Η ζωή ξεδιπλώνεται ως ένα μωσαϊκό υφασμένο με την αμαρτία, τη συγχώρεση και την εγγενή ομορφιά της ανθρώπινης ύπαρξης. Στα αποσπάσματα που ακολουθούν, ο Χρόνης Μίσσιος, ζωγραφίζει ένα ζωντανό πορτρέτο του περίπλοκου χορού μεταξύ αμαρτίας και συγχώρεσης, εξερευνώντας τις βαθιές συνδέσεις που καθορίζουν την ανθρώπινη περιπέτεια.
Ο Μίσσιος εμβαθύνει στην ουσία της αμαρτίας, απεικονίζοντάς την όχι απλώς ως παράβαση, αλλά ως το ίδιο το δοχείο που ωθεί τη ζωή προς τα εμπρός, αναζητώντας την έκπληξη, την περιπέτεια και τα βαθιά συναισθήματα της χαράς και της αγάπης. Το παράδοξο ξεδιπλώνεται – γιατί χωρίς την αμαρτία, η γλυκύτητα της συγχώρεσης θα ήταν μια άπιαστη έννοια.
Στον αιθέριο χορό των συναισθημάτων, η Μίσσιος μας καλεί να παρακολουθήσουμε τους παρθένους γαλαξίες που ξεδιπλώνονται με κάθε αλληλεπίδραση, τονίζοντας την έμφυτη ανθρώπινη ανάγκη να αγγίξουμε, να κρατήσουμε και να συνδεθούμε με τους άλλους, σε μια εποχή που όλα απαιτούν την αποσύνδεση.
Χρόνης Μίσσιος: «Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών…» (ΒΙΝΤΕΟ)
«Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι», Χρόνης Μίσσιος, εκδόσεις γράμματα
«Ζωή χωρίς αμαρτία είναι ζωή… εν τάφω.
Γιατί η αμαρτία είναι ο μπούσουλας, η μουσούδα της ζωής που ψάχνει να βρει την έκπληξη, την περιπέτεια της χαράς και της αγάπης, κι ύστερα, σαν δεν υπάρξει η αμαρτία, πώς θα υπάρξει η γλυκιά συγχώρεση;
Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι να μην κάνεις αμαρτία στη ζωή σου, να μην κοσμήσεις την πλάση με τις κρυφές επιθυμίες και τα μεράκια σου. Δεν υπάρχει αμαρτία, μόνο ύβρις υπάρχει, κι απ’ αυτήν είναι αβάσταχτα φορτωμένη η κάθε μέρα του ανθρώπου.»
«Πολλές φορές είναι γλυκύτερο να προσδοκάς τον έρωτα, παρά να τον ζεις.
Κοίτα με πόση ομορφιά μάς πλούτισε η γνωριμία μας.
Σου ‘δωσα το γάλα της ψυχής μου, μου ‘δωσες τον πόνο σου, αγάπη.
Ένα πάρε- δώσε σε πεδία όπου οι γνωστές επικοινωνίες ήταν κομμένες, και μας ένωσαν τα αιώνια και τα άγνωστα.
Εκείνοι οι γαλαξίες των συναισθημάτων που κάθε φορά είναι παρθένα.
Κι αυτή η ανάγκη να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να τον σφίξουμε στην αγκαλιά μας-πού την πας…
Τι περισσότερο θα κερδίζαμε αν κάναμε έρωτα…»
«Μη θαρρείτε πως μόνο σήμερα τα μέσα ενημέρωσης κάνουνε ζημιά.
Ανέκαθεν παραπλανούσαν και αποπλανούσαν τους ανθρώπους, μα τότε ακόμα το πολύ πολύ να αποπλανούσαν ένα επιπόλαιο κορίτσι, ενώ σήμερα τσαλαπατάνε το νου και την ψυχή μας,σαν αγριογούρουνα σε καλαμπόκι…»
«Το κακό με τους ανθρώπους είναι ότι θυσιάζουν τη ζωή τους για να πετύχουν άχρηστα πράγματα, ενώ θα μπορούσαν να τα ζήσουν με τη φαντασία τους.
Όμως, δυστυχώς, οι πιο πολλοί άνθρωποι τα όνειρά τους δεν τα κάνουν για να χαρούνε το άρωμά τους, αλλά για να μπούνε στο μάτι των άλλων, να τους ζηλέψουν ή να τους καμαρώσουν οι άλλοι, μια ζωή ματαιόδοξοι, ακόμη και στα όνειρά τους.
Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα που θα σας αφυπνίσουν:
Το «προκλητικό» συναίσθημα του Ντίνου: «…να σου γλείψω τα πόδια – η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή»
Ντοστογιέφσκι: «Θα υποφέραμε περισσότερο αν οι τρελοί μας πόθοι πραγματοποιούνταν..»
