Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Χρήστο Kαπενή, στο έργο που παρουσιάζετε, ο Dylan, ο ήρωας που υποδύεσαι εσύ, ζει μια μονότονη καθημερινότητα. Δουλειά, σπίτι και πάλι από την αρχή. Τι πιστεύεις ότι φταίει γι’ αυτήν τη νωχελικότητα;
Χρήστος Καπενής – Νομίζω ότι φταίει η γενική κατάσταση, το πώς έχουν εξελιχθεί τα πράγματα γενικότερα την εποχή που διανύουμε. Από τη στιγμή που ένας νέος τριανταπέντε χρονών μπαίνει σε μία ρουτίνα, είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει από αυτήν και να συνειδητοποιήσει τον εαυτό του, ώστε ν’ αρχίσει να γίνεται πιο δραστήριος, ν’ αναζητάει νέα πράγματα. Φτάνουμε σ’ ένα σημείο να ζούμε για να δουλεύουμε, όχι να δουλεύουμε για να ζούμε. Ο Dylan λόγω της δύσκολης οικονομικής του κατάστασης, καθώς με το ζόρι τα βγάζει πέρα, καταλήγει να έχει μια πολύ ρουτινιασμένη ζωή, μέσα σε λίγα τετραγωνικά, με μοναδική του διέξοδο ενδεχομένως το Internet και τις «ελευθερίες» που αυτό του παρέχει.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Νομίζω ότι δεν είναι τόσο το θέμα των χρημάτων, όσο της ίδιας της θέλησης των ανθρώπων. Δηλαδή, και χωρίς χρήματα, μπορεί ένα παιδί να πάει με τους φίλους του μια βόλτα, έτσι δεν είναι;
Χρήστος Καπενής – Σίγουρα. Και για τον Dylan θα έλεγα ότι ο τρόπος ζωής του δεν είναι ο καθωσπρέπει – στο κείμενο αναφέρεται ότι μαζεύει τα ψιλά, για να δει αν του φτάνουν για καπνό ή ένα κουτάκι μπίρα…ενώ ήταν θα λέγαμε ένας πιο trip τύπος, έχοντας κάνει πολλά ταξίδια, π.χ. στο Άμστερνταμ. Το παν είναι η διάθεση, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποιος.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Γενικά θα έλεγες ότι ζούμε σε μια αλλοτριωμένη κοινωνία, που εκλείπουν βασικές ανθρώπινες αξίες; Δηλαδή, είναι και αυτό ένα από τα αίτια που συμβάλλουν στο να υπάρχουν μοναχικοί και αποξενωμένοι άνθρωποι;
Χρήστος Καπενής – Κάνει τους ανθρώπους πιο κλειστούς και το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι ο εαυτός τους και ποτέ οι άλλοι. Ίσως γι’ αυτό είναι δύσκολο στην εποχή μας να κάνει κάποιος σχέσεις πιο δυνατές. Δυσκολεύονται μάλιστα να κάνουν και ερωτικές σχέσεις. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπεις σε μια ερωτική σχέση, δηλαδή το να υπάρχει ένας σύντροφος και να μοιράζεσαι πράγματα έχει γίνει αρκετά δύσκολο, επειδή φαίνεται τόσο εύκολη η επικοινωνία μέσω διαδικτύου. Ενδεχομένως και το πόσο εύκολα βρίσκεις ένα άτομο μέσα από το διαδίκτυο χωρίς να χρειάζεται να μοιράζεστε τίποτα από εκεί και έπειτα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, από την άλλη η κοινωνία ίσως γίνεται λίγο πιο κλειστή. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να εμπλακούν με κάποιον άλλο.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Εσύ θα έβαζες τον εαυτό σου κάπου μέσα σ’ αυτήν την προβληματική κοινωνία, όπως την περιγράψαμε; Ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης του καθενός;
Χρήστος Καπενής – Νομίζω ότι η ευθύνη είναι κάτι που ξεκινάει από το ίδιο το άτομο, δηλαδή για οτιδήποτε συμβαίνει σε προσωπικό ή σε κοινωνικό επίπεδο ξεκινάει πάντα από τη μονάδα. Εμείς πρέπει να συμβάλλουμε και στο πώς θα αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι ή ακόμα και το περιβάλλον μας, αλλά ενδεχομένως και σ’ ένα μεγαλύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Σίγουρα η ευθύνη είναι ατομική πολλές φορές και ξεκινάει από εμάς. Εμείς είμαστε αυτοί που θα πρέπει να έχουμε τη βούληση και να κινητοποιηθούμε.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Μιας και ανέφερες πριν τα social media, βλέπουμε ότι η άλλη ηρωίδα, η Ρίτα, είναι εξαρτημένη από αυτά ζώντας επί της ουσίας σε μια ψευδαίσθηση. Ποια πιστεύεις ότι είναι τα κενά που μπορεί να εμφανίσει ο άνθρωπος και να φτάσει ακόμα και στον εθισμό; Γιατί καταφεύγει κάποιος τόσο πολύ στα social media;
Χρήστος Καπενής – Γιατί είναι ένας κόσμος που σου δίνει άλλες ελευθερίες, σου δίνει μια εικόνα, η οποία μπορεί να μη συνάδει με την πραγματική, πλάθει και διαμορφώνει μια εικονική πραγματικότητα, η οποία πολλές φορές σε παραμυθιάζει και μπαίνουμε σ’ αυτό, σα να είναι η ίδια η αλήθεια και η πραγματικότητα. Νομίζω θέλει τρόπο σκέψης και διαχείρισης η όλη κατάσταση. Το scrolling και το zapping στα social media έχει εξελιχθεί πια. Πέρα από το πώς φτιάχνεις μια εικόνα ή διαμορφώνεις το προφίλ σου, παρακολουθείς τις ζωές των άλλων.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Είναι και διέξοδος για ορισμένους. Μέχρι πρότινος τα άτομα που είχαν προβλήματα αυτοπεποίθησης βρίσκουν διέξοδο και φτιάχνουν μια εικονική πραγματικότητα όπου μπορεί να είναι πιο αποδεκτοί από ό, τι θα ήταν στην… πραγματική τους ζωή. Γενικότερα όμως μας αρέσει να βλέπουμε μέσα από την κλειδαρότρυπα;
Χρήστος Καπενής – Ναι, εννοείται. Αλλά δεν περιορίζεται στα άτομα που έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, δηλαδή και στα άτομα με αυτοπεποίθηση μπορεί να παρατηρήσουμε ίδιες συμπεριφορές ή και τελείως ανάποδες. Ενδεχομένως να συμβαίνει σ’ όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως πώς είναι στην πραγματική τους ζωή. Ίσως βοηθάει τα άτομα που νιώθουν μοναξιά. Δίνει μια άλλη εικόνα.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Ποια είναι η δική σου σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Χρήστος Καπενής – Τα χρησιμοποιώ κυρίως για τη δουλειά μου, για τις παραστάσεις, για να μαθαίνουν φίλοι ή οποιοσδήποτε άλλος που παίζω, τι γίνεται, αλλά και εγώ σαν χρήστης, δεν παύω να κολλάω ενίοτε. Υπάρχουν όμως περίοδοι στη ζωή μου που λέω ότι θα ζήσω χωρίς Internet ή ότι δεν θα το ανοίξω για κάποιο χρονικό διάστημα. Νομίζω πως πλέον σ’ όλα τα επαγγέλματα γίνεται χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Απλώς ο ηθοποιός περισσότερο μπορεί να προωθήσει τη δουλειά του μέσω του Facebook, παρά επί παραδείγματι ένας φιλόλογος.
Χρήστος Καπενής – Ναι, σίγουρα.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Για να γυρίσουμε πάλι στο έργο, σε τι αποσκοπεί η χρήση αντισυμβατικών χαρακτήρων; Ποιο είναι το απώτερο μήνυμα στο θεατή;
Χρήστος Καπενής – Βλέπουμε τη ζωή δύο ανθρώπων και πως άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση μπορούν να έχουν μια διαφορετική εικόνα. Αλλά στην ουσία, καλώς ή κακώς, όλοι μπαίνουν στη διαδικασία να έχουν μια άλλη συμπεριφορά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα ίδια πράγματα κάνουμε όλοι. Επίσης έχει νόημα το έργο για το πώς είναι η εικονική πραγματικότητα, δηλαδή πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που στην ουσία το κάνουν για να έρθουν κοντά στην ίδια την πραγματικότητα. Αυτό που μένει τελικά είναι η επαφή.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Και οι άλλοι δύο ήρωες; Βλέπουμε μια γυναίκα που πιστεύει στη μετεμψύχωση και έναν πνευματολόγο. Πώς «κολλάνε» αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι μαζί;
Χρήστος Καπενής – Είναι μια παράλληλη ιστορία. Η μάνα του Dylan (η μάνα μου) γνωρίζει ένα μέντιουμ μέσω Facebook, που της πλασάρει μεταφυσικές αερολογίες, τον εμπιστεύεται αλλά στην πορεία η παράσταση μας δείχνει ότι έρχονται πάλι κοντά στην πραγματικότητα, δηλαδή στην πραγματική ζωή.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Διάβασα ότι η παράσταση χαρακτηρίζεται μεταμοντέρνα κομεντί. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που κατά τη γνώμη σου επιβεβαιώνουν αυτή τη θέση;
Χρήστος Καπενής – Ο Dylan ζει σε μια γκαρσονιέρα λίγων τετραγωνικών, έχοντας παράλληλα ένα κοινωνικό προφίλ στο Instagram, δηλαδή, οι ήρωες έχουν συναίσθηση και του ποιοι είναι και τι κάνουν, οπότε υπάρχει και ένας αυτοσαρκασμός, πράγμα που δίνει ελπίδα μέσα στην όλη αυτήν κατάσταση. Το ρομαντικό στοιχείο είναι ο έρωτας. Γι’ αυτόν γίνονται όλα, μια κατάσταση στην οποία ο κάθε άνθρωπος θέλει να εμπλακεί.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Είναι τελικά η κινητήρια δύναμη σε όλα;
Χρήστος Καπενής – Ναι, ακριβώς.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Χρήστο, ποια ιδιαιτερότητα φέρει η γραφή του Κορτώ και γνωρίζει τόσο μεγάλη αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό; Είμαι και εγώ προσωπικά μία από τους φαν.
Χρήστος Καπενής – Νομίζω είναι πολύ άμεσος, αληθινός, έχει σαφώς πολύ χιούμορ και αυτό που τους αγγίζει όλους, είναι πως ό,τι λέει τον αφορά και είναι ανάγκη του να το πει. Είναι άνθρωπος που πραγματικά έχει ανάγκη να γράφει αυτά που έχει μέσα του και το κάνει με μια αμεσότητα που κερδίζει τους αναγνώστες.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Την περσινή χρονιά, σε συναντήσαμε σε πολλές διαφορετικές θεατρικές παραστάσεις. Φέτος πρωταγωνιστείς και σε μια θεατρική παιδική παράσταση, οπότε πώς καταφέρνεις και κρατάς μια ισορροπία σ’ όλα αυτά; Βασικά, τα καταφέρνεις;
Χρήστος Καπενής – Νομίζω πως τα καταφέρνω και επειδή τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια κάνω αυτή τη δουλειά, συνήθως τυχαίνει να κάνω αρκετά πράγματα μαζί και νομίζω έχω μάθει να λειτουργώ μέσα σ’ αυτό. Επίσης, είμαι άνθρωπος του προγράμματος κι αυτό με βοηθάει πάρα πολύ. Βέβαια, όσο περνάνε τα χρόνια, νομίζω ότι με φθείρει κάπως όλο αυτό, οπότε στο μέλλον θα επιλέξω να κάνω λιγότερα πράγματα, ενώ παλιά θα σκεφτόμουν να κάνω παραπάνω και κάποιες φορές όλα. Νομίζω πως όσο περνάνε τα χρόνια πρέπει να κάνω πιο περιορισμένα πράγματα.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Να δώσεις μια προτεραιότητα στον εαυτό σου.
Χρήστος Καπενής – Ναι, αυτό ακριβώς.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Τον εαυτό σου πώς τον φαντάζεσαι σε δέκα χρόνια από τώρα;
Χρήστος Καπενής – Δεν ξέρω καθόλου πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είμαι. Θα ήθελα να είμαι όπως είμαι τώρα. Να κάνω με την ίδια χαρά και με το ίδιο πάθος πράγματα που με ευχαριστούν. Να έχω την ίδια δύναμη. Την ίδια αισιοδοξία.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Ωραίο είναι αυτό που λες και ας μην έχεις ξεκαθαρίσει όπως λένε συνήθως άλλοι ότι «θέλω να έχω οικογένεια, θέλω να έχω παιδιά».
Χρήστος Καπενής – Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς πρέπει να έχουμε τη δύναμη και την εγρήγορση στο πώς θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε και να αρπάξουμε τις ευκαιρίες, να είμαστε δυνατοί στο όποιο πρόβλημα, να μπορέσουμε να το λύσουμε.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.
Συνέντευξη: Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart)
