«Η Πείνα» του Κνουτ Χάμσουν
[dropcap size=big]Η[/dropcap] στιγμή που η τέχνη μετατρέπεται σε μέσο επιβίωσης και όχι ζωής, είναι η στιγμή της μετάβασης από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στην παρακμή και την πτώση. Κάτι τέτοιο δεν διαφεύγει από τη σκέψη του Κνούτ Χάμσουν, ο οποίος στο λογοτεχνικό του έργο «Η Πείνα» περιγράφει τη φάση αυτής της μετάβασης μέχρι τη λήξη της.
Η μελαγχολική λοιπόν σκέψη του Νορβηγού συγγραφέα, φοράει το θεατρικό της ένδυμα και μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη, μέσα στους σκοτεινούς τοίχους του θεάτρου BlackBox:
Ο ήρωας και μοναδικός ηθοποιός της παράστασης, τριγυρνά πεινασμένος στα στενά μίας Νορβηγικής πόλης, συνομιλεί με τον εαυτό του και προσπαθεί να επιβιώσει, συγγράφοντας άρθρα επιστημονικού κυρίως περιεχομένου. Και εδώ είναι που ξεκινά η μεταμόρφωση της τέχνης και της επιστήμης σε μέσα επιβίωσης. Η αμφιταλάντευση ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την πλήρη υποταγή, σε μια κακή μοίρα αποτελεί το κινητήριο γρανάζι της υπόθεσης. Ενώ οι βιωματικές αναφορές στον ανεκπλήρωτο έρωτα, στολίζουν με ασήμι τη σκούρη όψη του γραναζιού.
Πρόκειται για μία παράσταση αρκετά προσιτή αναφορικά με τη διάρκεια και την απλή διατύπωση των νοημάτων, ενώ στοχεύει και στη μετάδοση ενός βασικού εξ’ αυτών: Η φτώχεια σταματά να υπάρχει όταν κλείνουμε τα μάτια, ωστόσο ένα διακριτικό κοίταγμα στον περίγυρο αναιρεί την πρώτη «δια κλειστού οφθαλμού» εντύπωση…
Ηθοποιός: Πέρης Μιχαηλίδης
Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Μητροπούλου
Μετάφραση – Θεατρική προσαρμογή: Αναστάσιος Βενέτης
Κοστούμια: Δέσποινα Χειμώνα
Κείμενο: Γιώργος Χιώτης (Lavart)
