«The Wall»: Όταν «ακούσαμε» το κρυφό μήνυμα του άλμπουμ που άλλαξε την ιστορία της μουσικής

Το “The Wall” των Pink Floyd είναι πράγματι ένα βαρύγδουπο έργο που αναδεικνύει διάφορες σοβαρές θεματικές. Ο Roger Waters, ο κύριος συνθέτης του άλμπουμ, έχει δηλώσει ότι το “The Wall” αντιπροσωπεύει μια προσωπική του εξομολόγηση, εξερευνώντας τις σκοτεινές πτυχές της ζωής και εποχής του.

Η θεματολογία του άλμπουμ αντιμετωπίζει θέματα όπως ο πόλεμος, ο θάνατος, η εξάρτηση από ναρκωτικά, η ψυχική αστάθεια, η υπερκατανάλωση και η απομόνωση. Πρόκειται για ένα έργο σε μορφή ενός συναρπαστικού concept άλμπουμ που ακολουθεί την πορεία ενός κεντρικού χαρακτήρα, του αντιήρωα Pink. Ο Pink αντιμετωπίζει διάφορα τραυματικά συμβάντα στη ζωή του, από τον χαμό του πατέρα του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι την κακοποίησή του στο σχολείο, την απιστία της γυναίκας του και την πλήρη απομόνωσή του.

Οι στίχοι και η μουσική προκαλούν μια ανατριχιαστική αίσθηση, αντικατοπτρίζοντας την ανησυχία και την κριτική του Waters για τα κοινωνικά, πολιτικά και προσωπικά ζητήματα.

Οι Pink Floyd με το “The Wall” ανέδειξαν την ικανότητά τους να συνδυάζουν τη μουσική και τους στίχους τους συνυφαίνοντας συναισθήματα και σκέψεις. Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας τους αναδεικνύεται μέσα από τη δυνατότητα να περνούν μηνύματα με δύναμη και αυθεντία, ακόμη και για θέματα τα οποία είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν.

Καθώς παίζει με μελαγχολική εισαγωγή το κλαρινέτο στο “In the Flesh?”, ακούγεται να ρωτά “…we came in?”. Η φράση είναι τόσο διακριτική που μπορεί να περάσει απαρατήρητη την πρώτη φορά που ακούτε το άλμπουμ “The Wall”, και δεν είναι σαφές τι, αν κάτι, σημαίνει στην αρχή. Όμως, μόνο όταν φτάνετε στο τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, το “Outside the Wall”, όλα ξαφνικά γίνονται σαφή. Με την επανάληψη της μελωδίας του κλαρινέτου από το “In the Flesh?”, οι τελευταίοι στίχοι προέρχονται από την ίδια φωνή που στην αρχή ρωτά: “Isn’t this where…”.

Η ερώτηση “Isn’t this where we came in?” υπονοεί ότι ο Pink καταδικάζεται να επαναλαμβάνει τον κύκλο του, ανεξάρτητα από το πόσες φορές προσπαθεί να δραπετεύσει από το “The Wall”. Πρόκειται για μια πραγματικά ενοχλητική ανακάλυψη από ένα πραγματικά παρανοϊκό άλμπουμ, αλλά αυτό ήταν το είδος του θεατρικού αντίκτυπου που ο Waters αναζητούσε από την αρχή του έργου του. Όταν ο Waters δημιούργησε μια ταινία συναυλίας για την επανεκτέλεση του άλμπουμ το 2010, επαναλαμβάνει την κυκλική φύση ενισχύοντας το μήνυμα στην αρχή και στο τέλος της ταινίας.

Ο κρυφός συμβολισμός του Empty Spaces

Στη μέση του τραγουδιού, ακούγονται φωνές στο υπόβαθρο. Αν το απόσπασμα παιχτεί ανάποδα, ακούγεται το μήνυμα: “Hello, Luka… Congratulations. You have just discovered the secret message. Please send your answer to Old Pink, care of the Funny Farm, Chalfont – Roger! Carolyne’s on the phone! – Okay”. Πρόκειται για ένα μήνυμα-φόρο τιμής στον Syd Barrett (Old Pink).

Τι δηλώνει ο Roger Waters

Το κομμάτι κυκλοφόρησε ως single το 1979 και έγινε το πιο επιτυχημένο single του γκρουπ. Πάνω από 4 εκατομμύρια αντίτυπα πουλήθηκαν σε όλο τον κόσμο. Ο Roger Waters αποκάλυψε την ιδέα πίσω από αυτό:

«Η ιδέα για το “The Wall” ήρθε μετά από 10 χρόνια περιοδείας και συναυλιών. Νομίζω ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια μεταξύ του 1975 και του 1979, παίζαμε σε μεγάλα κοινά, τα οποία αποτελούνταν εν μέρει από κάποιους παλιούς θαυμαστές μας που έρχονταν να μας δουν να παίζουμε και, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, από ανθρώπους που απλά ήρθαν να τα πιούν. Οι συναυλίες έγιναν μια αποξενωτική εμπειρία για εμάς, τελικά. Πολύ συνειδητά χτίστηκε ένα τείχος ανάμεσα σε εμάς και το κοινό και ο δίσκος άρχισε να δουλεύεται σαν έκφραση αυτών των συναισθημάτων».

Το τείχος του Waters έγινε μπετό όταν ένας θαυμαστής που προσκλήθηκε στη σκηνή το 1977 τον έφτυσε στο πρόσωπο. Σύμφωνα με το γκρουπ, λοιπόν, ο “Τοίχος” του “The Wall” είναι το σύνορο της απομόνωσής μας, και τα τούβλα του είναι άνθρωποι και τα γεγονότα που μας στρέφουν προς τα μέσα και μας αποξενώνουν από τους άλλους ανθρώπους.

Πηγή εξωφύλλου

Οι 15 Καλύτερες Διασκευές Τραγουδιών Των Pink Floyd