Lavart – Το έργο λέγεται “Μονογαμία” άρα να υποθέσουμε ότι μιλάει για.. απιστία;
Ζωή Ξανθοπούλου – Ακριβώς. Μιλάει για την τάση του ανθρώπου στην απιστία, για τις ενοχές που προκαλούνται από αυτή, για το πόσο διαφορετικά το αντιμετωπίζει ο καθένας μας. Το έργο κάνει αναφορές στις σχέσεις και την ποιότητα των σχέσεων και διαχωρίζει την αγάπη από το σεξουαλικό ένστικτό, αν και αυτός ο διαχωρισμός δεν γίνεται πάντα τόσο πετυχημένα.
Lavart – Η παράσταση ανεβαίνει στο Half Note. Πρόκειται για έναν χώρο όπου έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε μεγάλα ονόματα της μουσικής. Πώς γίνεται η προσαρμογή ενός θεατρικού έργου μέσα σε αυτόν τον χώρο;
Ζωή Ξανθοπούλου – Το έργο είναι γραμμένο για έναν χώρο σαν το Half Note. Οι ήρωες βρίσκονται σε μια “λέσχη” υψηλής αισθητικής, οπότε θα μπορούσε να είναι αυτός ο φυσικός του χώρος. Η παράσταση έχει προσαρμοστεί έτσι ώστε οι θεατές να είναι μέρος της παράστασης, δηλαδή να είναι οι θαμώνες αυτού του club της συνάντησης. Και βεβαίως, δε θα λείπει, η μουσική από την παράσταση, αφού σε αρκετά σημεία ο Χουάν και ο Φελίπε (οι δύο χαρακτήρες του έργου) κάνουν το προσωπικό του show και συνομιλούν σαν να πρόκειται για μουσική παράσταση. Δε θα πω περισσότερα…. Θα τα δείτε επί σκηνής!
Lavart – Οι ήρωες είναι δύο αδέλφια. Πόσες αλήθειες λέγονται ανάμεσά τους; Είναι εύκολο να ειπωθούν όλα όσα τους απασχολούν;
Ζωή Ξανθοπούλου – Αυτό είναι κάτι ακόμα που διαπραγματεύεται το έργο. Ότι η αδερφική αγάπη είναι πάνω απ’ όλα γιατί όσο κι αν διαφέρουν οι δύο ήρωες του έργου, γνωρίζονται τόσο καλά που στο τέλος μένουν με αυτά που τους ενώνουν, δηλαδή τις κοινές τους εμπειρίες και τις αναμνήσεις τους.
Lavart – Πόσο απασχολεί σήμερα τον κόσμο το ζήτημα της απιστίας;
Ζωή Ξανθοπούλου – Πάρα πολύ και νομίζω ότι τον απασχολούσε πάντα και δε θα πάψει ποτέ να τον απασχολεί. Όσο υπάρχει ο άνθρωπος, υπάρχει ο έρωτας, οι σχέσεις και τα προβλήματά τους. Ακόμα και το να είσαι “μονογαμικός” είναι μια θέση που την έχεις επιλέξει.
Lavart – Έχεις σκηνοθετήσει στο Γερμανία το Εθνικό Θέατρο Κωφών της Γερμανίας, έχεις κάνει μία ακόμα παράσταση στο Μόναχο, έχεις παίξει στο Εδιμβούργο και στη Βαρκελώνη όπου και θα παίξεις ξανά τον Ιανουάριο, έχεις σπουδές και μεταπτυχιακό στις Οπτικοακουστικές Τέχνες και έχεις ένα πλούσιο βιογραφικό θεατρικών παραστάσεων, ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης. Τι σε ώθησε σε αυτή τη φάση ν’ ασχοληθείς με τη “Μονογαμία”;
Ζωή Ξανθοπούλου – Μου αρέσει να κάνω διαφορετικά πράγματα και να ερευνώ τους κώδικες της τέχνης σε διαφορετικά είδη. Το συγκεκριμένο έργο είναι πολύ διασκεδαστικό, η μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ είναι άψογη, έχω δύο υπέροχους ηθοποιούς τον Μπάμπη Γαλιατσάτο και τον Λευτέρη Ζαμπετάκη, έναν ευφυή μουσικό τον Κωνσταντίνο Ευστρατίου και μου έχει δοθεί ο αγαπημένος χώρος του Half Note όπου έχω απολαύσει μοναδικούς μουσικούς στο παρελθόν. Πώς να μην ασχοληθώ λοιπόν; Επίσης, πιστεύω ότι είναι μια παράσταση όπου ο κόσμος θα διασκεδάσει αλλά και θα προβληματιστεί σε σχέση με πράγματα που έχει σκεφτεί, έχει κάνει ή έχει πει.
Lavart – Γίνονται πολλές θεατρικές παραστάσεις κάθε χρόνο στην Αθήνα. Και αρκετές από αυτές γίνονται σε “μη θεατρικούς” χώρους. Ποιά είναι η άποψή σου γι’ αυτό;
Ζωή Ξανθοπούλου – Αν ένας καλλιτέχνης θέλει να εκφραστεί, θα βρει τον τρόπο να το κάνει. Έτσι κι αλλιώς το “σύστημα” στην Ελλάδα δεν είναι τόσο οργανωμένο ώστε να βρει κανείς έναν δρόμο να πατήσει εύκολα. Ανάμεσα στις πολλές παραστάσεις υπάρχουν και πολλές που είναι διαμάντια, αλλά ο κόσμος δεν τις μαθαίνει πάντα. Προσωπικά, δε θέλω να κάνω θέατρο με κάθε τρόπο, δηλαδή αν δεν έχω θεατρικό χώρο να ονομάσω κάποιον άλλον “θέατρο”. Όταν όμως πρόκειται αυτός ο άλλος χώρος να είναι και ο φυσικός χώρος του έργου, όπως στην περίπτωση της “Μονογαμίας”, τότε μου αρέσει πολύ η ιδέα.
Lavart – Η παράσταση είναι interactive; O κόσμος παίρνει μέρος στη δράση;
Η παράσταση αγκαλιάζει τον κόσμο και τον κάνει μέρος της χωρίς όμως να τον ενοχλεί. Πιστεύω ότι ο θεατής πρέπει να νιώθει ασφαλής για ν’ ακούσει τι του λες.
Lavart – Κλείνοντας, εσύ είσαι υπέρ ή κατά της μονογαμίας;
Ζωή Ξανθοπούλου – Είμαι υπέρ των ανθρώπινων σχέσεων και της παραδοχής ότι τίποτα δε λύνεται ποτέ εντελώς. Είμα υπέρ του συναισθηματικού δεσίματος των ανθρώπων και της ανάγκης να είσαι κοντά σε αυτόν που αγαπάς. Και βέβαια είμαι υπέρ της “Μονογαμίας” στο Half Note.
Τι είναι η Μονογαμία; Αρετή; Διαστροφή; Ή Πραγματικότητα; Στο Half Note ίσως βρεις την απάντηση
