Η πιο δραματική ιστορία που συνδέεται με την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους αρχίζει 66 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Ήταν μία στιγμή αποκάλυψης, όταν ένας βράχος από το διάστημα έπεσε στη Γη, τερματίζοντας την εποχή των δεινοσαύρων και τελικά προσφέροντας έναν νέο πλούσιο κόσμο στους προγόνους μας και τα θηλαστικά.
Επί 40 χρόνια επιστήμονες μελετούν αυτό το αντικείμενο, που προκάλεσε τον κρατήρα Τσιξουλούμπ. Σήμερα αυτό μας οδηγεί σε βαθύτερους γρίφους για τις ρίζες της ζωής, αλλά και το μέλλον του ανθρώπινου πολιτισμού.
Η πτώση του αστεροειδούς «ήταν ένα γεγονός που άλλαξε εντελώς τη γεωολογική και βιολογική εξέλιξη του πλανήτη Γη» λέει ο Ντέιβιντ Κρινγκ, πλανητικός γεωολόγος, που ηγείται του Κέντρου Σεληνιακής Επιστήμης και Έρευνας στο Χιούστον του Τέξας και ο οποίος συμμετείχε στην ομάδα που ανακάλυψε τον κρατήρα στο Μεξικό το 1991.
Επί δεκαετίες, επιστήμονες διαφωνούσαν για την αιτία του θανάτου των δεινοσαύρων, αλλά οι περισσότεροι αποδέχθηκαν τελικά πως ήταν η πτώση αστεροειδούς από το διάστημα αυτό που έφερε το θανατηφόρο πλήγμα. Η θεωρία Τσιξουλούμπ τώρα είναι τόσο κυρίαρχη, που οι επιστήμονες έχουν συγκροτήσει ένα χρονολόγιο του τι συνέβη εκείνη την ημέρα και αναζητούν τις εξωγήινες ρίζες του γεγονότος.
H Γκρέτα Τούνμπεργκ λουσμένη με πετρέλαιο για το εξώφυλλο του Guardian!
Το τελευταίο εύρημα έρχεται από μία μελέτη, που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο στο περιοδικό Icarus και η οποία αναζητούσε την προέλευση του αστεροειδούς. Το έκανε χρησιμοποιώντας την τεράστια δύναμη επεξεργασίας ενός σούπερ υπολογιστή της NASA για να συγκεντρώσει σε ένα μοντέλο τις κινήσεις σχεδόν 130.000 αστεροειδών στη βασική ζώνη ανάμεσα στις τροχιέςτου Άρη και του Δία.
Ο Μπιλ Μπότκε, εκ των συντακτών της μελέτης και διευθυντής διαστημικών σπουδών στο Southwest Research Institute του Κολοράντο σημειώνει ότι ο υπερυπολογιστής της NASA «Πλειάδες» έδωσε στους ερευνητές τη δυνατότητα να τρέξουν προσομοιώσεις ενός τεράστιου πληθυσμού αστεροειδών στην πορεία εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών. Η τεχνική αυτή τους βοήθησε να επιβεβαιώσουν ότι το αντικείμενο που έπεσε ήταν αστεροειδής και όχι κομήτης. Η μακρινή περιοχή ανάμεσα στον Άρη και τον Δία περιλαμβάνει πολλούς αστεροειδείς με πλάτος αρκετών χιλιομέτρων.
Η προσέγγιση της ομάδας αποκάλυψε ότι αστεροειδείς όπως το Τσιξουλούμπ ξεφεύγουν από την εξωτερική ζώνη περίπου 10 φορές πιο συχνά από ό,τι είχαν δείξει παλαιότερα μοντέλα. Αυτό ενισχύει τις πιθανότητες το αντικείμενο που σκότωσε τους δεινοσαύρους να προήλθε από εκεί. «Νομίζω ότι με βοηθά να κατανοήσω πεολύ περισσότερα για το πώς η ζώνη των αστεροειδών μπορεί να επηρεάζει τη Γη σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών» λέει ο Δρ. Μπότκε.
Ο Σον Γκούλικ, γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Τέξας που ήταν εκ των επικεφαλής επιστημονικής αποστολής του 2016, που μελέτησε τον κρατήρα, επεσήμανε ότι η μελέτη υπογραμμίζει το πόσο απειλητικοί είναι οι αστεροειδείς, ακόμη και για τον δικό μας πολιτισμό. Η σύγκρουση του Τσιξουλούμπ και η μοίρα των δεινοσαύρων συχνά χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα τόσο για την επένδυση σε έρευνα για την πλανητική άμυνα όσο και για την επέκταση του είδους μας πέραν των ορίων της Γης.
Η ομάδα του Γκούλικ βρήκε ίχνη από τη σύγκρουση του αστεροειδούς και το τσουνάμι που προκάλεσε, όπως και απολιθώματα οργανισμών που κατάφεραν να επιβιώσουν. «Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το να έχεις ένα τέτοιο συμβάν που γεννά ένα νέο οικοσύστημα και 66 εκατ. χρόνια μετά, να έχεις ακόμη ζωή που είναι παρούσα σε μία τοποθεσία χάρη σε αυτή την προηγούμενη κατάσταση» λέει ο Δρ. Γκούλικ.
Και άλλοι κόσμοι μοπρεί να έχουν σχηματιστεί από αστεροειδείς, με ιστορίες καταστροφής και ανάκαμψης εντελώς δικές τους. «Αυτό είναι ένα ζήτημα που πηγαίνει πολύ πέραν της εξαφάνισης των δεινοσαύρων» λέει ο δρ. Κινγκ.
