Αντί καλωσορίσματος

Με σφηνάκια Τζακ, μερικά τσιγάρα και Λεντ Ζέπελιν για χαλάκι στο αφτί, ξημερώνομαι και βγάζω τα μάτια μου πάνω στο λάπτοπ (μόνος μου) ετοιμάζοντας τις τελευταίες λειτουργικές πινελιές της Lavart.

Δεν ξέρω που θα βγει. Γνωρίζω μόνο ότι η «L» χτίζεται εδώ και τρεις μήνες.
Ένα πράγμα ξέρω και εγγυώμαι σε όλους εσάς τους εν δυνάμει αναγνώστες.
Σε αυτή τη νέα προσπάθεια, σε αυτό το εγχείρημα καλύτερα, θα διασφαλιστεί ένας πολύ σημαντικός παράγοντας και κύριο συστατικό της ομορφιάς των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Και αυτός είναι η αξιοπρέπεια.
Αξιοπρέπεια παντού.
Σιχαίνομαι τις λέξεις «ποιοτικό» ή «εμπορικό» ή οποιαδήποτε άλλη λέξη κατάφεραν οι άνθρωποι να καταστρέψουν με τους καιρούς. Η Lavart δεν χαρακτηρίζεται ούτε «ποιοτική», ούτε «εμπορική». Η Lavart είναι αυτό που είναι και θα γίνει με όλους εσάς. Τους δημιουργούς, τους καλλιτέχνες, τα μέλη, τους αναγνώστες.
Μια εφημερίδα με αξιοπρέπεια.
Και αγάπη για την τέχνη.
Και αισθητική.
Και χιούμορ.
Και Λεντ Ζεπελιν.
Και Δημήτρη Χορν.
Και Αντυ Γουόρχολ.
Και Φραντς Κάφκα.
Και Τζάκσον Πόλοκ.
Και Κ.Π. Καβάφη.
Και ρος να σταματήσω και να συνεχίσω να βγάζω τα μάτια μου.