την πω.
Με το που γνωριστήκαμε, αμέσως συγκατοίκηση.
Δήθεν πρακτικοί λόγοι.
Να μη μας τρώνε οι δρόμοι.
Ζούσα καλά, πράγματα των σέβεντις.
Φίλοι, συναυλίες, σινεμά.
Τα χρήματά μου, όσο έμενα μόνη, πάντα μου περίσσευαν.
Ζούμε μαζί, αρχίζουν τα γνωστά:
Πλυντήριο πιάτων για δώδεκα άτομα εμείς οι δυο.
Ψυγείο να θρέψει πέντε οικογένειες.
Όταν ήρθε το καινούργιο στέρεο, το νταντέψαμε σαν μωρό.
Φιληθήκαμε από πάνω του.
Όταν έφτασε το κρεβάτι, στρώμα-υπόστρωμα, νιώσαμε αξιοσημείωτη χαρά.
Αργά το βράδυ πήγαμε να ξαπλώσουμε.
Πέφτει κοτζάμ άντρας – μέχρι χθες όμορφος – πάνω στο στρώμα και αρχίζει να κάνει κωλοτούμπες.
“Έλα δω να κάνουμε αγκαλίτσες”, μου λέει. “Να το εγκαινιάσουμε”.
Αγορά-χαρά-γ*****.
Εκείνη την ώρα ένιωσα την λυποντροπή που σου έλεγα.
Έτσι ακριβώς είπε: “Έλα να κάνουμε αγκαλίτσες”.
Εγώ αδύνατον έτσι, με αφηρημένη τρυφερότητα.
Δεν μπορώ.
Μυηθείτε στον ερωτικό κόσμο των λογοτεχνών με τα πατακάτω ποιηματα:
10 ερωτικά ποιήματα που μας πήραν κοντά τους στο σκοτάδι της απογοήτευσης
Ντίνος Χριστιανόπουλος: 10 ερωτικά ποιήματα ενός αιρετικού που αγαπήσαμε
Κώστας Καρυωτάκης: 10 ερωτικά ποιήματα για την οδύνη του έρωτα
11 ουρανογενή ποιήματα ερωτικής μύησης και σπαραγμού
