Εντουάρντο Γκαλεάνο: «Είμαστε όλοι θνητοί μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο…»

Το να διαβάζεις τον Εντουάρντο Γκαλεάνο σημαίνει να αντιμετωπίζεις τον κόσμο με τα μάτια ορθάνοιχτα.

Στην πεζογραφία του θα βρείτε όχι απλώς λέξεις αλλά έναν παλμό της καρδιάς, κατί ωμό και άφοβο να μιλήσει απευθείας στο φως και τη σκιά της ανθρώπινης φύσης. Αυτός είναι ο Γκαλεάνο, τόσο ζωντανός σε κάθε πρόταση όσο ήταν και στη ζωή του, οδηγώντας μας προς το θάρρος, την τέχνη του να προχωράς μπροστά.

Μια φορά κι έναν καιρό ο Έσσε μας είπε: «Όταν φοβόμαστε κάποιον είναι γιατί …»

7 αποφθέγματα του Εντουάρντο Γκαλεάνο.

«Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία. Πιστεύω στην αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία είναι τόσο καθολική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλον. Έχω πολλά να μάθω από τους άλλους ανθρώπους».
«Δεν έχω σκοτώσει ποτέ κανέναν, είναι αλήθεια, αλλά αυτό συνέβη επειδή μου έλειπε το θάρρος ή ο χρόνος, όχι επειδή μου έλειπε η επιθυμία»
«Η Εκκλησία λέει: το σώμα είναι αμαρτία.
Η επιστήμη λέει: το σώμα είναι μια μηχανή.
Η διαφήμιση λέει: «Το σώμα είναι ένα σώμα»: Το σώμα είναι μια επιχείρηση.
Το σώμα λέει: Είμαι μια φιέστα».
«Δεν ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα για
να εξοικονομώ χρόνο- προτιμώ να τον απολαμβάνω».
«Η ήττα μας ήταν πάντα συνυφασμένη με τη νίκη των άλλων- ο πλούτος μας δημιουργούσε πάντα τη φτώχεια μας τρέφοντας την ευημερία των άλλων – των αυτοκρατοριών και των ντόπιων επιτηρητών τους. Στην αποικιακή και νεοαποικιακή αλχημεία, ο χρυσός μετατρέπεται σε παλιοσίδερα και η τροφή σε δηλητήριο».
«Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα.
Όταν πλησιάζω κατά δύο βήματα,
υποχωρεί δύο βήματα.
Αν προχωρήσω δέκα βήματα προς τα εμπρός, αυτή
γλιστράει γρήγορα δέκα βήματα μπροστά.
Όσο μακριά κι αν πάω, δεν μπορώ ποτέ να την φτάσω.
Ποιος, λοιπόν, είναι ο σκοπός της ουτοπίας;
Είναι να μας κάνει να προχωρήσουμε».
Είμαστε όλοι θνητοί μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι κρασί.
Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει.