[dropcap size=big]Τ[/dropcap]έσσερις νέοι ριγμένοι σε ένα αχανές, αχαρτογράφητο και αφιλόξενο τοπίο. Απότοκοι της Ελλάδας του Χρηματιστηρίου και των προποτζίδικων, των λαχνών και των Λαχείων. Γύρω τους οι ντήλερ της ελπίδας και του ονείρου παζαρεύουν τις εύκολες λύσεις, πουλούν ατομικούς Παραδείσους, κερδίζουν απ’ την καλοσυντηρημένη αμορφωσιά κολακεύοντας και εξαπατώντας. Απ’ τον Κλέωνα του «Χρυσού αιώνα» μέχρι τους σωτήρες της Μεταπολίτευσης και φτάνοντας στο σοκ του 2015 στην εποχή πια της μετα-Μεταπολίτευσης, σ’ αυτόν τον τόπο περισσεύουν απ’ τη μια μεριά οι δημαγωγοί και οι χειραγωγοί, κι απ’ την άλλη οι ευπειθείς και τα κορόιδα. Περισσεύουν κι αυτοί που καταλαβαίνουν τι γίνεται αλλά ευελπιστούν να επιβιώσουν απ’ τα ψίχουλα και τα κόκκαλα που θα πέσουν απ’ το τραπέζι.
Σ’ ένα τέτοιο κλίμα μεγαλώνουν οι τέσσερις χαρακτήρες του έργου. Έχουν κληρονομήσει όλα τα χαρακτηριστικά της γενιάς που τους ανέθρεψε και μόλις αρχίζουν να συνειδητοποιούν την πραγματικότητα, κλείνουν τα μάτια κι αρχίζουν να ονειρεύονται. Κι όσο ονειρεύονται τη μακρινή ουτοπία τόσο ανακαλύπτουν την καθημερινή δυστοπία. Η ματαίωση είναι προδιαγεγραμμένη. Το ερώτημα είναι αν το πάθημα θα γίνει μάθημα.
Κι όλα αυτά τα στενάχωρα, με λεπτεπίλεπτους χειρισμούς και προσεγμένες υπερβολές, γίνονται μία τέλεια κωμωδία. Πού και πού βλέπουμε τον εαυτό μας να καθρεφτίζεται στη σκηνή κι εκεί που γελούσαμε με τα παθήματα των ηρώων είναι σαν να γελάμε με τη δική μας καθημερινότητα. Και το θέλουμε αυτό το γέλιο για να πάρουμε δύναμη, να διώξουμε τις ενοχές, να διορθώσουμε τα λάθη μας, να απαλλαγούμε απ’ τους δυνάστες μας, να χτίσουμε πάνω σε γερό έδαφος, να ονειρευτούμε με ανοιχτά μάτια.
Κείμενο: Θανάσης Χαλκιάς
https://www.lavart.gr/kalifornia-ntrimin-sto-theatro-epi-kolwnw/
