Το βιβλίο αυτό έπεσε στα χέρια μου λίγο πολύ τυχαία. Χάζευα στο βιβλιοπωλείο και είπα «ας το πάρω». Είχα μάλλον αρνητικές προσδοκίες γιατί η κωμωδία είναι ένα είδος που συχνά κατρακυλά στη σάχλα. Έκατσα λοιπόν να το διαβάσω μπας και μου βαρύνει λίγο τα βλέφαρα και κοιμηθώ, αλλά αντί να νυστάξω ξύπνησα. Άγνωστο και επισκιασμένο από την επιτυχία που έκανε μετέπειτα το «Δον Καμίλο», «Το Πεπρωμένο Ονομάζεται Κλοτίλδη» δεν είναι απλό βιβλίο, είναι η παιδική χαρά του συγγραφέα. Μια κωμωδία καταστάσεων με ολοένα περισσότερο απίθανη εξέλιξη και ένα συγγραφέα- αφηγητή που διακωμωδεί ακόμα και τη δουλειά του και καταρρίπτει τις συνήθεις αφηγηματικές δομές.
Εγώ κι ο Γιάννης Σοφολόγης σφόδρα επιθυμούσαμε να βυθιστούμε σε ένα τέτοιο μαγικό παιδικό σχεδόν σύμπαν. Να ανακαλύψουμε τη μηχανική του, να το σπάσουμε και να το επανασυνθέσουμε, όπως κάνουν τα περίεργα παιδιά με τα παιχνίδια τους. Έτσι μετά το βραβείο στο Bob Theatre Festival σηκώσαμε τα μανίκια μας. Επιλέξαμε να αναλάβουμε εξ ολοκλήρου το στήσιμο της παράστασης, από τη διασκευή μέχρι την ερμηνεία των ρόλων. Προφανώς οι δυσκολίες ήταν αντίστοιχες του εγχειρήματος, αλλά ο συγγραφέας και το θέμα του έργου αποτελούσε συνεχώς πηγή δύναμης και έμπνευσης.
«Το Πεπρωμένο Ονομάζεται Κλοτίλδη» πραγματεύεται το θέμα του έρωτα και της διεκδίκησης. Τα όρια του εγωισμού και της επιθυμίας, κι αν κάπου αχνοφαίνεται η αγάπη. Οι δύο νέοι του έργου κοντράρονται ακραία αλλά γελοιοποιούνται και ακραία. Ποια είναι λοιπόν η κινητήριος δύναμη του έρωτα τους. Ο συγγραφέας ενώ τους διακωμωδεί δεν τους ευτελίζει. Είναι σα να γελά με την εγγενή αδυναμία μας και με την προσπάθεια να την υπερβούμε για να βρεθούμε με έναν άλλον άνθρωπο. Έμεις κρατήσαμε το ρόλο αυτό του συγγραφέα στο βιβλίο καθώς παρεμβαλλόμαστε ως αφηγητές στην ιστορία. Κι έτσι κάπως αναρωτιόμαστε ποια όρια καλούνται να σπάσουν δυο εγωιστές νέοι για να παραδωθούν στον έρωτα.
«Το Πεπρωμένο Ονομάζεται Κλοτίλδη» για 6 παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη!
