Θεατρικές προτάσεις για 3+2 παραστάσεις για τα μέσα Απριλίου

Στα μέσα περίπου του μήνα… στην καρδιά της άνοιξης (αν και ο καιρός δεν μας πείθει ιδιαίτερα)… η Lavart σας προτείνει για αυτήν την εβδομάδα πέντε παραστάσεις που κάνουν αίσθηση  για διαφορετικούς λόγους και σίγουρα αποπνέουν φρέσκο αέρα.

Ο άνθρωπος που γελά 

βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βικτώρ Ουγκώ

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει από 23 Μαρτίου έως 26 Μαΐου στην σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη, την μουσικοθεατρική σύνθεση του Θοδωρή Αμπαζή βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βικτώρ Ουγκώ. Το πιο πολιτικό του έργο αποκαλύπτεται πίσω από ένα θυελλώδες ειδύλλιο. Χάρη στην ιδιοφυή γραφή του κορυφαίου Γάλλου λογοτέχνη, μια ερωτική υπόθεση μας θέτει ενώπιον της ακρότητας της εξουσίας. Μας δείχνει πόσο αποκρουστικό μπορεί να είναι το «αληθινό» της πρόσωπο, όταν εκφράζεται στην πιο χυδαία και απροκάλυπτη μορφή της.Λονδίνο, αρχές του 18ου αιώνα. Μια αυστηρά δομημένη, αριστοκρατική κοινωνία με απολύτως διακριτά όρια μεταξύ των τάξεων. Ο πλούτος και η υψηλή θέση στην ιεραρχία προκαλεί αλαζονεία. Ο λαός, άνθρωποι εξαθλιωμένοι, άβουλοι, τρομοκρατημένοι, χωρίς διάθεση για αντίσταση και κάποιες φορές χωρίς ελπίδα. Σε αυτό το σκληρό περιβάλλον, ο Γκουίνπλεν, ένας νεαρός άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο -ένα μόνιμα χαραγμένο χαμόγελο ως εκδίκηση από τον βασιλιά, βιώνει τον απόλυτο έρωτα με την τυφλή Ντία. Η σχέση τους φαίνεται να είναι ό,τι πιο σημαντικό για εκείνον. Ως μέλος ενός θιάσου, σύντομα, θα γίνει διάσημος λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Όταν τολμήσει να υψώσει το ανάστημά του θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αναλγησία των ισχυρών.

Το παγκάκι του Αλεξάντερ Γκέλμαν

Από τις 22 Μαρτίου και κάθε Παρασκευή με Κυριακή έως τις 25 Μαΐου παρουσιάζεται  το έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν στο θέατρο Τόπος Αλλού σε σκηνοθεσία Γ. Κιμούλη και μετάφραση Νίκου Καμτσή. Μαζί του η Φωτεινή Μπαξεβάνη. Ο Αλεξάντερ Γκέλμαν είναι  ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της της Ρωσίας. Το Παγκάκι γράφτηκε το 1983, πριν από την κατάρρευσή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η αυθαιρεσία και η διαφθορά κυριαρχούσαν. Έχει μεταφραστεί και παιχτεί σε πάρα πολλές χώρες. Το πικρό του χιούμορ το κάνει διαχρονικό και κωμικοτραγικά επίκαιρο.Δύο άγνωστοι συναντιούνται και κάθονται στο ίδιο παγκάκι. Είναι όμως πραγματικά άγνωστοι; Μπορεί κάποτε να ήσαν κάτι άλλο; Είναι τυχαία αυτή η συνάντηση ή όχι; Μήπως έχουν επινοήσει μία ζωή που δεν μπόρεσαν ποτέ να ζήσουν; Πρόκειται για μια κωμικοτραγική ιστορία δύο μοναχικών και απελπισμένων ανθρώπων, που θα μπορούσε να συμβεί παντού, σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη. Μία ιστορία που εγείρει ένα ιδιαίτερο σύγχρονο και βασανιστικό ερώτημα: μπορούν πλέον οι άνθρωποι να ζήσουν πραγματικά μαζί; Κι αν ναι, πώς θα μπορούν να το επιτύχουν, αν συνεχώς κρύβει ο ένας απ’ τον άλλον αυτό που πραγματικά είναι;

 Οι Βρικόλακες  του Χένρικ Ίψεν

Παρουσιάζονται στο  Θέατρο Τέχνης σε συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου από 22 Φεβρουαρίου έως 19 Μαΐου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζά.Στους Βρικόλακες, ο Ίψεν –με μια δομή που θυμίζει αρχαία τραγωδία– προσπαθεί να διερευνήσει το δικαίωμα του ανθρώπινου όντος στην ευτυχία. Σε μια κοινωνία υποταγμένη σε απαρχαιωμένες ιδέες και ηθικές, η Έλεν Άλβινγκ προσπαθεί να ορθώσει το ανάστημά της και να απαλλαγεί από οτιδήποτε στοιχειώνει τη ζωή της, προτείνοντας έναν εντελώς ριζοσπαστικό τρόπο ζωής απαλλαγμένο από ιδιότητες. Σ’ αυτή της την απόπειρα θα έρθει σε σύγκρουση με τις αδιάλλακτες και τιμωρητικές θεωρίες του Πάστορα Μάντερς και με την ίδια της τη ζωή και τις ενοχές της μέσα από την αντιμετώπιση της ασθένειας του γιου της Όσβαλντ. Οι «βρικόλακες» του παρελθόντος και του παρόντος κατά την εξέλιξη του έργου κατακλύζουν το σπίτι και οδηγούν στην αναπόφευκτη καταστροφή των πάντων. Το τέλος του έργου βρίσκει τα πρόσωπα βουτηγμένα στο σκοτάδι του νου τους, να παρακαλάνε για μια «ανύψωση» στον ήλιο. Ο Ίψεν εξυφαίνει ένα εντελές αριστούργημα για την αέναη και απελπιστικά επαναληπτική και αναπόδραστη μοίρα του ανθρώπου. Η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει αυτό ακριβώς το εγκλωβιστικό σχήμα, σε ένα σύστημα αλληλεξαρτητικών σχέσεων και αέναης κίνησης, σε ένα περιβάλλον (ηχητικό και σκηνογραφικό) στοιχειωμένο από παιδικές μνήμες.

Ο παίκτης του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Η Σοφία Καραγιάννη με μια αξιόλογη ομάδα ηθοποιών και συντελεστών, υπογράφει τη σκηνοθεσία σε ένα από τα πιο κλασικά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που καταπιάνεται κυρίως με το πάθος του τζόγου, αλλά και με άφθονο χιούμορ σαρκάζει την κοινωνία της εποχής του συγγραφέα, που είναι εθισμένη όσο και η δική μας, παρά τις πολιτισμικές διαφορές, στον εύκολο πλουτισμό και το χρήμα. Το έργο παρουσιάζεται στο Θέατρο 104 από 3 Απριλίου έως 5 Μαΐου.

Σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας, αριστοκράτες, κοινοί θνητοί και απατεώνες επιδίδονται με πάθος στα τυχερά παιχνίδια. Με άκρατο κυνισμό και με σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις τζογάρουν χρήματα, ανθρώπους και αισθήματα. Εκεί, σε αυτή τη μικρογραφία της Ευρώπης με τις πολλές γλώσσες, τις διαφορετικές νοοτροπίες και με τις ιδιαιτερότητες κάθε λαού, ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς θα παρασυρθεί στη δίνη του αδιέξοδου έρωτα και θα παίξει στη ρουλέτα κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.

Όταν τα χελιδόνια κλαίνε του MikevanGraan

Παρουσιάζεται στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα από 29 Μαρτίου έως τέλη Μαΐου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά. Ένα έργο που καταπιάνεται με τα παγκόσμια και καυτά ζητήματα της μετανάστευσης και των ομηριών.

«Απλά, θα επιβεβαιώσουμε πως είμαστε άνθρωποι»

Το έργο (Αγγλικός τίτλος When swallows cry) ενώνει και πλέκει αριστοτεχνικά την μία μέσα στην άλλη τρεις ιστορίες που εκτυλίσσονται σε τρεις χώρες και σε τρεις ηπείρους: η πρώτη σε ένα σκοτεινό δάσος κάπου στην Αφρική, όπου ένας Καναδός δάσκαλος πιάνεται όμηρος για λύτρα από ομάδα Αφρικανών συνεργατών της Μπόκο Χαράμ, η δεύτερη σε ένα γραφείο εισόδου μεταναστών κάπου στον Καναδά, όπου ένας Σομαλός επιχειρηματίας , που μπαίνει νόμιμα στην χώρα, κινεί υποψίες μόνο και μόνο επειδή είναι Σομαλός και η τρίτη σε ένα κέντρο κράτησης μεταναστών κάπου στην Αυστραλία, όπου δύο νέοι από την Ζιμπάμπουε, πτυχιούχοι πανεπιστημίων στην χώρα τους, έχουν φτάσει θαλασσοδαρμένοι με όραμα μια νέα ζωή, όμως… «Ο κόσμος θα ήταν καλλίτερος με έναν ρατσιστή λιγότερο. Έτσι δεν είναι;»

Καλή Θέαση!!

Κείμενο: Ειρήνη Γκότση (Lavart)

Πηγές Φωτογραφιών:1,2,3,4,5

​