Fabulous films about men, women and love
Η Anna Biller δημιουργεί ταινίες ως γυναίκα για την γυναίκα. Απευθύνονται, όμως, οι ταινίες της μόνο σε γυναίκες; Θα απαντήσω εγώ προς το παρόν: Όχι. Οι ταινίες της Anna Biller είναι η περιγραφική αποτύπωση και αναπαράσταση του «τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σε έναν κόσμο ανδρών», αλλά όπως και η ίδια περιγράφει την δουλειά της πρόκειται για: “fabulous films for men, women and love.” Τίποτα δεν γίνεται με τρόπο σκληρό και καθετί, ακόμη και η εκφορά ενός μανιφέστου, γίνεται με προσοχή χωρίς να προσβάλλει και να καταδικάζει αισχρολογώντας.
Η δημιουργός-φαινόμενο, η Anna Biller, γράφει, σκηνοθετεί, σχεδιάζει κοστούμια και σκηνικά και επιμελείται, μέχρι τέλους, κάθε λεπτομέρεια των έργων της. Δουλειά που είναι αδύνατον να χωρέσει κανείς σε ένα μόνο άρθρο, ωστόσο δουλειά που περιέχεται λεπτομερώς στο προσεκτικά επιμελημένο site της, που, σίγουρα, αξίζει να επισκεφθεί κάποιος. Αξιοσημείωτη είναι βέβαια και η συνεργασία της με πολλούς συγγραφείς και επιμελητές ανά καιρούς.
Η Anna Biller έχει στην κατοχή της Bachelor in Art από το Πανεπιστήμιο της California, Los Angeles (UCLA) και Master of Fine Arts από το ιδιωτικό Ινστιτούτο Τεχνών της California (CalArts), στον τομέα της τέχνης και ταινίας. Πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους είναι η Viva στην οποία, εκτός των άλλων, πρωταγωνιστεί. Δεύτερη είναι η Μάγισσα του Έρωτα (The Love Witch). Και οι δύο παίχτηκαν σε πολλά φεστιβάλ ταινιών του κόσμου, λαμβάνοντας επιδοκιμαστικά σχόλια. Έχει λάβει βραβεία με κάποια από αυτά να είναι το βραβείο Trailblazer και το βραβείο Καλύτερου σχεδιασμού κοστουμιών στο Chicago Independent Film Critics Circle Awards για το The Love Witch.
Αυτό που κάνει, κατά την γνώμη μου, την δουλειά της Anna Biller να ξεχωρίζει βρίσκεται στα λόγια του Robert Firsching, ο οποίος έγραψε πως «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε απόπειρα δημιουργίας ταινιών που αντικατοπτρίζουν τις μεθόδους δημιουργίας παλαιότερων ταινιών είναι το cast των ηθοποιών… Οι σύγχρονοι ηθοποιοί φαίνεται να μην διαθέτουν τα πρόσωπα και τις εκφράσεις που διέθεταν οι ηθοποιοί εκείνων των χρόνων». Προσωπικά θα συμπληρώσω, τώρα και αμέτρητες φορές παρακάτω, κάτι που σίγουρα θα έχει ειπωθεί, πως μαζί με το κατάλληλο cast της Anna Biller, καθετί επιλέχτηκε με σκοπό να εξυπηρετήσει την φόρμουλα της αυθεντικότητας (originality).
The Love Witch, 2016
Στην δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους της Anna Biller, The Love Witch, η έμφαση δίνεται στην ραγισμένη καρδιά μιας γυναίκας. Η συνεχής απόρριψη και ο αέναος αγώνας για την εύρεση του άλλου -αρσενικού- μισού. Η Elaine (Samantha Robinson) είναι μια σύγχρονη μάγισσα. Μια μάγισσα του έρωτα, όπως αυτοαποκαλείται. Είναι μία ονειρεμένη οπτασία που γνωρίζει άντρες με τους οποίους είναι διατεθειμένη να παντρευτεί. Βλέπει στο πρόσωπο του καθενός το άλλο της μισό· τον έρωτα της ζωής της. Γρήγορα όμως, η μια επιλογή αποκαλύπτεται πιο ακατάλληλη από την άλλη, καθώς κανένας τους δεν μπορεί να αντέξει την δύναμη της αγάπης που τους τυλίγει, αφού τα αισθήματα γυναικείας ανιδιοτελούς αγάπης, με τα οποία τους λούζει η Elaine, τους καταπίνουν ζωντανούς.
Έτσι, κάθε άνδρας είναι, για την Elaine, μια αποτυχία. Σε εκ διαμέτρου αντίθετη θέση με την πρωταγωνίστρια Elaine και τις θέσεις της ως γυναίκας-όνειρο-κάθε-άνδρα-, έχουμε την Trish (Laura Wadell) μια παντρεμένη νοικοκυρά που είναι επηρεασμένη από τις φεμινιστικές τάσεις της εποχής της. Μια γυναικά όμως, που κάνοντας πράξη τις θεωρίες τις οποίες ενστερνίζεται, χτίζει ένα τείχος μεταξύ αυτής και του συζύγου της. Η Elaine, με τις πιο υποτακτικές στο αρσενικό τάσεις της, δεν διστάζει να τυλίξει και τον σύζυγο της Trish. Έναν ακόμη άνδρα, που δεν θα αντέξει την τελειότητα της Elaine…
Παρακάτω, στο προσκήνιο βρίσκεται εξαρχής και ο αστυνόμος Griff Meadows (Gia Keys) ο οποίος ερευνά τις εξαφανίσεις και δολοφονίες ανδρών. Ανδρών που χωρίς να το ξέρει, αποτελούν θύματα της αγάπης της Elaine. Αγάπης, στην οποία θα ενδώσει και ο ίδιος Ο αστυνόμος Griff είναι ο άνδρας-όνειρο-κάθε-γυναίκας, βγαλμένος από την εποχή του ’60, ενώ ο χώρος δουλειάς του είναι ένα σύγχρονο αστυνομικό τμήμα που περιλαμβάνει και ένστολες μαύρες γυναίκες.
Με αφορμή το παραπάνω σχόλιο, παρατηρούμε πως το The Love Witch, σε σύγκριση με το Viva (την πρώτη ταινία της Anna Biller), είναι μια μίξη εποχών. H στυλιζαρισμένη υποκριτική που είναι σήμα κατατεθέν της Anna Biller σε παρελθοντικές δουλειές της, υφίσταται μα, με μια πιο ελαφριά και smooth διάθεση αυτήν την φορά. Κοστούμια και σκηνικά, πάντα της Anna Biller, ντύνουν κάθε σκηνή και κάθε frame με τρόπο υπερβολικό, που είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να τονιστεί η υπερβολική αγάπη που δίνει η Elaine και το το ρομαντικό ρομάντζο που θέλει να ζει κάθε λεπτό.
Στο συνονθύλευμα αυτό, συναντάμε ανθρώπους σε νυχτερινά μπαρ, που μοιάζουν με εξαγριωμένους χωρικούς τους Μεσαίωνα, διατεθειμένους να κάψουν μάγισσες, alpha males, που κάποτε ήταν χρησμένοι ιππότες, γυναίκες που είναι έτοιμες να βγάλουν από την μέση άλλες γυναίκες για να κατακτήσουν τον άνδρα που θέλουν, pale-ροζ βικτωριανά tea room βγαλμένα από λογοτεχνικό ρομάντζο, μεσαιωνικά πανηγύρια που εμφανίζονται από το πουθενά και τέλος, τελετές μαγείας άμεσα βγαλμένα από τις κάρτες tarot.
Μια ακόμη κουβέντα για την καλύτερη, μέχρι τώρα, δουλειά της Anna Biller είναι πως και αυτή διαθέτει την cult αυθεντικότητα που της αρμόζει, μα μένει στο 2016 όσον αφορά τα μέσα παραγωγής της που αντικατοπτρίζονται στην εικόνα. Τα πρόσωπα οι κινήσεις των ηθοποιών, τα κοστούμια και τα σκηνικά μοιάζουν με τα αντίστοιχα παλιακά (σε όλα όσα αριστεύει δηλαδή η Anna Biller), αλλά η τεχνική απόδοση της εικόνας ακολουθεί contemporary filming τεχνικές στο mise en scène.
Viva, 2007
“Viva is a startlingly pitch-perfect reproduction of the kind of gauzy sex movies from the 1960s and early 1970s that preceded the hard-core revolution. [Biller’s] attention to visual detail is extraordinarily vivid, from the Kool-Aid-colored costumes to the supergraphics that zigzag across the sets.” -Manohla Dargis
Viva είναι το ψευδώνυμο της Barbi (Anna Biller), μιας νοικοκυράς των προαστίων που αποφασίζει να χαθεί στα άδυτα της σεξουαλικής επανάστασης για να ανακαλύψει ποια πραγματικά είναι. Παρατημένη όπως είναι από τον τέλειο σύζυγό της, παρασύρεται από την κολλητή φίλη της Sheila (Brigdet Brno) σε ένα ταξίδι που ξεκινά με την αφαίρεση των σουτιέν τους. Αυτή τους η πράξη θα οδηγήσει τις δύο γυναίκες σε μια πορεία που θα διαγράψει όλα τα στερεοτυπικά και μη γεγονότα στη ζωή μιας γυναίκας που αποφασίζει να απελευθερωθεί σεξουαλικά.
Γρήγορα η Barbi, με το ψευδώνυμο Viva, γνωρίζει περισσότερα από όσα θα ήθελε να μάθει για τον έξαλλη σεξουαλικότητα της δεκαετίας του ’70, σε μια ταινία γεμάτη σεξουαλικές σκηνές, αλκοολικούς γυμνιστές, πληθώρα δαντελένιων νυχτικών και πασουμιών, έκρηξη πολυεστέρας, υφασμάτων και μοτίβων από την πολύχρωμη δεκαετία του ’70.
Εξαιρετικά στυλιζαρισμένη ταινία σε κάθε έκφανσή της: από τα σκηνικά και κοστούμια μέχρι την υποκριτική. Η κάθε δράση των ηθοποιών είναι τόσο περιγραφικά και επιτηδευμένα ψεύτικη που μοιάζει σαν το κάθε αποτέλεσμα κάθε δράσης να ήταν προδιαγεγραμμένο από πριν – μέσω των εκφράσεων και περιγραφών των ηθοποιών ξέρεις εξαρχής ποια θα είναι η έκβαση της επικείμενης πράξης τους. Οι χαρακτήρες ακολουθούν την ίδια στυλιζαρισμένη φόρμουλα στην διάπλαση και εξέλιξη τους. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις για αυτούς, όπως και για εμάς.
Ταινίες μικρού μήκους
A Visit from the Incubus, 2001
Σε μία έγχρωμη ταινία, μικρού μήκους, τριανταπέντε λεπτών, η Anna Biller παρουσιάζει την ιστορία μιας γυναίκας της παλιάς χολιγουντιανής Δύσης, όπως αυτή αποτυπώθηκε στον κινηματογράφο την χρυσή δεκαετία του ’50. Η ιστορία της Lucy (Anna Biller), λοιπόν, τοποθετείται σε ένα βικτωριανό περιβάλλον, στα τέλη του 19ου αιώνα, με τα υπερφυσικά στοιχεία να συνυπάρχουν με την πραγματικότητα. Η Lucy βασανίζεται από μεσονύκτιες επισκέψεις ενός δαίμονα (Jared Sanford) που συνηθίζει να έρχεται σε συνουσία με κοιμώμενες γυναίκες.
«Με το Α Visit from the Incubus όλα τα καλά στοιχεία των ταινιών μικρού μήκους της Anna Biller φαίνεται να κρυσταλλώνονται στην υπέρτατη kitsch-υψηλής αισθητικής αποτύπωση του παλιού Hollywood με στοιχεία φεμινιστικής ευαισθησίας και χιούμορ.» Σε ακόμη μία δουλειά της, η Anna Biller επιστρατεύει την αυθεντικότητα που διακατέχει κάθε έργο της –Technicolor ταινίες στην συγκεκριμένη περίπτωση- και αποτυπώνει την ιστορία της Lucy με εικόνα και ήχους που παραπέμπουν στην εποχή υποτίθεται πως δημιουργήθηκε.
Τhe Hypnotist, 2001
Στο στόχαστρο αυτής της ταινίας μικρού μήκους της Anna Biller, φαίνεται να βρέθηκαν οι ταινίες τρόμου που μεσουρανούσαν την δεκαετία του ’30. Πολλές είχαν ως επίκεντρο το παραφυσικό που ήταν θέμα συζήτησης σε πολλά σαλόνια εύπορων ανθρώπων, επιστημόνων και μη. Η Anna Biller μας μεταφέρει σε μια τέτοια συνθήκη. Tρία αδέλφια αναγκασμένα να συγκατοικήσουν για πάντα μαζί προκειμένου να κληρονομήσουν την περιουσία το προσφάτως νεκρού πατέρα τους. Ένας υπνωτιστής προσλαμβάνεται (Garth Petal) από τον μεγαλύτερο εξ αυτών (τον Charles) προκειμένου να ξεφορτωθεί ότι δυσάρεστο προκύψει στην πορεία…
Με μαεστρία, για ακόμη μία φορά, η Anna Biller μας μεταφέρει σε κινηματογραφικό πλαίσιο μιας άλλης εποχής με το κύριο συστατικό που συνέβαλε στην αυθεντικότητα να είναι τα πρόσωπα των ηθοποιών.
Three Examples of Myself as Queen, 1994
Τρείς φαντασιώσεις για το πως θα ήταν τα πράγματα, αν οι γυναίκες αναλάμβαναν ηγετικές θέσεις, αποτελεί το θέμα αυτής της εικοσιεξάλεπτης ταινίας μικρού μήκους της Anna Biller, με την ίδια να πρωταγωνιστεί σε τρεις κόσμους που διαδέχονται ο ένας τον άλλον: έναν βγαλμένο κατευθείαν από το Χίλιες και Μια Νύχτες, έναν φουτουριστικό και έναν επηρεασμένο από το disco παρελθόν των 70s. Η Anna Biller δεν διστάζει να δημιουργήσει αναταράξεις καθώς σχολιάζει με χιουμοριστικό τρόπο τα δεδομένα της γυναικείας σεξουαλικότητας όπως έχει εδραιωθεί στο παλιό Hollywood.
Στην παρούσα δουλειά η Anna Biller έγραψε τα τραγούδια, σκηνοθέτησε, πρωταγωνίστησε και σχεδίασε κοστούμια και σκηνικά. Άλλωστε, αυτό κάνει συνήθως -αν όχι πάντα- και το κάνει καλά.
Άλλες δουλειές της Anna Biller: Fairy Ballet, The Lady Cat
Κείμενο: Διμηνίδης Δανιήλ (Lavart)
Πηγές κειμένου & εικόνων: Anna Biller Productions
