Ακούστε το εδώ!
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 και του ’70, τα τραγούδια της Shirley Bassey, της Nancy Sinatra και του Tom Jones δημιούργησαν μια ηχητική ταυτότητα για τον κίνδυνο. Στη δεκαετία του ’90, αυτό άλλαξε. Στη συνέχεια, οι Bono and the Edge έγραψαν ένα τραγούδι για την Tina Turner, ο Jack White και η Alicia Keys έκαναν ένα ντουέτο, ενώ η Madonna προσέθεσε μιξαρισμένα φωνητικά και ηλεκτρονικό ήχο στο “Die Another Day“.
Το franchise επέστρεψε στις ρίζες του με το “Skyfall” της Adele, μια υπενθύμιση του παλιού ήχου του Bond για μια νέα εποχή. Ακολούθησε ο εξαιρετικός Sam Smith με το οσκαρικό “Writing’s on the Wall” και πλέον τα ηνία παίρνει ίσως το νεότερο μουσικό είδωλο της νέας δεκαετίας, η Billie Eilish με το “No Time to Die“, η οποία φυσικά φέρνει τον δικό της αντισυμβατικό χαρακτήρα στο franchise.
Τα περίεργα και σκοτεινά ηχητικά θέματα, αποτελούμενα από soft πλήκτρα και σαρωτικές ορχηστρικές ακμές, αντανακλούν την εποχή του Daniel Graig ως James Bond. Και αυτό ακριβώς έκανε και η Eilish, απλά με τους δικούς της κανόνες. Η φωνή της μεταδίδει φόβο, χωρίς όμως να θυσιάζει την ομορφιά της, ενώ οι στίχοι αντανακλούν την προδοσία που πάντα υποβόσκει στο σενάριο μιας ταινίας του Bond.
Ο μουσικός – και αδελφός της – FINNEAS βρίσκεται ξανά στα πλήκτρα πίσω από τη φωνή της σαν μια ομίχλη που περνάει μέχρι το τραγούδι να φτάσει στην έκρηξη εγχόρδων. Καθώς το τραγούδι φτάνει προς το τέλος, πέρα από την καταπληκτική ενορχήστρωση, ανοίγει και η ψιθυριστή φωνή της Eilish που καταλήγει να μια κορώνα με μια αμείλικτη ακρίβεια, τολμώντας να θυσιάσει τις διακριτικές της ιδιότητες.
Το “No Time to Die” κουβαλά την κληρονομιά του Bond αλλά παράλληλα την φέρνει και στη νέα γενιά.
Billie Eilish – No Time To Die
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
