Ένα κυματιστό «πέπλο» πλαστικών λωρίδων λειτουργεί ως ενδιάμεσο όριο μεταξύ ενός παλάτσο και της αυλής του.
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]το πλαίσιο της εβδομάδας Design στο Μιλάνο, όπως κάθε Απρίλιο έτσι και φέτος, εκτέθηκαν ποικίλα προϊόντα βιομηχανικού σχεδιασμού από γνωστούς σχεδιαστές και εταιρείες στη σημαντικότερη παγκοσμίως έκθεση επίπλων Salone Internazionale del Mobile. Ολόκληρη η πόλη γέμισε με παράλληλες δράσεις από εκθέσεις αυτοκινήτου, μόδας, τέχνης μέχρι και το πρώτο Design Pride Parade! Γιατί, σε τελική ανάλυση, η εβδομάδα Design είναι ένα… πάρτυ (!) και μια ευκαιρία για όσους αγαπούν το σχεδιασμό να έρθουν σ’ επαφή με τον πειραματισμό και την καινοτομία.
Ένα από τα έργα που ξεχώρισαν φέτος είναι η εγκατάσταση Invisible Border των MAD Architects, ενός αρχιτεκτονικού γραφείου με έδρα το Πεκίνο. Η εγκατάσταση αυτή βρισκόταν μέχρι τις 23 Απριλίου στο Cortile d’ Onore, στην αυλή του πανεπιστημίου του Μιλάνου (Università degli Studi di Milano) αποτελώντας μέρος της έκθεσης Open Borders που διοργάνωσε το ιταλικό περιοδικό Interni.
[dropcap size=big]Π[/dropcap]λαστικές λωρίδες, με κόκκινο χρώμα που φθίνει, μοιάζουν να «εκρήγνυνται» μέσα από τις καμάρες του κτιρίου, δημιουργώντας ένα χρωματιστό πέπλο. Οι λωρίδες αυτές, τεντωμένες και στερεωμένες σε μια σιδερένια κυματιστή κατασκευή, ακολουθούν το σχήμα των καμαρών από τις οποίες ξεπροβάλλουν. Σύμφωνα με τους MAD, πρόκειται για ένα ημιδιαφανές καταφύγιο που αλλάζει την αντίληψη του χώρου. Είναι μία «γλυπτική χειρονομία» που σπάει τη συμμετρία και την κανονικότητα της αρχιτεκτονικής του παλάτσο συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν.
Η ελαφρότητα και η ευκαμψία του υλικού επιτρέπουν την αρμονική καμπυλότητα που μιμείται τη φυσική ροή του ανέμου και του νερού. Κατά τη διάρκεια της ημέρας οι «κορδέλες» αντανακλούν τις αποχρώσεις του ουρανού, δημιουργώντας ένα παιχνίδισμα σε όσους στέκονται από κάτω. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τις κλεφτές ματιές – ανάμεσα από τα λεπτά κενά που αφήνουν οι κορδέλες – τόσο στον ατέρμονο ουρανό όσο και στις διακοσμητικές λεπτομέρειες του παλάτσο. Κι όταν δύει ο ήλιος, το Invisible Border καλωσορίζει τη νύχτα ντυμένο στα θερμά και φωτεινά του χρώματα.
[dropcap size=big]Α[/dropcap]ς επανέλθουμε στο θέμα της έκθεσης Open Borders (ανοιχτά όρια). Τα όρια ανέκαθεν αποτελούσαν ένα σχεδιαστικό θέμα που προβλημάτιζε, μα και γοήτευε τους αρχιτέκτονες. Η αρχιτεκτονική αγγίζει διλήμματα για τη ροή, τον έλεγχο, την ταυτότητα και το ανήκειν. Στο όριο κάτι τελειώνει και κάτι άλλο αρχίζει, δημιουργώντας έτσι μια σειρά, μια διάκριση. Οι δημιουργοί του Invisible Border λαμβάνοντας υπόψη την έννοια του ορίου ως κάτι κλειστό και απρόσιτο προσπάθησαν να το μετατρέψουν σε κάτι ελκυστικό, δυναμικό κι ευχάριστο. Ο Ma Yansong, ιδρυτής των MAD architects, εξηγεί:
«Οι αρχιτέκτονες συνήθως δημιουργούν όρια, ορίζοντας χώρους – τι είναι μέσα και τι έξω, τι είναι φύση και τι τεχνητό, αλλά η σημερινή κοινωνία έχει ήδη πάρα πολλά αόρατα όρια. Ως αρχιτέκτονες πρέπει αντίθετα να συγκεντρωθούμε στον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να θολώσουμε αυτά τα όρια και να ενθαρρύνουμε την αλληλεπίδραση μεταξύ τους».
