Απέναντι στις δοκιμασίες της ζωής, ο Γκαίτε υποστηρίζει με ισχυρό τρόπο τις πεποιθήσεις του, παρασύροντάς μας στο δικό του πρίσμα σκέψης. Υπάρχουν κι άλλοι φιλόσοφοι που υποστηρίζουν την σκέψη του Γκαίτε: «Άν σε δεχτώ όπως είσαι, θα σε κάνω χειρότερο»;
Η συμβουλή του Γκαίτε παίρνει μια μεταμορφωτική τροπή όταν δηλώνει: “Αν σε αποδεχτώ όπως είσαι, θα σε κάνω χειρότερο. Αν όμως σε αντιμετωπίσω ως αυτό που είσαι ικανός να γίνεις, θα σε βοηθήσω να το πετύχεις”. Εδώ, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια βαθιά φιλοσοφία που αμφισβητεί τον εφησυχασμό και καλεί σε μια προσέγγιση που καλλιεργεί, δίνοντας έμφαση στις δυνατότητες ανάπτυξης μέσα σε κάθε άτομο.
Η αιχμηρή διαπίστωση: “Από όλους τους κλέφτες, οι ηλίθιοι είναι οι χειρότεροι, γιατί σου κλέβουν το χρόνο και τη διασκέδαση”, κόβει την ακαταστασία της ζωής, αναδεικνύοντας την πολυτιμότητα του χρόνου και τη διαβρωτική επίδραση της αρνητικότητας.
“Η μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα”, συμπυκνώνει την ενδυναμωτική οπτική του Γκαίτε για την αυτοπεποίθηση, υποδηλώνοντας ότι η πραγματική πηγή της μαγείας βρίσκεται μέσα στις δικές μας δυνατότητες και την αυτοπεποίθησή μας.
12 αποφθέγματα του Γκαίτε
- ‘Ο πιο ευτυχισμένος -είτε βασιλιάς είτε χωριάτης- είναι αυτός που βρίσκει γαλήνη στο σπίτι του’.
- ‘Αν σε δεχτώ όπως είσαι, θα σε κάνω χειρότερο. Αν όμως σε αντιμετωπίσω σαν να είσαι αυτό που είσαι ικανός να γίνεις, θα σε βοηθήσω να το πετύχεις’.
- Απ’ όλους τους κλέφτες, οι ηλίθιοι είναι οι χειρότεροι επειδή σου κλέβουν το χρόνο και το κέφι σου’.
- Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα’.
- ‘Το ταλέντο του ανθρώπου αναπτύσσεται μέσα στην απομόνωση, ο χαρακτήρας του όμως διαμορφώνεται μέσα στις τρικυμίες της ζωής’.
- ‘Όταν συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους όπως αυτοί είναι, τους κάνουμε χειρότερους. Όταν τους συμπεριφερόμαστε όπως θα μπορούσαν να είναι, τους βοηθούμε να γίνουν αυτό που είναι ικανοί να γίνουν’.
- ‘Αν θες κάτι με όλη σου την ψυχή, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το πετύχεις’.
- Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται απ’ αυτό που θεωρεί αστείο’.
- ‘Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν, φταίει εκείνος που είναι πιο έξυπνος’.
- ‘Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμη. Ο ηλίθιος ποτέ’.
- ‘Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώµης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαµπερό µέσα στη νύχτα’.
- ‘Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη’.
Ακολουθούν πέντε φιλόσοφοι των οποίων τα έργα θα μπορούσαν να ερμηνευτούν με τρόπο που να υποδηλώνει ότι η αποδοχή δεν είναι απαραίτητα συνώνυμη της αγάπης:
1. Φρίντριχ Νίτσε:
Η εξερεύνηση του Νίτσε σχετικά με τη δυναμική της εξουσίας, τη θέληση για εξουσία και την έννοια του amor fati (αγάπη για τη μοίρα) μπορεί να υπονοεί ότι η αποδοχή, ιδίως η παθητική αποδοχή, δεν είναι το ίδιο με την ενεργό και μετασχηματιστική δύναμη που συνδέει με την αληθινή εξουσία και την αγάπη.
2. Άρθουρ Σοπενχάουερ:
Η απαισιόδοξη άποψη του Σοπενχάουερ για την ανθρώπινη ύπαρξη και η κυριαρχία της βούλησης μπορεί να οδηγήσει στην ερμηνεία ότι η απλή αποδοχή, χωρίς μια πιο θετική και επιβεβαιωτική πτυχή, μπορεί να μην ευθυγραμμίζεται με την αντίληψή του για την αγάπη.
3. Ζαν-Πολ Σαρτρ:
Η υπαρξιστική φιλοσοφία του Σαρτρ δίνει έμφαση στην ατομική ελευθερία και ευθύνη. Από μια υπαρξιστική οπτική γωνία, η απλή αποδοχή χωρίς ενεργό δέσμευση ή εμπλοκή μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή “κακής πίστης” παρά ως γνήσια αγάπη.
4. Ιμμάνουελ Καντ:
Η ηθική φιλοσοφία του Καντ, η οποία βασίζεται στην κατηγορηματική προσταγή, τονίζει τη σημασία της ορθολογικής και ηθικής δράσης. Ενώ η αποδοχή μπορεί να ευθυγραμμιστεί με ορισμένες πτυχές του σεβασμού, η έμφαση του Καντ στο καθήκον και την ενεργό ηθική δέσμευση θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως υπόδειξη ότι η αποδοχή από μόνη της μπορεί να μην επαρκεί για την αληθινή αγάπη.
5. Μάρτιν Χάιντεγκερ:
Η εξερεύνηση της αυθεντικότητας και της μη αυθεντικότητας από τον Χάιντεγκερ στο «Είναι και χρόνος» θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως υπόδειξη ότι η απλή αποδοχή, χωρίς μια αυθεντική δέσμευση με τις δικές μας δυνατότητες και τις δυνατότητες των άλλων, μπορεί να υπολείπεται μιας βαθύτερης κατανόησης της αγάπης.
