Γιατί… ο σκοπός της τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα.
Φλώρινα, Δεκέμβριος 2016
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ια πόλη που μοιάζει να είναι χτισμένη μέσα σε μια γιορτινή γυάλινη μπάλα. Απ’ αυτές που όταν τις αναποδογυρίσεις πέφτουν χιονονιφάδες και στραφταλάκια. Με το ποτάμι να ενώνει τις δυο μεριές της, με τα παραδοσιακά καφέ, τα γραφικά σπίτια και τους καλοσυνάτους ανθρώπους. Σου μιλώ για τη Φλώρινα. Εκεί που το κρύο τον χειμώνα φτάνει πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν και το χιόνι σκεπάζει τα πάντα, εκεί κάτι θερμό σαν φλογίτσα ή λάβα άρχισε να ξεπηδά και να απλώνεται. Και η αιτία; Οι άνθρωποι και η συνδημιουργία. Ή, αλλιώς, η αγάπη για το θέατρο. Αγάπη ανιδιοτελής και αγνή, γιατί κρύβει άγνοια, περιέργεια, τόλμη και επιθυμία να ποτιστεί η ψυχή. Σου μιλώ για τους ερασιτέχνες, την «κάστα» αυτή των καλλιτεχνών που μόνο να δώσουν έχουν στην τέχνη τους, που κάθε επίτευγμα είναι και ένα ακόμα μάθημα. Που δεν τους στοιχίζουν τα λάθη τους, παρά τους φέρνουν πιο κοντά σ’ εκείνο με το οποίο καταπιάνονται. Και που αρχίζουν κάτι όχι για να το τελειώσουν, αλλά για να το πράξουν και να το ζήσουν.
[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό το 2014 και για τρίτη συνεχόμενη φορά άνθρωποι κάθε λογής και ηλικίας ενώνουν την κοινή τους αγάπη για το θέατρο υπό την καθοδήγηση του δασκάλου –όπως τον αποκαλούν– Πέτρου Κοκόζη. Μια μικρή κοινότητα στήνεται επί της σκηνής του Πολιτιστικού Κέντρου Φλώρινας, ένα γαϊτανάκι από ηλικίες, χαρακτήρες, προσωπικότητες και ιδιότητες. Μέσω του εκπαιδευτή – εμψυχωτή της ομάδας οι «μαθητές» ξαναγνωρίζουν τον εαυτό και το σώμα τους, βλέπουν τη θεατρική πράξη εν τη γενέσει της, δημιουργούν συνθήκες και σχέσεις.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] ξύλινη σκηνή της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας στην αίθουσα Θ. Αγγελόπουλος γίνεται πεδίο έκφρασης για εκείνους που έχουν μέσα τους την ανάγκη να εκφραστούν, που «το λέει η ψυχή τους», που θέλουν να δουν τον εαυτό τους σε κάποια άλλη εκδοχή. Γιατί, όπως και να το κάνουμε η ενασχόληση με το θέατρο πηγάζει από ανάγκη, και το θέατρο είναι ένα παιχνίδι που τους όρους θέτουν οι παίκτες. Και το «εργαστήρι» απαιτεί να βγεις από τον εαυτό σου για να βρεις τον εαυτό σου. Η ποικιλόμορφη ομάδα έχει παρουσιάσει έως τώρα δύο παραστάσεις, τους «Ατρείδες» (βασισμένη στο μύθο των Ατρειδών, σε μετάφραση του δασκάλου) και την «Ποίηση και Βροχή» (θεατρικό αναλόγιο νεοελληνικών ποιημάτων με θέμα τη βροχή), ενώ αυτό το διάστημα ετοιμάζει ένα γιορτινό δρώμενο για τις Φωτιές της 23ης Δεκεμβρίου με ανάγνωση χριστουγεννιάτικων διηγημάτων και μελετά τη «Γυναίκα της Ζάκυνθος». Θα τους βρεις κάθε Κυριακή πρωί από τις 11:00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Φλώρινας.
Πληροφορίες: Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας, αίθουσα Θ. Αγγελόπουλος
Κείμενο: Άννα Ηλιαδέλη (Lavart)
Φωτογραφίες: Άννα Ηλιαδέλη (Lavart)
