Τα 5 σημαντικότερα βιντεοπαιχνίδια της δεκαετίας

5 τίτλοι που εξέλιξαν το μέσο των βιντεοπαιχνιδιών την δεκαετία που μας πέρασε.

Με την καινούργια δεκαετία στο ξεκίνημα της και με επερχόμενους τίτλους κυριολεκτικά λίγο πριν μας χτυπήσουν την πόρτα, ο Γενάρης αποτέλεσε τον  μήνα της περισυλλογής και της χώνεψης μιας φοβερής για τα βιντεοπαιχνίδια δεκαετίας. Στη διάρκεια αυτής, αρκετοί μηχανισμοί βελτιστοποιήθηκαν, άλλοι αφέθηκαν προς χάριν καινούργιων και η δημιουργία των τρισδιάστατων περιβαλλόντων έφτασε σε ένα απόγειο τόσο σε αρτιστικό, όσο και σε σχεδιαστικό επίπεδο. Η αφήγηση των ιστοριών άρχισε να εξερευνά πιο ώριμα ζητήματα και να εκμεταλλεύτεται το μέσο για την επίτευξη της, προκαλώντας συναισθήματα στον παίχτη σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο. Καινούργια είδη παιχνιδιών ανακαλύφθηκαν και παλαιότερα, ξεχασμένα, αναδύθηκαν. Στο παρόν άρθρο, θα αναφερθούμε σε 5 από αυτά τα παιχνίδια που θεωρούμε ότι η βαρύτητα τους, προχώρησε το μέσο μπροστά. Θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με Single Player τίτλους, καθότι η Online κοινότητα αξίζει τη δική της ξεχωριστή λίστα. Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε!

1. Binding of Isaac

Το αριστούργημα του Edmund McMillen βρίσκεται σε αυτή τη λίστα για μια πληθώρα λόγων. Έδωσε το πάτημα για την ανάπτυξη της Indie σκηνής που μας έδωσε διαμάντια όπως, το Shovel Knight, το Spellunky, το Hotline Miami και το Undertale, αλλά και γέννησε το είδος των Roguelike games. Παιχνίδια στα οποία έχεις μόνο μια ευκαιρία να τα τερματίσεις, αλλά στον αντίποδα, κάθε φορά που χάνεις, αποκτάς αυτήν την επιπλέον γνώση που χρειάζεται για φτάσεις στο τέλος. Η ποικιλία που εμφανίζουν σε κάθε προσπάθεια του παίχτη, αυξάνει κατά κόρον και την επαναληψιμότητα τους. Με έναν γλυκό πρωταγωνιστή και μια ιστορία που συνδυάζει τον θρησκευτικό δογματισμό με την παιδική καταπίεση, το Binding of Isaac μας έδωσε μια από τις καλύτερες εμπειρίες το 2011.

2. Dark Souls

Εδώ έχουμε ένα παιχνίδι που δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο πνευματικός διάδοχος του Deamon Souls κυκλοφόρησε το 2011 και κατάφερε να γίνει ένα cult classic φαινόμενο από στόμα σε στόμα στο κοινό των gamer της δύσης. Ο Hidetaka Miyazaki κατάφερε μέσω αυτού του παιχνιδιού να επαναπροσδιορίσει το τι σημαίνει open world level creation και να αναπτύξει μια ιστορία χωρίς exposition, όπου η εξέλιξη της είναι καθαρά και μόνο στα χέρια του παίχτη. Η ιστορία περικλείει τον κόσμο και εμείς περιφερόμαστε σε αυτόν αργά, προσεκτικά και με δέος, παρατηρώντας την επικείμενη κατάρρευση του. Κανείς, όμως, δεν περιμένει εμάς να τον σώσουμε. Η δυσκολία του μεγάλη. Όχι όμως με αυτήν την υπερβολική έννοια που την έντυσε ο δημοσιογραφικός τύπος. Τα εμπόδια είναι σκληρά, αλλά δίκαια, σεβούμενα την ικανότητα του παίχτη να βρίσκει λύσεις. Μια ωδή στο game design και η απαρχή ενός καινούργιου είδους: των Soulsborne παιχνιδιών.

3. The Last of Us

Το The Last of Us βρίσκεται σε αυτήν την στήλη, γιατί αποτελεί την φυσική εξέλιξη της πορείας ενός μεγάλου, σε σημασία, στούντιο. Ένα στούντιο που ξεκίνησε από ένα μικρό μαρσιποφόρο, τον Crash Bandicoot και κατέληξε στους αγαπητούς Joel και Ellie. O τίτλος κατάφερε να συνδυάσει το cover based shooting, με stealth μηχανισμούς και ένα απλό φαινομενικά crafting σύστημα, όχι όμως απλοικό, με δύσκολες επιλογές. Το μεγάλο ατού του, η ιστορία του. Αυτό γιατί, ξέφυγε από τα στερεότυπα των βιντεοπαιχνιδιών, όπου η σημαντικότητα του ήρωα είναι πάνω από όλα. Πήρε όμως δύο ασήμαντους και διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους και έδωσε τον έλεγχο στον παίχτη να τους εξασφαλίσει το απλό. Μια ζωή. Ένα συναισθηματικό ταξίδι που ανέδειξε τα παιχνίδια ως μορφή τέχνης.

4. The Witcher 3

H CD Projekt Red είναι μια εταιρεία που έχει ως στόχο της να ικανοποιήσει τους απανταχού παίχτες. Το Witcher 3 είναι αυτό που λέμε ένας αχανής role playing τίτλος, του οποίου ο κόσμος σε μαγεύει από την πρώτη στιγμή. Αποτελεί το άθροισμα όλων των πραγμάτων που αγαπάμε, αλλά και μας εκνευρίζουν λιγάκι, στα open world games και τα ανεβάζει στο 11. Ώριμοι χαρακτήρες, μη δυϊστικές επιλογές με αντίκτυπο και απλόχερες ώρες διασκέδασης παρέα με δύο dlc που, πραγματικά, περιέχουν δύο καινούργια παιχνίδια σε διάρκεια. Το Witcher 3 θεωρεί δεδομένα για τον παίχτη πράγματα, τα οποία σε άλλες εταιρείες τα πληρώνουμε. Με στέρεα RPG θεμέλια και μια δυσκολία που αλλάζει ανάλογα με τα κριτήρια και τις ανάγκες κάθε παίχτη, έχουμε μπροστά μας έναν τίτλο για όλους.

5. Mass Effect 2

Το παιχνίδι αυτό έκανε ποδαρικό στη δεκαετία που μας πέρασε και έδωσε το έναυσμα για την ραγδαία ανάπτυξη του μέσου, αλλά και την αποδοχή του από τον κόσμο. Από ένα στούντιο που δυστυχώς λόγω της συμφωνίας του με την EA είναι κάθε πέρσι και καλύτερα, το Mass Effect 2 δεν παύει να είναι το Magnus Opus της Bioware. Μας προσέφερε την ιδανική δόση δράσης και rpg στοιχείων, μια επική space opera ιστορία και τη δυνατότητα επιλογών που μεταφερόντουσαν από τον έναν τίτλο στον επόμενο με σκοπό την δημιουργία της δικής μας εμπειρίας. Ήταν το παιχνίδι που έκανε τις επιλογές μόδα, αλλά κανένας διάδοχος δεν μπόρεσε να τις αναπαράγει σε ανάλογο βαθμό. Σε αυτό βοηθάει ένα πολύχρωμο cast χαρακτήρων με βάθος και ενδιαφέρον, αλλά πάνω από όλα ο χαρακτήρας μας: o/η Shepard. Το παιχνίδι καταφέρνει, όχι να μας δέσει με τον ήρωα σε διαπροσωπικό επίπεδο, αλλά να μας κάνει ένα με τον ήρωα. Αυτή η απόλυτη σύνδεση μεταξύ παίχτη και Shepard είναι που φτάνει το Mass Effect 2 τόσο ψηλά.

Κλείνοντας, να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια παιχνίδια που έφτασαν στην πηγή, αλλά δεν ήπιαν δυστυχώς νερό. Αυτά είναι τα: Nier: Automata, Fallout: New Vegas και Stardew Valley. Αυτή η λίστα, επίσης, δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από την προσωπική εκτίμηση του αρθρογράφου του κειμένου και αν θα θέλαμε να γίνουμε αντικειμενικοί, θα πρέπει να εξετάσουμε την πληθώρα των παιχνιδιών που κυκλοφόρησαν και προσέφεραν κάτι στο μέσο, βάσει πολλών χαρακτηριστικών, που η συμβατική έκταση ενός κειμένου μας αποτρέπει από το να τα αναλύσουμε ενδελεχώς. Παρόλα αυτά, μας δίνουν το πάτημα για διάλογο, εφόσον κάθε άνθρωπος που ασχολείται με αυτόν τον χώρο έχει και τη δική του λίστα προτίμησης.  Εσείς, ποια θεωρείτε τα πιο σημαντικά παιχνίδια της δεκαετίας;

Κείμενο: Γιάννης Σαρρής (Lavart)

Πηγή Φωτογραφίας