Τέσσερις διαφορετικές δημιουργικές σχολές σε ένα καλοκαιρινό live

[dropcap size=big]Η[/dropcap] Θεσσαλονίκη έβραζε στο ζουμί της αλλά ο εξωτερικός συναυλιακός χώρος του Fix (Fix Open Air), καθώς σουρούπωνε, γέμιζε για τα καλά με την αρχή να κάνει μία από τις πραγματικά αξιόλογες μπάντες που ξεπήδησαν στις μέρες μας. Ο λόγος φυσικά για τους έξι των Λάργκο οι οποίοι τον Απρίλιο κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο. Αρκετά συχνά πλέον τους απολαμβάνουμε σε live εμφανίσεις και όπως φαίνεται θα συνεχίσουμε να τους απολαμβάνουμε καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού αλλά και για πολλά χρόνια ακόμα (μακάρι) στα εξαιρετικά ηλεκτρικά και παραδοσιακά τους παντρέματα. Στο live ακούσαμε τα Απ’ την αρχή του κόσμου, Ταβέρνα, Victims of the System, Λόλα να ένα μήλο, κ.α., κομμάτια που έκαναν εντύπωση από το πρώτο κιόλας άκουσμα σε όσους από εμάς είχαμε τη χαρά να τους «γνωρίζουμε» εξ αρχής.

Λάργκο:
Κωσταντής Παπακωνσταντίνου: ηλεκτρική κιθάρα, φωνή
Τάσος Κοφοδήμος: ακουστική κιθάρα, φωνή
Παύλος Μέτσιος: τρομπέτα
Μανόλης Σταματιάδης: ακορντεόν, πλήκτρα
Ηλίας Ρότσιας: ηλεκτρικό μπάσο
Κώστας Αναγνώστου: τύμπανα[dropcap size=big]Α[/dropcap]κολούθησε το παιδί – χαρά της ζωής, ο φέρων τα γιορτάσια (που θα ‘λεγε και ο Μυτακίδης) και ένας εκ των πολύ αγαπημένων μου. Ο Λεωνίδας Μπαλάφας, λοιπόν, με τις γνωστές και πάντα διαφορετικές διασκευές των δικών του κομματιών και με μουσικούς συνοδοιπόρους τους Μιχάλη Καταχανά, Λευτέρη Βαρθάλη, Άγγελο Πολυχρόνου, Κώστα Γεράκη, Νίκο Χριστόπουλο. Τί να πει κανείς για το Λεωνίδα, τα γνωστά σε όλους, ότι ξεκούνησε μια ώρα αρχύτερα και τα κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ πηγαίνοντας εκεί που του ‘λεγε η καρδιά του. Γράφοντας κομμάτια όπως Ο γάιδαρος ο Μανωλιός, Αντικρυστά, Κόσμε γλέντα, Αποσπερίτης, Κλαρίνα και χορό, Μαλώσανε τα δυο βουνά και πολλά πολλά άλλα, ήρθε τα τελευταία χρόνια να μιλήσει για τα βουνά, τα γαϊδούρια, τον ανήφορο, τα κλαρίνα, ακόμα και για τα σμυρναίικα σουτζουκάκια της… Γωγούς. Να ‘ναι πάντα καλά και ας συνεχίσει όπου τον τραβήξει ο δρόμος (αν και προσωπικά μου αρέσει πολύ αυτός που επέλεξε τα τελευταία χρόνια, να κρατάει ζωντανό με τον δικό του τρόπο το δημοτικό τραγούδι).[dropcap size=big]Ο[/dropcap] ουρανός της Θεσσαλονίκης νύχτωσε και ο Αλκίνοος ανέβηκε στη σκηνή τους Δημήτρη Τσεκούρα, Μανόλη Πάππο, Φώτη Σιώτα και Γιώργο Καλούδη, ερμηνεύοντας τραγούδια από τον πολύ πολύ σοβαρό και σπουδαίο τελευταίο δίσκο του καθώς και επίσης και άλλα κλασικά και αγαπημένα από παλαιότερες δουλειές. Κορυφαίες στιγμές (αν ήμασταν υποχρεωμένοι να ξεχωρίσουμε) ήταν το Πάντα θα ξημερώνει στην αρχή, ο Χατζιδακιάς κατά τη μέση, και φυσικά ο Χορτάτος με τον οποίο έκλεισε και την εμφάνισή του ο Ιωαννίδης.

Κι όταν χορτάτος κουκουλώνομαι ζεστά
μες στη χλιδή μου
κανενός δεν σκίζεται η καρδιά
ούτε η δική μου.

Ο Αλκίνοος είναι κεφάλαιο για τον πολιτισμό μας, δείγμα παιδείας και είναι καιρός να αποτελέσει και πρότυπο.[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ελευταίος, με το κοινό του καταϊδρωμένο, εμφανίστηκε ο Σωκράτης Μάλαμας. Μόνο που το κοινό τού Σωκράτη δε «μασάει» από… καλοκαίρια και χειμώνες. Πιάνει τα ποτά, τις μπύρες και αρχίζει να χορεύει πριν καλά καλά προλάβει ο Μάλαμας να… σταυρώσει στίχο. Και στην Αμερική και παντού θα τον ακολουθούσαν οι φίλοι του αν μπορούσαν. Ο Σωκράτης Μάλαμας με τους Φώτη Σιώτα, Λαμπρινή Καρακώστα, Νίκο Μαγνήσαλη, Κυριάκο Ταπάκη, Γιάννη Παπατριανταφύλλου και το γνωστό και αγαπημένο του ρεπερτόριο ολοκλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο τη συναυλία μετατρέποντας τη βραδιά σε ένα καλοκαιρινό γλέντι.