Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες το τηλεοπτικό κοινό της Ισπανίας παρακολουθούσε φαντατικά και σχολίαζε μανιωδώς στα social media την εκρηκτική συμπεριφορά μιας από τους συμμετέχοντες στο νέο κύκλο του ριάλιτι Masterchef Celebrtity.
Ήταν ένα εξαιρετικά γνώριμο πρόσωπο, μια από τις διασημότερες ηθοποιούς της χώρας, η πολυβραβευμένη Βερόνικα Φορκέ. Ελάχιστοι ωστόσο ήταν, πιθανότατα, εκείνοι που μπήκαν στο κόπο να διερωτηθούν μήπως οι καυγάδες της με τους συμπαίκτες της, οι φωνές της και οι συχνοί αποπροσανατολισμοί της, δεν ήταν ένας ακόμη ρόλος τον οποίο η ίδια ερμήνευε με περισσή πειθώ αλλά προειδοποιητικά σημάδια ενός ψυχισμού που κατέρρεε. Τραγική απόδειξη ήταν η σημερινή αυτοκτονία της, στα 66 της χρόνια, που σόκαρε το παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα το οποίο με τόσο πάθος και ταλέντο υπηρέτησε η ίδια επί δεκατίες.
Ακόμη κι όταν προ ημερών η ίδια δήλωνε πως εγκαταλείπει το Masterchef για λόγους υγείας, παρότι είχε καταφέρει να φθάσει στον ημιτελικό, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτή θα ήταν η τελευταία δημόσια εμφάνισή της. Κι ας δήλωνε ξεκάθαρα πως νιώθει εξαντλημένη: «Οφείλω να είμαι συνεπής και εφόσον δεν αντέχω άλλο, δεν αντέχω…». Είχε ήδη σημειώσει μία απουσία από το σόου μία εβδομάδα νωρίτερα καθώς, όπως εξομολογήθηκε, είχε εξαντληθεί: «Το σώμα μου και το σύμπαν μού έλεγαν: πρέπει να σταματήσεις…!» δήλωσε με νόημα.
Όλα αυτά βεβαία συνέβησαν στην πραγματικότητα λίγους μήνες νωρίτερα καθώς τα επεισόδια του Masterchef Celebrtity προβάλλονταν μαγνητοσκοπημένα στην ισπανική τηλεόραση. Στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα ωστόσο, η εξαντλημένη αυτή γυναίκα φαίνεται πως, δυστυχώς, έχασε και όλα τα ψυχικά της αποθέματα, γεγονός που την οδήγησε στην απελιπισία και την αυτοκτονία. Η ψυχολογία της εξάλλου ήταν εύθραστη τα τελευταία χρόνια, κάθως όπως η ίδια είχε εξμολογηθεί το 2014 υπέρφερε από βαριά κατάθλιψη εξαιτίας της οποίας μάλιστα έχασε πολύ βάρος. Είχε μόλις χάσει τον πολυαγαπημένο της αδελφό και σκηνοθέτη Αλβάρο Φορκέ ενώ είχε επίσης χωρίσει από τον επί 33 χρόνια σύζυγό της και πατέρα του κόρης της.
Αυτή τη φορά όμως τα σκοτάδια της Κίκα, της διάσημης κινηματογραφικής ηρωίδας του Πέδρο Αλμαδόβαρ, που πόσο υπέροχα ενσάρκωσε η ίδια το 1993 στην ομώνυμη ταινία, αποδείχτηκαν πιο δυνατά από την ακόρεστη όρεξη για ζωή και δημιουργία που διαχρονικά συνόδευε την φλογερή κοκκινομάλλα με τα γατίσια γαλάζια μάτια.
Γεννημένη στη Μαρδίτη και μεγαλωμένη σε καλλιτεχνική οικογένεια, δεδομένου ότι ο πατέρας της ήταν ο σκηνοθέτης και η μητέρα της συγγραφέας, το γεγονός ότι εγκατάλειψε τις σπουδές ψυχολογίας για την υποκριτική δεν εξέπληξε τους δικούς της. Ειδικά η μητέρα της τήν στήριξε ιδιαίτερα σε αυτήν της την επιλογή καθώς πίστευε ακράδαντα πως η κόρη της ήταν γεννημένη ηθοποιός. Κι είχε δίκιο…
Δεν είχε καν συμπληρώσει τα 18 της χρόνια όταν βγήκε στους κινηματογράφους η πρώτη ταινία στην οποία συμμετείχε. Συνεργάστηκε με αρκετούς Ισπανούς σκηνοθέτες ενώ έπαιξε και στο θέατροι. Σταθμός στην καριέρα της, ωστόσο, υπήρξε, αναμφισβήτητα, η γνωριμία της με τον Πέδρο Αλμαδόβαρ ο οποίος τής εμπιστεύθηκε απαιτικούς ρόλους, αναδεικνύοντας, με ιδανικό τρόπο, τις υποκριτικές της ικανότητες. Η συνεργασία τους ξεκίνησε με την ταινία «Μια ζωή ταλαιπωρία» όπου υποδύθηκε την Κρίσταλ, μια καλόκαρδη πόρνη, συνεχίστηκε με την παρωδία «Matador», όπου επίσης πρωταγωνίστησε ο Αντόνιο Μπαντέρας, ενώ από τα πλέον δημοφιλή φιλμ που έκαναν μαζί ήταν η «Κίκα», μια σάτιρα της τηλεόρασης και της κοινωνίας ευρύτερα στην οποία η Φορκέ ενσαρκώνει μια αισθητικό που μοιράζεται με την καλύτερή της φίλη έναν φωτογράφο.
«Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ»: Επιστρέφουμε στο Χόγκουαρτς με το πρώτο τρέιλερ!
Η Βερόνικα Φορκέ υπήρξε από τις πλέον αναγνωρισμένες ηθοποιούς στην Ισπανία. Είχε τιμηθεί με τέσσερα συνολικά βραβεία Goya ενώ ήταν η πρώτη ηθοποιός που το 1987 κατάφερε να αποσπάσει δύο βραβεία στην ίδια τελετή σημειώνοντας ένα σημαντικό ρεκόρ.
Πίσω από το γλυκό πρόσωπο και το αγγελικό χαμόγελό της κρυβόταν μια γυναίκα εξαιρετικά δυναμική, με ισχυρό χαρακτήρα, εργασιομανής και με μεγάλες απαιτήσεις από τους συνεργάτες της. που δεν δίσταζε να κάνει εκκεντρικές εμφανίσεις ή να προβεί σε δηλώσεις που ήξερε εξ αρχής πως μπορεί να προκαλέσουν. Γι’ αυτό και και πολλοί συνάδελφοί της συνήθιζαν να την αποκαλούν «ντίβα». Κι ίσως να ήταν αυτός ο δυναμισμός της που την έκανε να μην ζητήσει βοήθεια στις δύσκολες ημέρες που περνούσε τον τελευταίο καιρό και εμπόδιζε τους γύρω της από το να συνειδητοποιήσουν πως η υπαρξή της κρεμόταν κυριολεκτικά από μία κλωστή.
