5 ευρωπαϊκές ταινίες που διαδραματίζονται σε ξενοδοχεία
Τα ξενοδοχεία ομολογουμένως αποτελούν ενδιαφέροντες τόπους συνάντησης ετερόκλητων ανθρώπων, και έχουν χρησιμοποιηθεί συχνά ως τόποι δραματουργίας στη λογοτεχνία, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Είτε πρόκειται για πολυτελή θέρετρα ή φθηνά καταλύματα, αποτελούν εν δυνάμει τόπους ανάπαυλας και διακοπών, φιλοξενίας και απόσυρσης, μυστικών και μοιραίων συναντήσεων, μυστηρίου και εγκλήματος.
1. «Οι Διακοπές του Κυρίου Υλό»
Οι κωμικές Διακοπές του Κυρίου Υλό (Les Vacances de Monsieur Hulot, 1953) του Jacques Tati, βρίσκουν τον ομώνυμο ήρωα να παραθερίζει σε ένα παράκτιο γαλλικό ξενοδοχείο. Αδέξιος, αν και καλόκαρδος, αναστατώνει τους υπόλοιπους επισκέπτες με τις γκάφες του. Ο κλασικός χαρακτήρας του Tati, εμφανίζεται εδώ για πρώτη φορά προκαλώντας, αν όχι το γέλιο, σίγουρα το χαμόγελο με το αθώο χιούμορ του.
Το ξενοδοχείο γίνεται ο καμβάς όπου ξετυλίγεται ένα φάσμα κωμικών ανθρώπινων συμπεριφορών, με τον κύριο Υλό να μας παροτρύνει να τις παρατηρήσουμε με νοσταλγική διάθεση.
2. “Dead Mountaineer’s Hotel”
Στο γοητευτικά ψυχεδελικό Dead Mountaineer’s Hotel (‘Hukkunud Alpinisti’ Hotell, 1979) του Grigori Kromanov, ο επιθεωρητής Γκλέμπσκι (Uldis Pucitis) καλείται σε ένα απομονωμένο ορεινό ξενοδοχείο, για να διελευκάνει τη μυστηριώδη εξαφάνιση ενός επισκέπτη. Αρχικά, το χιονισμένο τοπίο και οι εκκεντρικοί ένοικοι του ξενοδοχείου διασκεδάζουν τον επιθεωρητή, όταν όμως μια χιονοστιβάδα τους αποκόπτει κι άλλο από τον έξω κόσμο, περίεργα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν.
Μείγμα επιστημονικής φαντασίας και φιλμ νουάρ, η ταινία του Εσθονού Kromanov διαθέτει μια ακαταμάχητη cult αισθητική, όπου ένα ξενοδοχείο γίνεται το παράδοξο σκηνικό του εγκλήματος και του υπερφυσικού.
3. «Θάνατος στη Βενετία»
Βασισμένος στο ομώνυμο βιβλίο του Τόμας Μαν, ο Θάνατος στη Βενετία (Morte a Venezia, 1971) του Luchino Visconti, βρίσκει τον συνθέτη Γκούσταβ φον Άσενμπαχ (Dirk Bogarde) ν’ αναζητεί μάταια τη γαλήνη στη ραφινάτη ιταλική πόλη. Στο κοσμοπολίτικο παραθαλάσσιο θέρετρο που διαμένει, γνωρίζει ένα έφηβο αγόρι (Björn Andrésen) και παθιάζεται με την ομορφιά του. Παράλληλα, εκδηλώνεται στην πόλη μια επιδημία πανώλης που απειλεί κατοίκους και επισκέπτες.
Πρόκειται για καταπιεσμένη ομοφυλοφιλική επιθυμία, νοσταλγία για τη χαμένη νεότητα, στρεβλή πατρική στοργή ή μήπως μια αρχαιοπρεπή εμμονή με το ιδανικό της τέλειας ομορφιάς; Οι προθέσεις του Άσενμπαχ δεν είναι ξεκάθαρες, αντίθετα με εκείνες του σκηνοθέτη. Μέσα από πανέμορφα κάδρα και φιλοσοφικές αναζητήσεις πάνω στην καλλιτεχνική δημιουργία, ο Visconti μελετά τον θάνατο του πνεύματος και το τέλος του κοσμοειδώλου της μπουρζουαζίας.
4. “Hotel”
Ένα μικρό ξενοδοχείο στις Αυστριακές Άλπεις μετατρέπεται σε ένα μικρό σύμπαν στο φιλμ της Jessica Hausner (Hotel, 2004). Εκεί η Ιρένε (Franziska Weisz) προσλαμβάνεται ως ρεσεψιονίστ, και σύντομα μαθαίνει πως η προκάτοχός της εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Η αστυνομία δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα, οι συνάδελφοί της είναι τυπικοί και απόμακροι, το δάσος που περιβάλλει το ξενοδοχείο μοιάζει απειλητικό. Η Ιρένε νιώθει ότι πρέπει να το σκάσει, όμως δεν μπορεί να το πάρει απόφαση…
Στο μινιμαλιστικό θρίλερ μυστηρίου της Hausner, κέντρο του δράματος αποτελεί το ξενοδοχείο με την αλλόκοτη αύρα του. Η σκηνοθέτις το ντύνει με μια απόκοσμη ατμόσφαιρα, καταθέτοντας έτσι μια παραβολή για την μερικές φορές ανεξήγητη έλξη που ασκεί το κακό.
5. «Νιότη»
«Νιότη»
Πιστή στο ιδιόρρυθμο στιλ του Paolo Sorrentino, η Νιότη (Youth, 2015) εκτυλίσσεται σε ένα θέρετρο των ελβετικών Άλπεων. Δύο ηλικιωμένοι φίλοι, ένας συνθέτης (Michael Caine) και ένας σκηνοθέτης (Harvey Keitel) κάνουν διακοπές, ο ένας για αναψυχή και ο άλλος προσπαθώντας να τελειώσει το σενάριο του.
Μέσα από στιγμιότυπα της καθημερινότητας και πνευματώδεις διαλόγους, οι δύο φίλοι στοχάζονται γύρω από το παρελθόν και το παρόν, τη νεότητα και το γήρας, την καλλιτεχνική δημιουργία, τον έρωτα και τον αναπόφευκτο ερχομό του θανάτου.
Κείμενο: Μαρία Κολιού (Lavart)
