Η Άννι Χολ της ομώνυμης ρομαντικής κομεντί του Γούντι Άλεν (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ο Νευρικός Εραστής») είναι ίσως και η πιο εμβληματική από τις ηρωίδες του. Ένας χαρακτήρας απόλυτα συνταυτισμένος με την εικόνα της Νταϊάν Κίτον και ταιριάζει τέλεια με το σύμπαν του δημιουργού.
Γνωρίζουμε την Άννι κατά βάση από την οπτική του… νευρικού εραστή της, Άλβι Σίνγκερ (Γούντι Άλεν), ο οποίος μας καθοδηγεί μέσα από φλας μπακ και voice over στο χρονικό της γνωριμίας τους. Από την πρώτη της εμφάνιση επί της οθόνης, χρονολογικά προς το τέλος της σχέσης τους, γεμίζει με την παρουσία της το πλάνο. Ευθύς, χαρούμενη, φλύαρη, κοινωνική, κακή οδηγός, ειλικρινής και εν γένει χαλαρή και αισιόδοξη, η νεαρή ηθοποιός διαφημιστικών που αγαπά την φωτογραφία, την ποίηση και το τένις, ονειρεύεται ν’ ασχοληθεί με το τραγούδι. Έχοντας πρόσφατα μετακομίσει στην πολύβουη και κουλτουριάρικη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’70 από το συντηρητικό Ουισκόνσιν, νιώθει χαμένη και ανεπαρκής, ειδικά απέναντι στον Άλβι που είναι αρκετά μεγαλύτερός της και εκφράζει με επιμονή και σιγουριά τις απόψεις του, ενώ δε κριτικάρει συχνά τις επιλογές της ή το «επαρχιώτικο» λεξιλόγιό της. Η επιρροή και η ενθάρρυνση εκείνου είναι, ωστόσο, που σιγά-σιγά την ωθούν να γραφτεί στο πανεπιστήμιο, ν’ αρχίσει να τραγουδά μπλουζ σε μπαρ, να διαβάζει πιο «βαριά» βιβλία και να δοκιμάσει την ψυχανάλυση, αποκτώντας στην πορεία αυτοπεποίθηση και μαθαίνοντας να αφουγκράζεται λίγο καλύτερα τα συναισθήματά της.
Η χρωματική παλέτα ολόκληρης της ταινίας κινείται σε γήινους τόνους, χωρίς εντάσεις, παρά μόνο σε μερικές κομβικές σκηνές, κάτι που συμβάλλει στην ανάδειξη του σεναρίου και των ευφυών διαλόγων. Κατ’ επέκταση και το ντύσιμο της Άννι δεν έρχεται σε αντίθεση. Λευκό, μπεζ, μαύρο και μπορντώ κυριαρχούν, σε συνάφεια με την ζεστασιά και την άμεση οικειότητα που αποπνέει η προσωπικότητα της Άννι. Ντύνεται ιδιαίτερα, με ανδρόγυνες επιρροές χρησιμοποιώντας γιλέκα, καπέλα, φαρδιά παντελόνια και ενίοτε γραβάτες στην καθημερινότητά της –χωρίς όμως να χάνει τη θηλυκότητα της. Και αυτό της το στυλ είναι και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και αναγνωρίσιμα στοιχεία της ως κινηματογραφικός χαρακτήρας, υποδηλώνοντας έτσι ότι εναρμονίζεται με το πνεύμα της εποχής και την αισθητική της πόλης που κατοικεί, αλλά καταφέρνει να ξεχωρίσει φυσικά, χωρίς επιτήδευση, κάτι που ισχύει και για την προσωπικότητά της.
Είναι πράγματι αυτή η ανεμελιά της, η προθυμία της να δοκιμάζει νέα πράγματα, ακόμη και η ανασφάλειά της σε κάποιες στιγμές, οι συναισθηματικές μεταπτώσεις ή η ακατάσχετη φλυαρία της όταν αγχώνεται, μικρά στοιχεία εδώ κι εκεί στο σενάριο, που καθιστούν ακόμη και τις παραξενιές της τόσο χαριτωμένες- όπως για παράδειγμα όταν καλεί τον Άλβι αφού έχουν χωρίσει επειδή βρήκε μια μεγάλη αράχνη στο μπάνιο με σκοπό να τον ξαναδεί. Μικρές πράξεις, δηλαδή, μιας και οι πνευματώδεις ατάκες εκστομίζονται σχεδόν αποκλειστικά από τον Άλβι, τον πεσιμισμό και μονόχνοτο χαρακτήρα του οποίου αντισταθμίζει με φρεσκάδα και ζωντάνια κάθε φορά που εμφανίζεται στην οθόνη η Άννι Χολ.
