«Χρώματα, φιλιά κι αρώματα»

[dropcap size=big]Έ[/dropcap]ναν όμορφο κύκλο συναυλιών με άρωμα καλοκαιριού ήρθε για να συμπληρώσει χθες, 19 Σεπτεμβρίου, η συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα στην Τεχνόπολη των Αθηνών. Λαϊκό, ηλεκτρικό ή ακουστικό, το μουσικό ταξίδι των εμφανίσεών του είναι πάντοτε κάτι καινούργιο και συναρπαστικό. Εμείς, το κοινό του, τα «πουλάκια του», όπως μας αποκαλεί συχνά με τόση γλύκα, βρεθήκαμε και πάλι εκεί σε μια συναυλία γεμάτη «χρώματα, φιλιά κι αρώματα».

Με Δυο Τρεις Κουβέντες ξεκίνησε ο αγαπημένος μας Σωκράτης ευχαριστώντας πρώτα τον… ουρανό που επέτρεψε να πραγματοποιηθεί αυτή η μαγική συναυλία. Λίγο αργότερα, ακούγονται οι πρώτες νότες από το Φύλλα Αλκαλικά και η κιθάρα του συνοδεύει την κρυστάλλινη φωνή της Λαμπρινής Καρακώστα. «Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο. Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν», τραγουδά με τη χαρακτηριστική θέρμη της φωνής του, σείεται η Τεχνόπολη και σαν σε μυστική συνομωσία εξωστρέφειας και αγάπης η φωνή μας ενώνεται με τη δική του. [dropcap size=big]Α[/dropcap]ξέχαστο θα μείνει και αυτήν τη φορά το solo του Φώτη Σιώτα στο βιολί για το «Αερικό», που μας γεμίζει κουράγιο θυμίζοντάς μας ότι «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει». Στην κατάμεστη κεντρική πλατεία της Τεχνόπολης ακούστηκαν, επίσης, το σπάνιο σε συναυλίες Μετάξι, ο Καιρός, ο Κήπος, τα Τρία Ρουμπαγιάτ, τα αγαπημένα μας Ξωτικά και το γεμάτο ερωτισμό Άσε τα ψέματα. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει το Τσιγάρο ατέλειωτο με την εκστατική φωνή του Σωκράτη να συνεχίζει τραγουδώντας «Στα είπα όλα, φίλα με τώρα».

Οι Πρώτες Λέξεις που ακούστηκαν μετά τις 12 το βράδυ δεν ήταν άλλες από: «Όσοι αγάπησαν δεν είναι τόσο αθώοι». Νερό αλκοολούχο… πλημμύρισε τη νύχτα και μετά τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου δόθηκε το σήμα για έναν… Ικαριώτικο επίλογο, τόσο ζωντανό και θερμό που έκανε το encore να μοιάζει περιττό.[dropcap size=big]Σ[/dropcap]ας αφήνω κι εγώ με δυο λόγια που μου είπε κάποιος κάποτε για τον Σωκράτη: «Η μουσική, ο ήχος της φωνής του και η κιθάρα του. Δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο».