[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Ο[/dropcap]ρκισμένος Νεοϋορκέζος, αθεράπευτα νευρωτικός και πικρά αστείος, ο Γούντι Άλεν έχει 
καταφέρει μέσα στα σαράντα εννέα χρόνια της σκηνοθετικής του καριέρας να μεταφέρει τη ζωή του στο σινεμά. Ξεκινώντας από πολύ νωρίς, γράφει αστεία για κάποια τηλεοπτικά σόου. Πειραματίζεται με την κινηματογραφική τέχνη πρώτη φορά στο «What’s Up, Tiger Lilly?» το 1966. Το μόνο που έκανε ήταν να ντουμπλάρει μία γιαπωνέζικη ταινία κατασκόπων με δικούς του διαλόγους ώστε να συστήσει στον κόσμο το ιδιαίτερο του χιούμορ. Μετά από αυτό, με παρουσία σχεδόν ετήσια, σκηνοθετεί μερικά από τα διαμάντια του, όπως τα πρώιμα «Bananas», «Love and Death», και «Everything You Always Wanted To Know About Sex But Were Afraid To Ask», το «Νευρικός εραστής» και «Manhattan» που τον καθιερώνουν, και αργότερα το «Hannah and Her Sisters», το «Stardust Memories» και το «Crimes and Misdemeanors» με τα οποία εξερευνά το δράμα. Η λίστα συμπληρώνεται με τα πιο πρόσφατα «Vicky Cristina Barcelona», «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», «Στη Ρώμη με αγάπη» όπου μετακομίζει και «σκηνοθετεί» την Ευρώπη, το «Θλιμμένη Τζάσμιν», που πρόσφερε στη Κέητ Γουίνσλετ, δικαίως, το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου και το «Μαγεία στο σεληνόφως» που παρακολουθήσαμε την περασμένη χρονιά.
Γράφει και πρωταγωνιστεί στα περισσότερα φιλμ του, γιατί του αρέσει να έχει τον πλήρη έλεγχο. Τις ταινίες του φροντίζει πάντα να τις διαποτίσει με το μαύρο χιούμορ του, τις μισανθρωπιστικές… ιδέες του, τις παράλογες και υπερβολικές νευρώσεις του. Χαρακτηριστικά που πλέον τον ταυτοποιούν τόσο, όσο και τα παλιομοδίτικα γυαλιά σε συνδυασμό με την ασθενική φιγούρα του. Παρά την εβραϊκή παιδεία του (ή εξαιτίας αυτής), με την πρώτη ευκαιρία σατιρίζει τη θρησκεία. Η πολυτάραχη προσωπική ζωή του, με τρεις γάμους και ένα σκάνδαλο, του δίνει τροφή για να καυτηριάσει τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο φόβος του για το θάνατο τον έχει εμπνεύσει σε κάποια από τα καλύτερά αστεία που έχει γράψει. Είναι πλέον δύσκολο, μετά από πενήντα δύο ταινίες, να διαχωρίσει κανείς τον Δημιουργό από τον Άνθρωπο Άλλεν, και αυτός είναι μάλλον ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να διεκδικήσει την αθανασία, που τόσο επιθυμεί.
Κείμενο: Μαρία Μιχαλάκη (Lavart)
