Αγορίτσα Οικονόμου: «Παντού υπάρχει μία Ματριόνα …καραδοκεί στα σκοτεινά…»

Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αρχικά, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην… αναφορά που έκανες στον Νίτσε, μέσω ενός βίντεο που αφορούσε την παράσταση. “Ο Νίτσε κάπου μας λέει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων αυτών που μας βρίσκουν”. Και συνεχίζεις “Σ’ αυτά λοιπόν που τη βρίσκουν την Ματριόνα, οι επιλογές που κάνει είναι το σκοτάδι της”. Όταν λοιπόν, είδα την παράσταση, κατάλαβα απόλυτα τι εννοούσες. Θέλω να μου περιγράψεις την Ματριόνα και την σχέση της, πλέον, μαζί σου. Πώς την αντιμετωπίζεις και ποιες είναι οι παθογένειές της; (Άσχετα αν συγχωρείται από τον χώρο και τον χρόνο)Αγορίτσα Οικονόμου – Η σχέση μου με την Ματριόνα προς το παρών, τουλάχιστον, δεν έχει αλλάξει και πολύ. Εξακολουθώ να την υπερασπίζομαι και να προσπαθώ να κατανοήσω κάθε της σκέψη και πράξη. Την αντιμετωπίζω λοιπόν με αγάπη, κατανόηση, συμπόνια και με πολύ πολύ χιούμορ. Διότι ο τρόπος που επέλεξε να ζήσει είναι τουλάχιστον «ανατριχιαστικός αν το σκεφτείς, έτσι δεν είναι; Tώρα τις παθογένειές της τις βλέπουμε στις ζωές των ανθρώπων γύρω της. Τα αποτελέσματα δηλαδή των πράξεών της είναι χαραγμένα στις ζωές τους, ανάγλυφα και όχι με τα πιο φωτεινά χρώματα. 

Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Πώς θα περιέγραφες την επαφή σου με τον Τολστόι μέσα από τη θεατρική μεταφορά του έργου;

Αγορίτσα Οικονόμου – Η επαφή με το Τολστόι είναι μια χαρούμενη και δημιουργική συνάντηση. Είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας που αγαπά βαθειά τον άνθρωπο. Γνωρίζει την ανθρώπινη φύση και την φέρνει στο «φως» χωρίς να την κρίνει ή να την ωραιοποιεί. Είναι σαν να μας λέει ότι αυτό είμαστε, όλοι μας, όλοι απ’ το ίδιο υλικό φτιαγμένοι, χωρίς ντροπή, με αγάπη, με χιούμορ. Είναι μεγάλη παρηγοριά. 

Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Κατά πόσο ο καθωσπρεπισμός κρατάει τα ινία μιας ελληνικής πολιτείας σήμερα; Έχουν ξεπεραστεί οι παθογένειες του παρελθόντος ή έχουν μεταλλαχθεί;

Αγορίτσα Οικονόμου – Δεν πιστεύω ότι ο καθωσπρεπισμός κρατάει τα ηνία της ελληνικής κοινωνίας. Όσον αφορά στις παθογένειες δυστυχώς κάθε εποχή γεννά καινούργιες την στιγμή που οι παρελθοντικές φθίνουν. Είναι ενός είδους αντικατάσταση, αναγκαία και αναπόφευκτη. 

Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Στον χώρο σου, στο θέατρο αλλά και στις σχέσεις μεταξύ των καλλιτεχνών αλλά και των παρατρεχάμενων, τι εντοπίζεις, τι δεν σου αρέσει και πως βιώνεις το παραπάνω;

Αγορίτσα Οικονόμου – Νιώθω τυχερή και ευγνώμων που έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που το κύριο μέλημά τους είναι η ίδια τους η τέχνη. Παντού σ’ όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν και δύσκολες καταστάσεις – συνθήκες, έτσι και στο δικό μου. Είναι στο χέρι μας, όμως, ποιον δρόμο θα διαλέξουμε και για να επαναληφθώ, είναι στο χέρι μας να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων αυτών που μας βρίσκουν. 

Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Πού βρίσκεται η Ματριόνα μέσα στη σημερινή Ελληνίδα;

Αγορίτσα Οικονόμου – Παντού …άραγε έχουμε την γενναιότητα να την δούμε, να την αναγνωρίσουμε, να την αντιμετωπίσουμε; Στην μαμά μας, στην δασκάλα μας, σε μια θεία, σ’ έναν εργοδότη ακόμα ακόμα και βαθειά μέσα μας, στην ίδια μας την ψυχή. Όλοι είμαστε όλα. ««

Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αναμφισβήτητα, το ταμπεραμέντο και γενικά οι δυνατότητές σου είναι ένα από τα στοιχεία που μένουν στη μνήμη του θεατή. Θεωρείς πως η Ματριόνα, έρχεται στο νου του θεατή λόγω του επιβλητικού ταμπεραμέντου ή λόγω μιας περίεργης οικειότητας που νιώθει με το πρόσωπο-θύμα-θύτη;

Αγορίτσα Οικονόμου – Αν κάποιοι θεατές συν-κινήθηκαν με την Ματριόνα μέσω της δικής μας ερμηνείας είναι ευτύχημα και τους ευχαριστώ πολύ. Παρ’ όλα αυτά είναι τέτοια η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης που είναι αδύνατο να μην βρεις και ένα σημείο ταύτισης ακόμα και μ’ έναν σκοτεινό χαρακτήρα όπως αυτόν της Ματριόνας. 

Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αλήθεια, πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από το 1886 όσον αφορά τη θρησκοληψία αλλά και τελικά και κατά πόσο αυτή αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξή μιας κοινωνίας αλλά και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; Μήπως ακόμη και η θρησκοληψία “βολεύει” ώρες ώρες; (με την καλή αλλά και την κακή έννοια)

Αγορίτσα Οικονόμου – Σύμφωνα με τον καθηγητή  Γ. Μπαμπινιώτη θρησκόληπτος είναι «αυτός που διακατέχεται από υπέρμετρο θρησκευτικό ζήλο, που βλέπει τα πάντα υπό θρησκευτικό πρίσμα». Όπου υπάρχει υπερβολή, μανία, φανατισμός δεν υπάρχει χώρος κατά την γνώμη μου για ελευθερία, για εξέλιξη, για ειλικρινή αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. 

Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αν δεν ασχολιόσουν με το θέατρο, τι επάγγελμα θα ήθελες να κάνεις;

Αγορίτσα Οικονόμου – Αν δεν ήμουν ηθοποιός θα ήθελα να αναστηλώνω παλιά, μισογκρεμισμένα, ερειπωμένα σπίτια.

https://www.lavart.gr/dynami-tou-skotous-apo-tin-omada-nama-sto-sygchrono-theatro/

Συνέντευξη: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)