50-50 αποχρώσεις της τηλεοπτικής «ηθικής»
Πρόσφατα έγινε γνωστή η μελλοντική διακοπή γνωστής σειράς (50-50) που προβάλλεται σε επανάληψη με τη δικαιολογία, ότι ένας από τους πρωταγωνιστές έχει καταγγελθεί για σεξουαλική παρενόχληση από πληθώρα ηθοποιών.
Η παράλογη αυτή απόφαση δεν έχει λάβει τις απαραίτητες αποδοκιμασίες που της αρμόζουν, αλλά συζητείται ως ένα φυσικό επακόλουθο, που αρμόζει στις πράξεις του γνωστού ηθοποιού.
Όταν διαβάζω αυτές τις ιδέες-αποφάσεις αναρωτιέμαι, εάν οι «φωστήρες» αυτών των ιδεών γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ ηθοποιού και πολίτη, δηλαδή τη διαφορά του ανθρώπου που υποδύεται έναν ρόλο, χάριν ενός καλλιτεχνικού δημιουργήματος και του απλού πολίτη, που αντιμετωπίζεται από τον νόμο ως μέλος της κοινωνίας και όχι μόνο ως ηθοποιός.
Οι ηθοποιοί λοιπόν, δε δικάζονται ως καλλιτέχνες, αλλά ως πολίτες της έννομης πολιτείας, εάν δεν τηρούν τη νομοθεσία της πολιτείας, κατά συνέπεια πληρώνουν το τίμημα και δε χρειάζεται να τιμωρηθεί ο ρόλος που έχουν ενσαρκώσει, ο οποίος ρόλος δεν είναι δικό τους δημιούργημα, αλλά του σεναριογράφου.
Ειρήσθω εν παρόδω, σε μια τηλεοπτική ή θεατρική συνεργασία εμπλέκονται ομάδες καλλιτεχνών και όχι μια ολιγαρχία, άρα η τιμωρία θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που λαμβάνουν έσοδα από τις προβολές των τηλεοπτικών σειρών.
Τρόμος με πιάνει, όταν σκέφτομαι πόσες ταινίες και σειρές μπορούν να σταματήσουν να προβάλλονται δημόσια στο άμεσο μέλλον, διότι κάποιοι από τους συμμετέχοντες δεν ήταν σωστοί ως πολίτες και ως άνθρωποι.
Οι μελλοντικές συνεργασίες του γνωστού καταγγελθέντα ηθοποιού είναι φυσικό επακόλουθο να διακοπούν βιαίως, μετά την αποκάλυψη της αντισυναδελφικής του συμπεριφοράς, όμως τα έργα που ήδη έχουν ολοκληρωθεί, αναπαραχθεί και αγαπηθεί από το κοινό είναι μια διαφορετική υπόθεση.
Μάλιστα πριν έναν μήνα, πρωτού ξεκινήσουν οι καταγγελίες εναντίον του, παρακολούθησα τη συνέντευξη, που έδωσε ο γνωστός ηθοποιός στον Νίκο Χατζηνικολάου, στην οποία εξέφραζε την απορία του και το παράπονο του προς τους σκηνοθέτες και παραγωγούς που δεν του κάνουν επαγγελματικές προτάσεις, ώστε να συμμετέχει σε τηλεοπτικές σειρές, όντας μεγάλος καλλιτέχνης.
Τότε απόρησα και εγώ, γιατί να συμβαίνει αυτό; Και τελικά σε σύντομο χρονικό διάστημα πληροφορήθηκα, όπως και εσείς την αιτία αυτού. (Από τη σωρεία καταγγελιών γνωστών ηθοποιών εναντίον του)
Μέσα σε όλα αυτά μαθαίνουμε σχεδόν καθημερινά τις αντιδράσεις της κοινωνίας σχετικά με τον χαρακτήρα του ηθοποιού, πρόσφατα μάθαμε πως είναι ανεπιθύμητος στο χωριό από το οποίο κατάγεται, ενώ σκηνοθέτες, παραγωγοί και θεατράρχες σταματούν την οποιαδήποτε συνεργασία μαζί του, αποδεικνύεται εν ολίγης ότι η τιμωρία του ενεργεί εναντίον του με δυναμικό τρόπο.
Άρα καταλήγουμε στο ότι ο κατηγορούμενος έλαβε το ηθικό πρόστιμο από την κοινωνία και σύντομα μπορεί να το λάβει και από τη δικαιοσύνη, αφού δεν υπάρχει παραγραφή όλων των αδικημάτων που διέπραξε, οπότε η επέμβαση σε καλλιτεχνικά δημιουργήματα είναι περιττή ίσως και ύποπτη, διότι είναι μια πολύ καλή αφορμή για κάποιους ριψάσπιδες της δημοκρατίας, να βρουν αφορμή, ώστε να νομιμοποιηθεί η παρέμβαση σε καλλιτεχνικά δημιουργήματα, με διάφορες δικαιολογίες, όταν το αίσθημα της κοινής γνώμης έχει εγερθεί λόγω των συμβάντων.
Αγαπητοί μου αναγνώστες, οποιοσδήποτε καλλιτέχνης διαπράττει μη έννομο βίο δικάζεται από το αρμόδιο δικαστήριο και εάν το έγκλημα έχει παραγραφεί(κακώς) πληρώνει από την κοινωνία το πρόστιμο της άτιμης συμπεριφοράς του.
Ως έτσι έχουν τα πράγματα στα σύγχρονα κράτη και η ιδέα του ότι πρέπει να παρέμβουμε σε ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα και να σταματήσουμε την προβολή του, ομοιάζει με καθεστώτα παλαιότερης εποχής και δε γνωρίζω, πως αυτή η παρέμβαση μπορεί να υιοθετηθεί από το “δημοκρατικό τόξο” της χώρας μας, εκτός εάν αυτή η έννοια βαρύνουσας σημασίας, όπως η παραπάνω χρησιμοποιείται για καθησυχαστικούς λόγους και όχι για ουσιαστικούς.
Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου και το παγόβουνο μιας άρρωστης κοινωνίας
Κείμενο: Αγγέλικα Αγόρα (Lavart)
