Η ποίησή του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα χαρακτηρίζεται από ζωντανές εικόνες, βαθύ λυρισμό και συγχώνευση του σουρεαλισμού με τις παραδοσιακές ισπανικές φόρμες, απέσπασε ευρεία αναγνώριση.
Η λογοτεχνική κληρονομιά του Λόρκα εκτείνεται πέρα από την ποίηση, καθώς συνέβαλε σημαντικά στο ισπανικό θέατρο. Τα θεατρικά του έργα, όπως “Ματωμένος γάμος”, “Yerma” και “Το σπίτι της Bernarda Alba”, εξερευνούν θέματα αγάπης, πάθους και κοινωνικών περιορισμών, αναδεικνύοντας τη μαεστρία του στο ποιητικό δράμα.
Με τραγικό τρόπο, η ζωή του Λόρκα διακόπηκε κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου (1936-1939). Η σύνδεσή του με αριστερές ιδεολογίες οδήγησε στη σύλληψη και την επακόλουθη εκτέλεσή του από τις εθνικιστικές δυνάμεις. Οι συνθήκες του θανάτου του Λόρκα παραμένουν καλυμμένες από μυστήριο, προσθέτοντας ένα οδυνηρό στρώμα στη διαρκή κληρονομιά του ως λογοτεχνικού γίγαντα και συμβόλου της καλλιτεχνικής αντίστασης ενάντια στην πολιτική καταπίεση.
Ακολουθεί το ποίημα του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα» από την ποιητική συλλογή του «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα».
Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, «Σονέτο του γλυκού παραπόνου»
Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.
