Οι έρωτες, στην πλειοψηφία τους, κάνουν κύκλους… είτε μεταλλάσσονται είτε σιγά σιγά σβήνουν. Κι όμως υπάρχουν κάποιοι που γι’ αυτούς «ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός» και δεν περνάνε ποτέ. Το κίνημα των χίπηδων, λοιπόν, είναι ο εφηβικός μου έρωτας που κρατάει μέχρι και σήμερα. Βέβαια μπορεί να μην τον γνώρισα όταν χτυπούσε κάπως παραπάνω η καρδιά του, αλλά έστω και καθυστερημένα φρόντισε γι’ αυτό ο μέντορας μου. Ήταν 12 χρόνια πριν, όταν στα 17 μου ο Δημήτρης μου πρωτομίλησε για τα παιδιά των λουλουδιών και τη μουσική τους.
Στο φετινό In Edit Festival, η Τζάνις είναι τιμώμενη αξία. Το κορίτσι από τον αμερικανικό νότο με την μέτρια διαγωγή και τους αντίστοιχους βαθμούς, που πριν καλά καλά γίνει 28 πρόλαβε να γράψει ιστορία με τους Big Brother and the Holding Company, να τραγουδήσει μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στο Monterey Pop (θεέ μου αυτό το Ball and Chain) και στο Woodstock, να λατρέψει το Southern Comfort, να κάνει πρωταθλητισμό σε μια γενιά που έτρεχε και τελικά την αποχαιρέτησε μια για πάντα μπαίνοντας εσαεί στο υπεράνω χώρου και χρόνου group των forever 27.
Σ’ έναν κόσμο που άλλαζε με πρωτόγνωρη ταχύτητα, η Τζάνις βρήκε καταφύγιο στις ορμές της, οδηγώντας το όχημα των blues και εν τέλει φτάνοντας στο χίπικο σπίτι, φτάνοντας στον πυρήνα των χρωμάτων που σύντομα την ανακήρυξε και οικοδέσποινά του. Ήταν η μητέρα των παιδιών με τα λουλούδια στα μαλλιά. Ήταν η μουσική μητέρα ενός ολόκληρου κινήματος που έκανε μόδα αυτό που δεν μπορούσε να διανοηθεί κανείς ως τότε. Έκανε μόδα, εν μέσω ψυχεδέλειας, την αχρωμάτιστη επανάσταση και τον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το γρέζι και ο λυγμός της, η κοριτσίστικη χαρά της όταν ολοκλήρωνε κάθε της εκτέλεση, το βάρος στην ψυχή που σου προκαλεί με το Ball and Chain, η ψυχεδέλεια που τυλίγει το σύμπαν με το Cuckoo, το σκληρό μπλουζ που η φωνή της υπερασπίστηκε με τόση αυταπάρνηση δεν προσεγγίζονται με λέξεις.
Ένα κορίτσι που ποτέ δεν συνάντησα, ένα κορίτσι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Janis Joplin.
Oh, the cuckoo, she’s a pretty bird, and she warbles when she flies
But she never hollers cuckoo till the fourth day of July.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο BEAT(έντυπο με αφορμή το φεστιβάλ) του In-Edit Thessaloniki Edition 2017
Υ.Γ. Να ψάξετε για την Janis. Σε βιντεο, ντοκιμαντέρ, βινύλια, δίσκους, ήχους, στίχους, μέσα σας.
