Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι δεν ήταν εδώ για να σας κάνει να νιώσετε άνετα. Η γραφή του, συχνά ποτισμένη με κυνισμό και μια ωμή ειλικρίνεια για την άσχημη πλευρά της ζωής, είναι ένα παράθυρο στο απογοητευμένο υπογάστριο της ζωής.
Έτσι, αν έχετε περάσει χρόνο με το «Post Office» ή το «Ham on Rye», τότε ξέρετε τη ρουτίνα: χωρίς φιοριτούρες, χωρίς γλυκανάλατα. Τώρα, τι γίνεται με τις ταινίες; Αν το έργο του Μπουκόφσκι έχει απήχηση σ’ εσάς, αυτές οι 4 ταινίες θα σας χτυπήσουν με την ίδια γρονθοκοπημένη αυθεντικότητα. Προσδεθείτε.
4 ταινίες με άρωμα Μπουκόφσκι.
1. Barfly (1987)
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Ας ξεκινήσουμε με την πιο προφανή επιλογή, την ταινία που είναι ο «Μπουκόφσκι». Σε σκηνοθεσία Barbet Schroeder και σενάριο του ίδιου του Μπουκόφσκι, το «Barfly» είναι μια ημι-αυτοβιογραφική εξερεύνηση του alter ego του, Henry Chinaski (τον οποίο υποδύεται ο Mickey Rourke). Η ταινία αποτυπώνει τέλεια τη βρωμιά των καταγώγων του Λος Άντζελες, όπου ο Chinaski περιπλανιέται στη ζωή μ’ ένα τσιγάρο μόνιμα κολλημένο στα χείλη του, κυνηγώντας πάντα το επόμενο ποτό και αποφεύγοντας οτιδήποτε μυρίζει υπευθυνότητα. Οι διάλογοι είναι ποτισμένοι με το σκοτεινό πνεύμα του Μπουκόφσκι, και η ερμηνεία του Rourke να αποτυπώνει την ουσία του αξιαγάπητου αποτυχημένου του Μπουκόφσκι.
Το «Barfly» δεν έχει να κάνει με τη λύτρωση. Έχει να κάνει με την ύπαρξη σε εκείνο το περίεργο ενδιάμεσο διάστημα, όπου είσαι πολύ μεθυσμένος για να νοιάζεσαι, αλλά πολύ ξύπνιος για να ξεφύγεις από τον πόνο της ζωής. Αν σας αρέσει ο Μπουκόφσκι, θα βρείτε παρηγοριά σ’ αυτό το χάος.
2. Leaving Las Vegas (1995)
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Να μια ταινία που είναι τόσο αδιαπραγμάτευτα ωμή όσο οτιδήποτε έγραψε ο Μπουκόφσκι. Στο «Leaving Las Vegas», ο Nicolas Cage δίνει μια βραβευμένη με Όσκαρ ερμηνεία ως Ben Sanderson, ένας άνδρας που αποφασίζει να πιει μέχρι θανάτου στη Sin City. Η ταινία δεν ρομαντικοποιεί την κάθοδό του, είναι ζοφερή, βαριά και στοιχειωτικά οικεία. Όπως ο Τσινάσκι του Μπουκόφσκι, ο Μπεν είναι απογοητευμένος από τον κόσμο, επιλέγοντας μια αργή αυτοκτονία μέσω του αλκοόλ αντί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.
Η σχέση μεταξύ του Μπεν και της Σέρα, μιας πόρνης (την οποία υποδύεται η Ελίζαμπεθ Σου), είναι η σχέση δύο κατεστραμμένων ψυχών που βρίσκουν παρηγοριά η μία στην άλλη, χωρίς να προσπαθούν να αλλάξουν το αναπόφευκτο. Δεν υπάρχει καμία κρίση στην αγάπη τους, όπως ακριβώς και στο έργο του Μπουκόφσκι, όπου οι χαρακτήρες απλά αποδέχονται τις αθλιότητες της ζωής αντί να αναζητούν τη λύτρωση.
Διαβάστε περισσότερα για τον Μπουκόφσκι παρακάτω:
3. Factotum (2005)
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Αν το «Barfly» δεν ήταν αρκετό για εσάς, τότε πρέπει να δείτε το «Factotum», άλλη μια ταινία βασισμένη στα γραπτά του Μπουκόφσκι, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστή τον Matt Dillon ως Henry Chinaski. Η ερμηνεία του Dillon μοιάζει λίγο πιο cool και πιο αποστασιοποιημένη από εκείνη του Rourke αλλά εξακολουθεί να αποτυπώνει το πνεύμα του Μπουκόφσκι. Η ταινία παρακολουθεί τον Chinaski μέσα από μια σειρά αδιέξοδων εργασιών, μεθυσμένων περιπετειών και διαλυμένων σχέσεων, ενώ παράλληλα κυνηγάει το όνειρό του να γίνει συγγραφέας.
Όπως και τα μυθιστορήματα του Μπουκόφσκι, το «Factotum» δεν προσφέρει ένα αφηγηματικό τόξο όπου τα πράγματα βελτιώνονται. Είναι απλά ο Chinaski, που ζει από μισθό σε μισθό, απολύεται και τα ξανακάνει όλα από την αρχή. Η ταινία αποτυπώνει αυτή την αίσθηση του να αιωρείσαι μέσα στη ζωή, χωρίς στόχους, χωρίς σχέδια, μόνο με την καθημερινή τριβή του να μένεις ζωντανός.
4. Withnail & I (1987)
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Εντάξει, αυτό το βρετανικό cult classic μπορεί να φαίνεται παράταιρο σε μια λίστα με ζοφερές, ποτισμένες με αλκοόλ ταινίες, αλλά το «Withnail & I» αφορά δύο άνεργους ηθοποιούς, τον Withnail και τον «I», καθώς βολοδέρνουν στη ζωή τους στο Λονδίνο του 1969, συνεχώς απένταροι και πνιγμένοι στο αλκοόλ. Ο Withnail, όπως και ο Chinaski, είναι ένας μετρ της αυτολύπησης, επιρρεπής σε μεθυσμένα παραληρήματα και μια απερίσκεπτη αδιαφορία για το μέλλον του. Η ταινία είναι σκοτεινά αστεία και ακροβατεί στα όρια της τραγωδίας, αλλά ξεχειλίζει επίσης από μια μηδενιστική γοητεία που οι οπαδοί του Μπουκόφσκι θα εκτιμήσουν.
Το ζοφερό χιούμορ της ταινίας και η άρνηση του χαρακτήρα να προσαρμοστεί στις κοινωνικές προσδοκίες μοιάζουν σαν να είναι βγαλμένα από τις σελίδες ενός μυθιστορήματος του Μπουκόφσκι. Οι διάλογοι είναι κοφτεροί, οι ερμηνείες (ειδικά ο Withnail του Richard E. Grant) είναι τέλειες και υπάρχει μια υποβόσκουσα θλίψη στον τρόπο με τον οποίο οι χαρακτήρες αυτοί αρπάζουν οτιδήποτε μοιάζει με «νόημα». Πνίγονται, αλλά έχουν αποδεχτεί ότι η σωσίβια λέμβος δεν έρχεται. Σας θυμίζει κάτι;
6 ταινίες που πρέπει να δεις αν αγαπάς τα έργα του Ντοστογιέφσκι
