Οι παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν σε μια ορεινή περιοχή της σημερινής βορειοδυτικής Νεβάδα των ΗΠΑ το εντυπωσιακό απολιθωμένο κρανίο ενός τεράστιου θαλάσσιου τέρατος, που ζούσε στην αρχή της εποχής των δεινοσαύρων, πριν περίπου 246 εκατομμύρια χρόνια.
Το κρανίο του έφτανε σε μήκος τα δύο μέτρα (ήταν μεγαλύτερο και από του Τυραννόσαυρου), το σώμα του ξεπερνούσε τα 17 μέτρα (περίπου όσο οι σημερινοί φυσητήρες), ενώ ζύγιζε 45 τόνους. Πρόκειται για έναν απρόσμενα μεγάλο είδος ιχθυόσαυρου, το πρώτο γνωστό γιγάντιο ζώο της Γης.
Οι ιχθυόσαυροι ήσαν θαλάσσια ερπετά που έζησαν πριν από 249 έως 90 εκατομμύρια χρόνια, έμοιαζαν με ψάρια και τρομοκρατούσαν τις θάλασσες την εποχή που οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν στην ξηρά. Εμφάνισαν γρήγορη εξέλιξη, φθάνοντας σε τόσο μεγάλο μέγεθος μέσα σε μόνο 2,5 έως τρία εκατομμύρια χρόνια.
Αυτά είναι τα καλύτερα ελληνικά νησιά για το 2022 σύμφωνα με το περιοδικό Conde Nast Traveller
Συγκριτικά, οι φάλαινες – τα μεγαλύτερα ζώα σήμερα που πρωτοεμφανίστηκαν πριν περίπου 56 εκατομμύρια χρόνια – χρειάστηκαν σχεδόν 50 εκατομμύρια χρόνια για να φθάσουν το μέγεθος των ιχθυόσαυρων. Οι τελευταίοι προέρχονται εξελικτικά από ερπετά της ξηράς που δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί.
Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοντολογίας Μάρτιν Σάντερ του Πανεπιστημίου της Βόννης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Science”, ονόμασαν το νέο είδος Cymbospondylus youngorum. Η ανασκαφή των απολιθωμάτων (του γιγάντιου κρανίου και ενός μέρους του σώματος) είχε γίνει το 2015, αλλά μόλις τώρα – μετά από πολυετή μελέτη – οι επιστήμονες ανακοίνωσαν τα συμπεράσματα τους.
Όπως ανέφερε ο Σάντερ, «απ’ όσο ξέρουμε, ήταν το πρώτο γιγάντιο πλάσμα που έζησε στη Γη. Υποθέτουμε ότι οι ιχθυόσαυροι μπόρεσαν να εξελιχθούν τόσο γρήγορα, επειδή ήσαν τα πρώτα μεγαλύτερα πλάσμα στους ωκεανούς του κόσμου και έτσι εκτίθεντο σε λιγότερο ανταγωνισμό».
Ο αναπληρωτής καθηγητής βιολογίας Λαρς Σμιτς του Κολλεγίου Scripps της Καλιφόρνιας δήλωσε: «Φανταστείτε ένα ζώο σαν θαλάσσιο δράκοντα!».
Το απολίθωμα θα φιλοξενηθεί μόνιμα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κομητείας του Λος ‘Αντζελες, ενώ ένα αντίγραφο του κρανίου του σύντομα θα εκτεθεί στο Μουσείο Goldfuss του Πανεπιστημίου της Βόννης στη Γερμανία.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση
