Κάτι διαφορετικό, κάτι τόσο ωραίο
Είναι πολλές φορές που οι προσδοκίες σου είναι πολύ υψηλές και αυτό τελικά που δέχεσαι, δεν ήταν αυτό που περίμενες. Η περίπτωση του Michael Kiwanuka (το γράφω στα αγγλικά, γιατί δεν έχω καταλάβει ακόμα πως ακριβώς προφέρεται) δεν ήταν μια απ’ αυτές κι αυτό γιατί ο αγαπητός Μιχάλης, εξ Αγγλίας ερχόμενος, έδωσε την ψυχή του στο live στο Fix Factory of Sound.
Η αλήθεια είναι πως το όνομα μπορεί να μην λέει κάτι σε πολλούς (αν και σίγουρα κάποιο από τα τραγούδια του το έχεις ακούσει στο ραδιόφωνο και αναρωτιόσουν ποιος το λέει) και αυτό με έκανε να έχω τις αμφιβολίες μου ως προς την προσέλευση του κόσμου. Διαψεύστηκα παταγωδώς, αφού ο χώρος ήταν γεμάτος από νωρίς. Αφού δεχτήκαμε με ευχαρίστηση ένα σφηνάκι καλωσορίσματος (τζόνι γουόκερ με τζίντζερ, τίμιο ήταν), ακούσαμε στην αρχή ένα αξιοπρεπέστατο dj-set από τον Sergio T, για να βγει λίγο μετά τις 10 ο Βρετανός τραγουδοποιός.
Χαμογελαστός, στάθηκε αρχικά στη σκηνή μόνος, αυτός και η κιθάρα του για να κάνει ένα εκπληκτικό τζαμάρισμα και τον ακολούθησαν οι υπόλοιποι μουσικοί που τον συνοδεύουν (ξεχωρίσαμε τον –με μαλλί Φελαϊνί- δεύτερο κιθαρίστα) για να παίξουν όλοι μαζί το υπέροχο Cold little heart. Συνέχισε δυναμικά με το One More Night για να δώσει σειρά σε ένα μοναδικό κράμα σόουλ, μπλουζ, γκρουβ και γκόσπελ. Πέρα από τις εκπληκτικές μουσικές συνθέσεις όμως, αυτό που κέρδισε περισσότερο τον κόσμο ήταν η ενέργεια που έβγαζε ο Kiwanuka στη σκηνή και αυτή η εκφραστικότητα που σε έκανε να χαζεύεις απλά τον τρόπο με τον οποίο έβγαζε ήχους απ’ όλο του το είναι. Αφού έπαιξε όλα τα κομμάτια για τα οποία ένας τόσο νέος καλλιτέχνης καταφέρνει να γεμίσει έναν τόσο μεγάλο χώρο και μας παρουσίασε τους κυρίους (δεν το λέω εγώ, αυτός τους αποκαλούσε μίστερ) που τον συμπλήρωναν σ’ αυτό το μουσικό κρεσέντο, αποχώρησε για να επιστρέψει και να τελειώσει όπως έπρεπε, με το Love and hate δηλαδή.
Ήταν πραγματικά από εκείνες τις συναυλίες που δεν έχω να προσάψω αρνητικό κάτι και αυτό πιστεύω ισχύει και για την πλειοψηφία του κόσμου, ο οποίος έφευγε από το live με ένα χαμόγελο στα χείλη και την αίσθηση ότι αυτό που μόλις παρακολούθησε ήταν κάτι πολύ ωραίο. Κάποιοι μπορεί να σχολιάσουν την τιμή του εισιτηρίου, αλλά μιλάμε για έναν μουσικό που έχει βρεθεί στην κορυφή των βρετανικών και αμερικάνικων τσαρτς, τραγούδια του ακούγονται παντού από ταινίες και σειρές (εγώ τον πρωτοσυνάντησα στους τίτλους αρχής του Big little lies, πολύ καλή σειρά btw, δείτε την), μέχρι τα ραδιόφωνα όλου του κόσμου και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο απόγειο της καριέρας του. Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν αποθάρρυνε διόλου τον κόσμο καθώς το Fix γέμισε! Γέμισε από κόσμο, μάλιστα, διαφόρων ηλικιών που όλοι έδειχναν την ίδια θέρμη και αλληλεπίδραση με τους καλλιτέχνες.
Κι αυτό είναι τρανή απόδειξη πως η Θεσσαλονίκη μπορεί να υποστηρίξει τέτοιες συναυλίες και το κοινό της πόλης θέλει και έχει ανάγκη ονόματα όπως ο Michael Kiwanuka, μουσικούς που μπορούν να προσφέρουν το κάτι διαφορετικό, να δώσουν το κάτι παραπάνω στα τετριμμένα μας ακούσματα και να δικαιώσουν τις προσδοκίες μας, όσο μεγάλες κι αν είναι. Πάντα τέτοια λοιπόν!
Κείμενο: Ορέστης Μανασής (Lavart)
Φωτογραφίες: Πηνελόπη Μαμάη (Lavart)
