Το βραβευμένο έργο «Η Σιωπηλή Λίμνη» έρχεται στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ

Το βραβευμένο έργο του Ισπανού συγγραφέα Νταβίντ Ντεσόλα «Η Σιωπηλή Λίμνη» έρχεται στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ

(Βραβείο Lope de Vega 2007)
18, 19 & 20 Μαρτίου 2022

Ομάδα Νάμα
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Μετάφραση από τα ισπανικά:
Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Ερμηνεύουν:
Παναγιώτα Βλαντή, Θανάσης Κουρλαμπάς, Χάρης Τσιτσάκης
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/i-siopili-limni-1/

Το βραβευμένο έργο του Ισπανού συγγραφέα Νταβίντ Ντεσόλα «Η Σιωπηλή Λίμνη», που ανέβηκε φέτος με επιτυχία στο Επί Κολωνώ από την Ομάδα Νάμα, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και καλλιτεχνική επιμέλεια Γιώργου Χατζηνικολάου, έρχεται στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων: Παρασκευή 18, Σάββατο 19 & Κυριακή 20 Μαρτίου 2022.
Τους τρεις αινιγματικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι Παναγιώτα Βλαντή, Θανάσης Κουρλαμπάς και Χάρης Τσιτσάκης.
Ο Ισπανός θεατρικός, κινηματογραφικός συγγραφέας αλλά και τηλεοπτικός σεναριογράφος Νταβίντ Ντεσόλα με το έργο του «Η Σιωπηλή Λίμνη» (2006) φέρνει στην επιφάνεια, μέσα από μία ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ και το υπαρξιακό δράμα, τις άμυνες των ηρώων της απέναντι σε μια σύγχρονη αδυσώπητη κοινωνία.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Γεννημένος στη Βαρκελώνη το 1971, ο Νταβίντ Ντεσόλα, είναι θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Έχει γράψει είτε μόνος του είτε συνεργαζόμενος 14 θεατρικά έργα πολλά από τα οποία έχουν βραβευτεί (Πλακάκια, Βραβείο Marqués de Bradomín 1999, το μεγαλύτερο βραβείο για νέους δραματουργούς στην Ισπανία), Η Σιωπηλή Λίμνη (Βραβείο Lope de Vega 2007) κ.α. Τα έργα του έχουν γνωρίσει επιτυχία σε πολλές ισπανόφωνες χώρες της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Μεξικό, Κόστα Ρίκα, Παναμά, Ουρουγουάη, Κολομβία) και έχουν παρασταθεί επίσης στη Σουηδία και τις ΗΠΑ (στην ισπανική γλώσσα). Η πρώτη φορά που μεταφράστηκε έργο του σε ξένη γλώσσα ήταν «Η Σιωπηλή Λίμνη» στην ελληνική.
Για τον κινηματογράφο έχει γράψει τα σενάρια για 3 ταινίες μεγάλου μήκους και 5 ταινίες μικρού μήκους που έχουν προβληθεί και διακριθεί σε πολλά φεστιβάλ εντός και εκτός Ισπανίας.
Η ταινία κοινωνικής επιστημονικής φαντασίας «Πλατφόρμα» (2019) στην οποία συνυπογράφει μαζί με τον Πέντρο Ριβέρο το σενάριο προβάλλεται στο Netflix και συγκαταλέγεται στις δημοφιλέστερες ταινίες του με εκατομμύρια προβολές μέχρι σήμερα.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Κάποιες φορές η ζωή μοιάζει με ένα παιχνίδι. Ένα απεγνωσμένο παιχνίδι ρόλων με την ελπίδα να δοθεί πνοή σε ό,τι θέλουμε να κρατήσουμε κοντά μας. Σε ό,τι έχουμε ανάγκη για να υπάρξουμε ή για να αντέξουμε το γεγονός της ύπαρξής μας. Πότε όμως αυτό το παιχνίδι αντικαθιστά την πραγματικότητα και σε πόσο επικίνδυνα μονοπάτια μπορεί να μας οδηγήσει;
Ο Ισπανός θεατρικός, κινηματογραφικός συγγραφέας αλλά και τηλεοπτικός σεναριογράφος Νταβίντ Ντεσόλα με το έργο του «Η Σιωπηλή Λίμνη» (2006) φέρνει στην επιφάνεια, μέσα από μία ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ και το υπαρξιακό δράμα, τις άμυνες των ηρώων της απέναντι σε μια σύγχρονη αδυσώπητη κοινωνία.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Όσκαρ (Θανάσης Κουρλαμπάς), ένας καθηγητής που δεν διδάσκει πια εξαιτίας μιας τραυματικής εμπειρίας στο σχολείο που εργαζόταν, δέχεται μετά από παρότρυνση ενός αγαπημένου του δασκάλου (Χάρης Τσιτσάκης) να αναλάβει τη μελέτη ενός μαθητή, παιδιού μιας παράξενης και γοητευτικής γυναίκας που προσπαθεί κι εκείνη να αντιμετωπίσει τα δικά της τραύματα (Παναγιώτα Βλαντή). Η εξέλιξη όμως δεν θα είναι η αναμενόμενη και οι ιστορίες των τριών αυτών ηρώων θα συναντηθούν με φόντο μια σιωπηλή λίμνη.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Μια γυναίκα. Ένας άνδρας. Έχουν υποστεί κι οι δύο ένα προσωπικό τραύμα στην ζωή τους. Ο πόνος τους αβάσταχτος κι ο καθένας με τον τρόπο του έχει πλάσει ένα ψέμα για την πραγματικότητα, μια φανταστική εικόνα για να αντέξει. Όμως η οδυνηρή αλήθεια συνεχίζει να υπάρχει. Κρύβεται μέσα στην σιωπή που τους φέρνει κοντά. Η συνάντηση μεταξύ τους είναι ένα τρυφερό ταξίδι. Ένα ταξίδι που θα τους αποκαλύψει την δύναμη της αγάπης, μια δύναμη που μπορεί να θεραπεύσει ακόμα και τα πιο δύσκολα που φέρνει η ζωή.
Η “Σιωπηλή Λίμνη” του Νταβίντ Ντεσόλα είναι ένα βαθύ ψυχολογικό υπαρξιακό δράμα με λεπτές αποχρώσεις χιούμορ. Ένα σύγχρονο έργο που η γραφή του κι οι αναφορές του παραπέμπουν σε ένα κόσμο που έρχεται από παλιά… εκεί που ο χρόνος κάποτε σταμάτησε.

Συντελεστές
Κείμενο: Νταβίντ Ντεσόλα
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου
Κοστούμια: Μαρία Αναματερού
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική&SoundDesign: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Γιώργος Χατζηνικολάου, Μαρία Αναματερού
Τρέιλερ παράστασης: Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Βοηθoί σκηνοθέτιδος: Χαρά Στάθη, Ελευθερία Καλύβα
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Παναγιώτα Βλαντή, Θανάσης Κουρλαμπάς, Χάρης Τσιτσάκης

Επί οθόνης: Μάριος Γκιοκουτάι

Info:
ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ: Τσιμισκή 136 (ΤΗΛ. 2310 230 013)

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή 18/3 : 9,15 μμ
Σάββατο 19/3 : 6.15 μμ & 9.15 μμ
Κυριακή 20/3 : 6 15 μμ

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:
18 € & 15 € (φοιτητικό, Άνεργοι, ΑΜΕΑ)

Έγραψαν για την παράσταση:
«Ζεστή σκηνική ατμόσφαιρα και ωραίες ερμηνείες σε μια παράσταση που μας συστήνει ένα άπαιχτο μέχρι σήμερα έργο, που κινείται μεταξύ υπαρξιακού δράματος και ψυχολογικού θρίλερ. […] Το έργο ποντάρει στην έκπληξη του θεατή, όχι τόσο σχετικά με την ταυτότητα του γιου της Ιρένε, όσο κυρίως με την ανατροπή του φινάλε, που έρχεται να επιστεγάσει τη συγγραφική προβληματική γύρω από το τραύμα της απώλειας, τους εσωτερικούς φόβους που λειτουργούν ως τροχοπέδη, τη δημιουργία ψευδαισθήσεων ως αυτοάμυνα απέναντι στην πραγματικότητα και την ανθρώπινη ανάγκη για επαφή. Όλη αυτή η προβληματική αναδεικνύεται με ουσιαστικό τρόπο στη σκηνοθεσία της Σκότη, που αποσπάει τρεις ωραίες ερμηνείες από τους ηθοποιούς». [Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα]
«Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη (καλλιτεχνική επιμέλεια του Γιώργου Χατζηνικολάου) κατορθώνει να δώσει το αμφιθυμικό στοιχείο της ισπανικής αίσθησης του ζην ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο, σαν μια μείξη ηρωικού και τραγικού στοιχείου, πολύ κοντά σε εκείνο που ο σπουδαίος Ισπανός φιλόσοφος Miguel de Unamuno αποκαλεί «τραγικό αίσθημα του βίου. […]Ο Θανάσης Κουρλαμπάς ως «δάσκαλος» είναι έξοχος, δίνει υλικά τον διχασμό του όντος μέχρι το τέλος. Η χαμηλότονη Παναγιώτα Βλαντή (Ιρίνα), για όσους δεν ξέρουν τις ικανότητές της, είναι μια σωστή αποκάλυψη. Ο Χάρης Τσιτσάκης μια ήρεμη δύναμη μέσα στον χαλασμό των αντιπάλων κοσμικών δυνάμεων». [Λέανδρος Πολενάκης, Η Αυγή]
«Συνολικά, η «Σιωπηλή λίμνη» είναι μια παράσταση που θα την κουβαλάτε για πολύ καιρό και πραγματικά αξίζει να δείτε. […] Η σκηνοθεσία όχι μόνο αναδεικνύει όλα αυτά τα υπαρξιακά κομμάτια του κειμένου, χωρίς να τα υπογραμμίζει και να υποτιμά τον θεατή, αλλά το εμπλουτίζει με στοιχεία θρίλερ, που ενισχύουν τη ροή του και εφιστούν το ενδιαφέρον. Παράλληλα, το χιούμορ, κυρίως μαύρο, λειτουργεί ανακουφιστικά, όπως ο χορός στις αρχαίες τραγωδίες». [Γιώτα Δημητριάδη, Texnes-Plus.gr]
«Εκμεταλλευόμενη το κλείσιμο ματιού του συγγραφέα προς το μεταφυσικό είδος, η σκηνοθέτις Ελένη Σκότη υιοθετεί την τεχνική της κλιμάκωσης του σασπένς. Συνάμα κάνει focus στους χαρακτήρες. Επιτυγχάνει, λοιπόν, να αναδείξει τόσο τους ηθοποιούς της όσο και τα θέματα του έργου μέσω της ρεαλιστικής καταγραφής και μιας ατμόσφαιρας μυστηρίου».[Στέλλα Χαραμή, Monopoli.gr]
«Η Ελένη Σκότη γνωρίζει από πρώτο χέρι πώς να δημιουργεί «in yourface» παραστάσεις. Στοχοπροσηλωμένη στη σφριγηλή μετάφραση της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, στην ανάπτυξη του έργου και στη διδασκαλία των ρόλων, δημιουργεί μία σύγχρονη, ποιοτική θεατρική συνθήκη με ρεαλιστική προσέγγιση, ποιητική διάσταση και απρόβλεπτη κορύφωση. Στα ατού της παράστασης, συγκαταλέγονται η κινηματογραφική δομή της και οι έξοχες ερμηνείες των ηθοποιών. […]Συμπερασματικά, «Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΛΙΜΝΗ», του Νταβίντ Ντεσόλα, ευτυχεί στα χέρια της ομάδας «ΝΑΜΑ», λειτουργεί υποδειγματικά και αποτελεί τον ορισμό του σύγχρονου θεάτρου».[Ντίνα Καρρά, Onlytheater.gr]
«Η Ελένη Σκότη σκηνοθετεί με μαεστρία το έργο και κατευθύνει τους ηθοποιούς με αίσθηση των ορίων που κάθε ένας εξ αυτών υπηρετεί. […]Όσον αφορά τους πρωταγωνιστές της παράστασης, ο Θανάσης Κουρλαμπάς είναι εξαιρετικός. Έχει αφομοιώσει τον ρόλο ως τις τελευταίες του ποιοτικές διαβαθμίσεις. […] Η Παναγιώτα Βλαντή, με την ψυχολογική ακτινογραφία της ερμηνείας της, προβάλει, έτι μία φορά, τα ποιοτικά στοιχεία της προσωπικότητάς της που την μετατρέπουν σε ηθοποιό δραματουργικών ρόλων. […] Τέλος, η ευγενική συμμετοχή του Χάρη Τσιτσάκη ως καθηγητή του Όσκαρ είναι μαγική. Λειτουργεί ως καθρέφτης συνειδήσεως και παράλληλα ως γέφυρα που ενώνει τους δύο ήρωες της ιστορίας».[Αντώνης Χαριστός, Tetragwno.gr]
«Η Ελένη Σκότη σκηνοθετεί στο θέατρο «Επί Κολωνώ» το έργο «Η σιωπηλή λίμνη» του Νταβίντ Ντεσόλα, δημιουργώντας μια ακόμα γέφυρα ανάμεσα στο ελληνικό κοινό και την καταλανική δραματουργία». [Γιώργος Παπαγιαννάκης, Culturenow.gr]
«Η «Σιωπηλή λίμνη» είναι μια ωδή στον έρωτα και την αγάπη, ως η μόνη δύναμη, ικανή να απομυθοποιήσει την ευρωστία του «ψεύδους», απέναντι σε μια αδίστακτη κοινωνία που εξολοθρεύει κάθε τι αληθινό και εύθραυστο. […]Πρόκειται για μια παράσταση δραματική, ένα υπαρξιακό ψυχογράφημα, με καταλυτικό χιούμορ που μειώνει εύστοχα το βάρος της επώδυνης ιστορίας των πρωταγωνιστών.» [Ζωή Τόλη, Enetpress.gr]
«Η Ελένη Σκότη με τη θαυμάσια σκηνοθεσία της και την διδασκαλία των ρόλων, αγγίζει με έναν αριστοτεχνικό τρόπο τον πυρήνα των ανθρωπίνων σχέσεων. Οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής και επιτήδευσης, μας συγκίνησαν βαθύτατα».[Έλενα Γαζγαλή, All4fun.gr]
«Στο Θέατρο επί Κολωνώ, το θέατρο των μεγάλων επιτυχιών, είδα την Σιωπηλή Λίμνη. Μια παράσταση ποιοτική, ποιητική, αινιγματική, μυστηριώδη. Ένα υπαρξιακό δράμα, με εντυπωσιακή σκηνοθεσία, μοναδικές ερμηνείες, ιδιαίτερο σκηνικό και υπέροχη μουσική. Μια παράσταση που την θεωρώ από τις καλύτερες της φετινής θεατρικής σεζόν. Σας συνιστώ να μην την χάσετε». [Βίβιαν Μητσάκου, Theaterproject365wordpress.com]
«Ο Θανάσης Κουρλαμπάς υποδύεται με μεγάλη ευαισθησία τον Όσκαρ, έναν αποσυρμένο καθηγητή με μία τραυματική εμπειρία να στιγματίζει το παρελθόν του. […] Δυο συναντήσεις ορίζουν τους άξονες του έργου: τη συνάντηση του Όσκαρ με τον ηλικιωμένο Δάσκαλό του (Ο Χάρης Τσιτσάκης απολαυστικός στον ρόλο) στο πάρκο, μπροστά σε μια λίμνη με πάπιες, και τη συνάντησή του με τη μητέρα ενός μαθητή (Η Παναγιώτα Βλαντή δίνει μια εσωτερική, αισθαντική ερμηνεία που με εντυπωσίασε!), με στόχο ένα ιδιαίτερο μάθημα κατ’οίκον».[Νίκος Ξένιος, Bookpress.gr]
«Η Ελένη Σκότη […] βουτάει στα βαθιά νερά της λίμνης του Ντεσόλα κι αναδύεται αποδεικνύοντάς μας για μια ακόμη φορά -αν και αυτή η καλλιτέχνιδα δεν έχει πια τίποτα να αποδείξει- το αστείρευτο ταλέντο της τόσο μέσα από την υπέροχη επιλογή του έργου όσο και μέσα από τη συνεργασία της με τους συντελεστές της παράστασης. Για μια ακόμη φορά μάς προσφέρει ένα καλλιτεχνικό προϊόν υψηλού επιπέδου, όπως εξάλλου μας έχει συνηθίσει επί σειρά ετών στο Θέατρο επί Κολωνώ που αποτελεί το δίχως άλλο έναν ισχυρό φορέα πολιτισμού, ένα αληθινό διαμάντι τέχνης».[Μαρίνα Αποστόλου, logotexnikosteki.blogspot.com]
«Μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση… Η σκηνοθεσία της Ε. Σκότη για άλλη μια φορά αποδεικνύει την ευφυΐα της στη αντίληψη των κειμένων αναδεικνύοντας όλα τα στοιχεία με ένα μαγικό τρόπο που καθηλώνουν το θεατή». [Θέατρο.gr]
«Η Μαρία Χατζηεμμανουήλ υπογράφει τη μετάφραση με σοβαρότητα και αμεσότητα. Πετυχαίνει να ρέει ο λόγος του συγγραφέα χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές ή πομπώδεις εκφράσεις.Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη αιωρείται ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ και το υπαρξιακό δράμα και διανθίζει το έργο με πινελιές γλυκόπικρου χιούμορ. Η Σκότη έχει καταφέρει να ξεκλειδώσει τα «σκοτεινά σημεία» και πετυχαίνει οι όποιοι συμβολισμοί και μεταφυσική ενέργεια του κειμένου να αιωρούνται σαν απαλό αεράκι, σαν ένα χάδι-βάλσαμο στις ταλαιπωρημένες ψυχές των ηρώων του έργου».[Κατερίνα Δημητρακοπούλου, Quinta-theater.gr]
«Η Παναγιώτα Βλαντή ζει το πένθος της με μια εσωτερικότητα και παράλληλα πιέζει τον εαυτό της να ζήσει την χαρά. Έχει μια διακριτικότητα και ευαισθησία με μεγάλο πόνο. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς φέρει βαρύ το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να αντιδράσει σε κάποιο περιστατικό στο σχολείο του και ένιωσε ότι είχε αναιρεθεί ως δάσκαλος και ως άντρας . Έχει πραγματικά καμφθεί και μόνος του δημιούργησε τις συνθήκες επιβίωσής του. Ο δάσκαλός του Χάρης Τσιτσάκης, με την αποδεκτή ,ευπρεπή, με βαρύτητα φυσιογνωμία του, δημιουργεί αντίλογο στα όσα λέει, δεν του χαρίζεται, είναι σαν το alterego του που τον ωθεί στη ζωή».[Μαρία Μαρή, Theatromania.gr]
«ΗΣιωπηλή Λίμνη του Νταβίντ Ντεσόλα σε μετάφραση Μαρία Χατζηεμμανουήλ, σκηνοθεσία Ελένη Σκότη στο Θέατρο Επί Κολωνώ με τις ερμηνείες των Παναγιώτα Βλαντή, Θανάση Κουρλαμπά, Χάρη Τσιτσακησε ρόλους που σε καθηλώνουν,στο σύγχρονο ψυχολογικό και υπαρξιακό δράμα με λεπτές αποχρώσεις χιούμορ». [Χρυσούλα Ζαφειράκη, Open Mind]
«Ο Θανάσης Κουρλαμπάς στο ρόλο του Όσκαρ καταφέρνει να αποδώσει ρεαλιστικά όλη την αμηχανία και την εσωτερική δειλία που κουβαλά ο ψυχισμός του ήρωά του. Η ερμηνεία του έχει μέτρο, απλότητα, αλλά και συναίσθημα και καταφέρνει να την ισορροπήσει εξαιρετικά μεταξύ μιας φαινομενικής εξωτερικής άνεσης κι ενός εσωτερικού δισταγμού. […] Η Παναγιώτα Βλαντή είναι η Ιρένε, που δείχνει ικανοποιημένη να ζει στον κόσμο των ψευδαισθήσεών της. με μικρά διαλείμματα επανόδου στην πραγματικότητα. Το παίξιμό της εύθραυστο και ευαίσθητο, οι σιωπές της ενίοτε απροσδόκητες. […] Ο Χάρης Τσιτσάκης ως Ιεροφάντης συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο την τριάδα των πρωταγωνιστών. Ο λόγος του στιβαρός, άμεσος και σίγουρος, οι κινήσεις του γεμάτες από τη σοφία των γηρατειών και της συσσωρευμένης εμπειρίας, αποτελεί το συνδετικό κρίκο των δύο άλλων χαρακτήρων». [Γιώργος Χριστόπουλος | Theatrikaprogrammata.gr]

Δείτε επίσης

“H μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος” του Philippe Minyana στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης