Οι BIG, γι’ ακόμα μία φορά, μετέτρεψαν τη φαντασία σε πραγματικότητα.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] Αγγλία είναι μια χώρα γνωστή για τους πολυάριθμους κήπους της, η αρχιτεκτονική των οποίων εξαπλώθηκε το 18ο αιώνα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αντικαθιστώντας τους γαλλικού στυλ συμμετρικούς κήπους και εξιδανικεύοντας την ίδια τη φύση. Στη λίστα με τους ιστορικούς κήπους της χώρας περιλαμβάνονται και οι Kensington Gardens, δυτικά του λονδρέζικου Hyde Park. Εκεί φιλοξενούνται δύο γκαλερί σύγχρονης τέχνης, οι Serpentine Galleries, γνωστές για τα αρχιτεκτονικά και εκπαιδευτικά τους προγράμματα.
Κάθε χρόνο, από το 2000, δημιουργείται ένα προσωρινό καλοκαιρινό pavilion στο πάρκο, σχεδιασμένο από γνωστούς αρχιτέκτονες με σκοπό να στεγάσει την καφετέρια και τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις των γκαλερί. Προϋπόθεση για την επιλογή του αρχιτέκτονα είναι να μην έχει ολοκληρώσει κάποιο κτίριο στην Αγγλία μέχρι την ανάθεση του έργου, έτσι ώστε ενδιαφέροντες καινοτόμοι δημιουργοί να παρουσιάζονται κάθε χρόνο στο ευρύ βρετανικό κοινό, με τη Zaha Hadid (2000), τον Peter Zumthor (2011) και τον Sou Fujimoto (2013) να είναι κάποιοι από αυτούς. Η διάρκεια υλοποίησης για το κάθε pavilion είναι έξι μήνες και οι επισκέπτες μπορούν να το εξερευνήσουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Οι φετινοί δημιουργοί είναι οι Δανοί BIG (Bjarke Ingels Group), γνωστοί για τον παιχνιδιάρικο πειραματισμό και τον τολμηρό σχεδιασμό τους, έχοντας σχεδιάσει ένα τεχνητό βουνό διαμερισμάτων στην επίπεδη Κοπεγχάγη (Mountain Dwellings, 2008) και ένα δημόσιο πάρκο 30.000m2 στο οποίο αποθεώνεται η πολιτισμική διαφορετικότητα των κατοίκων της περιοχής (Superkilen, 2012).
[dropcap size=big]Η[/dropcap] ιδέα τους για το σχεδιασμό του Serpentine Gallery Pavilion βασίζεται στα δίπολα της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, στοχεύοντας στο συνδυασμό τους σ’ ένα κοινό αποτέλεσμα. Δημιούργησαν, λοιπόν, μια κατασκευή που έχει ελεύθερη μορφή αλλά είναι και αυστηρή, είναι αρθρωτή αλλά και γλυπτική, είναι διαφανής και αδιαφανής, κουτί και άμορφη μάζα. Κι αυτό πετυχαίνεται με την κίνηση του θεατή και την εναλλαγή των οπτικών καδραρισμάτων.
Σύμφωνα με τον ιδρυτή των BIG, Bjarke Ingels, η δομή της κατασκευής αποτελείται από το πιο βασικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής, τον τοίχο από τούβλα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα τούβλα αποτελούνται από λεπτά πλαίσια φτιαγμένα από fiberglass, χαρίζοντας το στοιχείο της αδιαφάνειας. Με τη μετακίνηση και προεξοχή κάποιων από αυτά, ο αρχικός τοίχος «ανοίγει» και η επιφάνεια μετατρέπεται σε χώρο. Η «σπηλιά» που δημιουργείται στεγάζει το καφέ και τις οικογενειακές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ το βράδυ ζωντανεύει από παραστάσεις μουσικών, συγγραφέων και άλλων καλλιτεχνών. Το φυσικό φως εισέρχεται μέσω των πλαισίων από fiberglass και των κενών που δημιουργείται από την αναδιάταξή τους, δημιουργώντας μοτίβα φωτός και σκιάς στο χώρο.
«Αυτός ο απλός χειρισμός του αρχετυπικού τοίχου που ορίζει χώρο δημιουργεί μια παρουσία στο πάρκο, η οποία αλλάζει καθώς κινείσαι γύρω από αυτό και μέσα από αυτό.» (B.Ingels)
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=xkJmer8Hxi4″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
