Η διεθνής αμνηστία ζητάει οικονομική βοήθεια από τους αποδέκτες της καταστροφής και όχι από τους δημιουργούς αυτής.
Σε μια παλιότερη εποχή, όπου η εγκαθίδρυση των σοσιαλιστικών πολιτευμάτων κατάφεραν να δημιουργήσουν μια άνετη ζώνη ασφαλείας για τους περισσότερους ταλαιπωρημένους πολίτες, από τις κτηνωδίες του Β παγκοσμίου πολέμου, οι εκστρατείες οργανισμών, με στόχο να προάγουν τα ανθρώπινα δικαιώματα έδιναν την υπόσχεση ή τουλάχιστον την ελπίδα, ότι ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος.
Στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, διάφοροι οργανισμοί συμπεριλαμβανομένης και της Διεθνούς Αμνηστίας ιδρύθηκαν με κίνητρο τις παγκόσμιες ηθικές αρχές, την υπεράσπιση και ανάλυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την πολιτική ανεξαρτησία.
Βέβαια, οι επιδόσεις και η επιρροή αυτών των οργανώσεών έχουν αρχίσει να αμφισβητούνται και η ατζέντα εφαρμογών τους θεωρείται ότι βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία.
Αυτές οι υποψίες ενισχύθηκαν μετά τη συνεχιζόμενη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Συρία, τη Βενεζουέλα, το Χονγκ Κονγκ και το Σιντζιάνγκ, το Αφγανιστάν, την Κύπρο, την Αρμενία, τη Γεωργία, τη Βόρεια Κορέα, τη Μιανμάρ και το Ιράν, όπου αποδείχθηκε η περιορισμένη επιρροή τους.
Ωστόσο, παρά τις μειωμένες επιδόσεις τους, οι οικονομικοί προϋπολογισμοί αυτών των οργανισμών αυξάνονται σταθερά.
Οι οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συγκεντρώνουν πολλά δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, βασιζόμενοι στην υπόσχεση που ανήγγειλαν πριν πολλά χρόνια, δημιουργώντας κάποιου είδους μονοπώλιο.
Ο φόβος τα ανθρώπινα δικαιώματα να αποτελέσουν ένα είδος βιομηχανίας δεν είναι πολύ μακριά, καθώς διάφοροι οργανισμοί, όπως η Διεθνής Αμνηστία λαμβάνουν και ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο.
Η συγκέντρωση κεφαλαίων, όπως φαίνεται δε συνδέεται με συγκεκριμένα μετρήσιμα αποτελέσματα και έτσι η εισροή κεφαλαίων διατρέχει τον κίνδυνο να γίνει αυτοσκοπός για τους οργανισμούς υπερ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διαστρεβλώνοντας έτσι τις προτεραιότητές τους και παραμορφώνοντας τις ατζέντες τους.
Οι χορηγούμενες διαφημίσεις της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ουκρανία.
Βρισκόμενοι πλέον ως Ευρώπη σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία και προσπαθώντας να αντιληφθούμε ότι πλέον τίποτα δε θα είναι ίδιο για την Εσπερία, παρακολουθώ τη νέα «χορηγούμενη» στα social media της διεθνούς αμνηστίας, όπου ζητάει οικονομική βοήθεια από τους απλούς πολίτες, ώστε να ισχυροποιήσει τη μέριμνά της προς την Ουκρανία.
Φαινομενικά αυτή η πράξη δεν έχει τίποτα το μεμπτό, βασίζεται στη φιλοσοφία, ότι «ο έχων δύο χιτώνας δίνει τον έναν», όμως πλέον μετά απο μια πανδημία και κάτω απο τον γενικευμένο φοβο ενος παγκοσμίου πολέμου αγανακτούμε απέναντι στην υποκρισία και την απουσία ενσυναίσθησης του προβλήματος.
Διαφήμιση της διεθνούς αμνηστίας:
«Οι πρόσφατες επιθέσεις στην Ουκρανία αναγκάζουν οικογένειες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Έχουμε ήδη αναφορές για ανθρώπους που μετακινούνται αναζητώντας ασφάλεια. Κάνε μια δωρεά τώρα και σώσε ζωές».
Τα ερωτηματα που τίθενται είναι πολλα:
1. Που είναι οι αντίστοιχες αναρτήσεις και ανάδειξη του προβλήματος για τον πόλεμο της Συρίας, για τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και τους 10.000 αγνοούμενους Κύπριους σε μια μέρα;
2. Πώς γίνεται ένας μεγάλος οργανισμός, που μεριμνά για τα δεινά της ανθρωπότητας και όντως το κάνει, να ζητά χρήματα μόνο από τους πολίτες οι οποίοι είναι αποδέκτες των επιπτώσεων αυτού του πολέμου και μπορούν να διαθέσουν μόνο από το υστέρημά τους, ενώ ταυτόχρονα διαθέτουν τεράστια κεφάλαια εκατομμυρίων;
Οι ερωτήσεις δεν κρύβουν την παραμικρή ειρωνία και όντως με ειλικρινή και ευγενή τρόπο εκφράζουν απορίες μεγάλης μερίδας του κόσμου, που κατά καιρούς σχολιάζουν σε σχετικές δημοσιεύσεις τους οργανισμού.
Η παρατήρηση και ανάλυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πρέπει να εφαρμόζεται και σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ουσίας.
Ελπίζουμε οι οργανισμοί μέριμνας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να καταβάλουν προσπάθειες ανάδειξης του ανθρώπινου πόνου από τον πόλεμο, ασχέτως πολιτικών και ιδεολογικών κατευθύνσεων, καθώς η συμβολή τους σε τέτοιες κρισιμες περιόδους κρίνεται απαραίτητη και απαιτείται η πλήρη αμεροληψία.
Διαβάστε περισσότερα:
Κείμενο: Αγγέλικα Αγορά
