Σελιδοδείκτης: Τι ωραίο πλιάτσικο!, του Τζόναθαν Κόου

Σελιδοδείκτης: Τι ωραίο πλιάτσικο!, του Τζόναθαν Κόου
«Παλιά πίστευες στη λογοτεχνία, Πάτρικ. Δεν είχα ξαναδεί τέτοια πίστη. Καθόμουν σ’ αυτή την καρέκλα και σ’ άκουγα να μιλάς και ήταν σαν… σαν αποκάλυψη. Μου έμαθες τις αιώνιες αλήθειες. Τις αξίες που υπερβαίνουν γενεές και αιώνες, τις αξίες τις κωδικοποιημένες στα μεγάλα έργα που έχει δημιουργήσει η φαντασία όλων των πολιτισμών». Δεν μπορούσα να συνεχίσω αυτή την μπουρδολογία για πολύ, αυτό ήταν σίγουρο. «Μου έμαθες να μην ενδιαφέρομαι για τις καθημερινές αλήθειες, τις εφήμερες αλήθειες, τις αλήθειες που φαίνονται σπουδαίες τη μια μέρα και ασήμαντες την άλλη. Μ’ έκανες να δω ότι υπάρχει μια αλήθεια ανώτερη απ’ όλα αυτά. Η λογοτεχνία Πάτρικ». Χτύπησα με το δάχτυλο το χειρόγραφο που εξακολουθούσε να βρίσκεται πάνω στο γραφείο μου. «Η λογοτεχνία, αυτή έχει σημασία. Σ’ αυτή πιστεύαμε κάποτε εσύ κι εγώ, σ’ αυτή γύρισα εγώ τώρα. Νόμιζα ότι εσύ θα το καταλάβαινες αυτό καλύτερα απ’ οποιοδήποτε άλλον».