Όλα ξεκίνησαν μια κρύα νύχτα τον Οκτώβριο του 1974. Ο Stephen King και η σύζυγός του πέρασαν μια νύχτα σε ένα παλιό ξενοδοχείο στους πρόποδες του Colorado Rockies. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες τους καθιστούσαν τους μόνους επισκέπτες του ξενοδοχείου, το οποίο μάλιστα θα έκλεινε για την χειμερινή περίοδο. Αφού γευμάτισαν σε μία τραπεζαρία υπερβολικά μεγάλη για να είναι τόσο άδεια, περιπλανήθηκαν στους διαδρόμους του, λες και ο King ενστικτωδώς αναζητούσε κάποιο μυστικό.
Μη θορυβείστε –ακόμα. Έφτασαν σώοι και ασφαλείς στο δωμάτιό τους, αλλά το βράδυ εκείνο έμελλε να χαρίσει σε όλους μας μία από τις καλύτερες ιστορίες τρόμου. Ο King είδε ένα φοβερό όνειρο: Ο γιος του έτρεχε στους διαδρόμους του ξενοδοχείου καθώς τον κυνηγούσε μια πυροσβεστική μάνικα. «Σηκώθηκα, άναψα ένα τσιγάρο, κάθισα στην καρέκλα κοιτώντας έξω από το παράθυρο στα Βραχώδη Όρη και μέχρι να κάνω το τσιγάρο είχα όλο τον βασικό κορμό της ιστορίας στο μυαλό μου», δήλωσε αργότερα ο διάσημος συγγραφέας.
Ξενοδοχείο, χιόνι, βουνά…. Σωστά καταλάβατε, πρόκειται για την περίφημη Λάμψη (The Shining), το οποίο σε συνδυασμό με τους νευρώδεις σκηνοθετικούς χειρισμούς του θρυλικού Kubrick και την ανεπανάληπτη ερμηνεία του Nicholson έγραψε κινηματογραφική ιστορία. Όλοι ξέρουμε τι συνέβη μετά το σύνθημα Lights, camera, action… Τα άδυτα, όμως, των παρασκηνίων τα έχετε δει;
Οι ιστορίες για τα “behind the scenes” είναι απολαυστικές: Μέλη του καστ καταρρέουν, ο Kubrick απαιτητικότατος ζητά 127 λήψεις της ίδιας σκηνής, κυνηγά το τέλειο και μπαίνει με αυτή του την επιμονή στο Βιβλίο των Παγκόσμιων Ρεκόρ Guinness. Ο Nicholson αναγκάζεται να τρώει σάντουιτς με τυρί, τα οποία απεχθάνεται προκειμένου να επιτευχθεί η έκφραση αηδίας. Η Shelly Duvall αποκτά τριχόπτωση από το άγχος. Ο King δέχεται τηλεφωνήματα στις 3 τα ξημερώματα από έναν αλλόφρων Kubrik που τον ρωτά αν πιστεύει στο Θεό. Και καλύτερα η σκηνή “Here’s Johnny” να παραμείνει ασχολίαστη, μιας και χρειάστηκε 3 μέρες και πάνω από 60 πόρτες για να γυριστεί.
Ας ρίξουμε, όμως, μια ματιά πίσω από τις κουρτίνες ενός από των πιο επιτυχημένων θρίλερ όλων των εποχών:
Κείμενο: Μαρία Διακάκη (Lavart)
