[dropcap size=big]Ο[/dropcap]Φώτης Ζαχαρίου γεννιέται στην Αθήνα το 1909. Για δεκαπέντε χρόνια δουλεύει στο εργαστήριο κορνιζοποιείας του πατέρα του. Εκεί μαθαίνει τεχνικές και μεθόδους που αργότερα εφαρμόζει και στη δική του τέχνη. Ταυτόχρονα με την εκεί ενασχόλησή του προκύπτει και η απόφασή του να σπουδάσει ζωγραφική. Έτσι, μαζί με το φίλο του Α. Τάσσο προετοιμάζεται για τις εξετάσεις και εισάγεται στο προπαρασκευαστικό έτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Κομβικό σημείο των σπουδών του αποτελεί η ένταξή του στο εργαστήριο του Ουμβέρτου Αργυρού. Εκεί ανακαλύπτει το έμφυτο πάθος του για τη βυζαντινή τέχνη.
Η πρώτη του δημόσια καλλιτεχνική εμφάνιση γίνεται το 1928 στην έκθεση που οργανώνει ο ιστορικός Ν. Βέλμος, παρουσιάζοντας ένα ζωγραφισμένο ξύλινο κουτί. Από τότε ξεκινάει για εκέινον μια έντονα καλλιτεχνική περίοδος, από άποψη παραγωγής έργου, για τον καλλιτέχνη. Στην περίοδο της Κατοχής αναμειγνύεται στο συσσίτιο των λογοτεχνών-καλλιτεχνών στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ενώ οργανώνεται και στο ΕΑΜ Καλλιτεχνών με πολλούς ακόμα καλλιτέχνες.
[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό το 1949 αναλαμβάνει συντηρητής στην Υπηρεσία Αναστύλωσης Αρχαίων και Ιστορικών Μνημείων Ελλάδος. Με τα συνεργεία του συντηρεί ένα τεράστιο αριθμό εικόνων, τοιχογραφιών και ψηφιδωτών ρωμαϊκών, παλαιοχριστιανικών και βυζαντινών μνημείων σε όλη την Ελλάδα (Πάτμο, Καστοριά, Άγιο Όρος, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Βεργίνα). Χαρακτηριστικό του αποτελεί πως ασχολείται με τη συντήρηση τα έργων άλλων καλλιτεχνών και αφομοιώνεται πλήρως από αυτή τοποθετώντας την προσωπική του δημιουργία σε δεύτερο επίπεδο. Καταφέρνει, έτσι, να γίνει εκπρόσωπος μια γενιάς συντηρητών που δεν περιορίστηκε στην επισκευή, επιδιόρθωση και επιζωγράφιση των έργων τέχνης, αλλά ενδιαφέρθηκε για τη διατήρηση της αισθητικής, ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας τους.
Περνά όλη του τη ζωή με συνέπεια και αυταπάρνηση απέναντι στην τέχνη της συντήρησης δουλεύοντας σκληρά απέχοντας, όμως, από τη ζωγραφική δράση. Μετά τη συνταξιοδότησή του καταφέρνει να κερδίσει χρόνο για τον εαυτό του και να αφοσιωθεί ξανά στη ζωγραφική. Έτσι, το 1988 πείθεται να εκθέσει τα έργα του σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση που τιμά τον ίδιο και το έργο του στο Άγιο Όρος. Τον Απρίλιο του 2001 και με ιδιαίτερα καταβεβλημένη υγεία δεν δύναται να παρευρεθεί στα εγκαίνια έκθεσης που συμμετέχει με έργα του. Λίγο καιρό αργότερα πεθαίνει.
Πηγές: Καλλιτέχνης – Έργα
Κείμενο: Λία Κωστελίδου (Lavart)
