Μελετώντας την κοιλάδα Engandine στις Άλπεις για δύο χρόνια, ο Ελβετός καλλιτέχνης δημιουργεί μοναδικά τοπία στην έκθεση του “Engadine: They Keep On Calling”
“Οι ουρανοί αλλάζουν από κρυστάλλινο μπλε σε παστέλ χρώματα το βράδυ. Αυτά τα χρώματα και ο αμίμητος φωτισμός ήταν η πηγή έμπνευσής μου. Η περιοχή έχει μια ισχυρή ζωγραφική ποιότητα. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο προσθέτω ζωγραφική στις φωτογραφίες μου. Δημιουργώ μια αφαίρεση του πραγματικού τοπίου και την εντείνω με τα συναισθήματα που ένιωσα κοιτάζοντας το ίδιο τοπίο” αναφέρει ο Douglas Mandry.
“Το φως στο Engadine: Ακόμα και όταν έχει ομίχλη, οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούν τα σύννεφα και φωτίζουν μέρη του τοπίου”
Η υλικότητα παίζει κεντρικό ρόλο στη σειρά Resilienza. Όλα ξεκινούν από το ξύλο Engadine Arve. Σαν την παραγωγή ενός μπλοκ εκτύπωσης, ο Mandry χαράζει τις φωτογραφίες του από τα δάση Engadine σε ξύλινα πάνελ. Το ξύλο λειτουργεί τόσο ως εικονιστικό μοτίβο όσο και ως φορέας εικόνας.
Η μαγεία του βυθού: 30 πλάσματα που μοιάζουν με δημιούργημα της φαντασίας, αλλά υπάρχουν (photos)
Αντί να μεταφέρει την ξυλογραφία σε χαρτί, ο Mandry παρουσιάζει τη μαυρισμένη με κάρβουνο μήτρα ως αντικείμενο. Θολώνει έτσι τα όρια ανάμεσα στο μέσο και το έργο, το υλικό και το θέμα που απεικονίζεται.
Το όνομα της έκθεσης είναι εμπνευσμένο από τη διάσημη φράση του φυσιοδίφη John Muir (1838-1914): “Τα βουνά καλούν και πρέπει να φύγω”. Το απόσπασμα χρησιμοποιείται συχνά για την αναφορά στην ιδιαίτερη γοητεία των βουνών. Αυτές οι εικόνες προκαλούν τη χρυσή εποχή του τουρισμού και μαρτυρούν τις τεχνολογικές προσπάθειες για τη διατήρηση ενός τοπίου που προορίζεται να εξαφανιστεί στο άμεσο μέλλον.
Συλλέγοντας εικόνες των παγετώνων Engadine από τις αρχές του 20ου αιώνα, ο Mandry χρησιμοποιεί την παραδοσιακή τεχνική της λιθογραφίας για να τις τυπώσει σε χρησιμοποιημένες κουβέρτες προστασίας από τον παγετό. Ο Mandry αμφισβητεί για μια ακόμη φορά την υλικότητα, μετατοπίζοντας συνειδητά και παιχνιδιάρικα τον χώρο και τον χρόνο, ως προϊόν της ψηφιακής εποχής όπου οι εικόνες αναπαράγονται ατελείωτα σε virtual format.
Ο Mandry, εξερευνώντας τον παγετώνα Morteratsch, συνέλεξε κομμάτια πάγου. Στη συνέχεια τα τοποθέτησε σε μια αυτοδημιούργητη κάμερα obscura που περιείχε φωτοευαίσθητο χαρτί. Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένο κλείστρο διαφράγματος, τρυπημένο στην ξύλινη κάμερα, το φως διοχετεύτηκε μέσω του πάγου απευθείας στο χαρτί.
Ως αποτέλεσμα, ένα ίχνος του λιωμένου πάγου που έχει μείνει στο χαρτί, αναπτύσσεται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, μερικές φορές αρκετές ημέρες αργότερα. Έτσι ο Douglas Mandry καταφέρνει να καταγράψει φωτογραφικά τη διαδικασία της εξαφάνισης.
Αντλήθηκαν πληροφορίες από την Guardian
