Tarantela Pizicca

Χορεύοντας με τις αράχνες!

[dropcap size=big]Κ[/dropcap]άτω Ιταλία 16^ος -17^ος αιώνας. Ταξιδεύοντας στη χερσόνησο του Σαλέντο, κάπου ανάμεσα στις ελληνικές αποικίες του τότε, συναντάμε τον παραθαλάσσιο Τάραντα να εμπνέεται τους ρυθμούς της Ταραντέλας!

Ο ιδιαίτερος χορός της Tarantela Pizicca, ένας από τους πιο διαδεδομένους τελετουργικούς χορούς, οφείλει το όνομα και την ίδια του την ύπαρξη, σε ένα τσίμπημα αράχνης (piziccare = τσιμπάω)! Κατά το μύθο και την παράδοση των νότιο-Ιταλών, σε περίπτωση που η δηλητηριώδης Λικόσα Ταραντούλα – μεγάλη απειλή των χωρικών, καθώς ευδοκιμεί σε αγροκτήματα – ποτίσει το θύμα της, ο χορός της Ταραντέλας αποτελεί μοναδικό αντίδοτο στον επακόλουθο ταραντισμό. Ο όρος ταραντισμός περικλείει – λόγω του δηλητηριώδους τσιμπήματος – την κρίση της μανίας και της υστερίας.

Η τελετουργία ξεκινά με τους οργανοπαίκτες να ακολουθούν τον ασθενή στο σπίτι του, υπνωτίζοντάς τον με δώδεκα διαφορετικές μελωδίες! Το θύμα αρχίζει να χορεύει έξαλλα στην ακολουθία που αναγνωρίζει ότι αντιστοιχεί με το θύτη του, μιμούμενος έντονα κινήσεις αράχνης! Η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει από ώρες ως και μέρες, αδιάκοπα, έως ότου το δηλητήριο αποβληθεί από τον οργανισμό και ο ασθενής καταρρεύσει πλέον θεραπευμένος!
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]υνυφασμένο με το σκοπό και την τελετουργία, το ύφος της μουσικής προβλέπεται χαρούμενο, έντονα ρυθμικό, ζωντανό, εύθυμο και χορευτικό, πάντοτε με την πινελιά ενός μαγικο-θρησκευτικού χαρακτήρα! Στα όργανα που ακολουθούν, βρίσκουμε την κιθάρα, το οργανέτο, το ακορντεόν και το ταμπουρέλο. Οι χορευτές παρουσιάζονται ντυμένοι με ποικίλα έντονα χρώματα, κρατώντας κορδέλες, η κάθε μια από τις οποίες αντιπροσωπεύει διαφορετικού χρώματος αράχνη! Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του χορού αποτελούν οι ελληνόμορφες επιρροές του. Οι συνοδευτικοί στίχοι βασίζονται στη λεγόμενη Griko, διάλεκτος Ελλήνων αποίκων της Κ. Ιταλίας, γι’ αυτό μπορούμε να διακρίνουμε πληθώρα ελληνικών λέξεων στο «γκρεκάνικο» αυτό τραγούδι! Τέλος, εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τις επιρροές των Διονυσιακών ιεροτελεστιών στον παραπάνω τελετουργικό σκελετό, από τις χορευτικές κινήσεις έως το ντέφι που κρατούν οι γυναίκες, φέρνοντας στο νου τις Βακχιάδες του θεού του κρασιού!

Πέρα από την μαγικο-θεραπευτική του όψη, ο χορός της Tarantela Pizicca έχει την ιδιότητα να σαγηνεύει το κοινό, εγκλωβίζοντάς το σε εκστατική διάθεση και παρασύροντάς το να ιδρώσει στους «δηλητηριώδεις» ρυθμούς του! Για το λόγο αυτό σήμερα, διαχωρίζοντας την τέχνη από το μύθο, η Ταραντέλα εξαπλώνεται παγκοσμίως προσφέροντας στους οπαδούς της ένα «τσίμπημα» Ιταλικής, αραχνοΰφαντης κουλτούρας!