Stan Webb: Ένας αδικημένος δεξιοτέχνης της κιθάρας

Jimmy Hendrix, Jimmy Page, Rory Gallagher, Steve Ray Vaughn…˙ η λίστα είναι σχεδόν ατελείωτη

Θρυλικοί μουσικοί που χαρτογράφησαν και έθεσαν τα θεμέλια της ροκ μουσικής, κάνοντας το κοινό να υποκλίνεται κάθε φορά που τα δάχτυλά τους “χάϊδευαν” τις χορδές της κιθάρας. Κοντά στα ονόματα αυτά, όμως, οφείλουμε, κατά την γνώμη μου, να προσθέσουμε και αυτό ενός μαέστρου που, βάσει του ταλέντου του, δεν έλαβε την αναγνώριση που πραγματικά του αρμόζει.

Ενδεχομένως, κουβαλάει και ο ίδιος ένα μερίδιο ευθύνης καθώς η εμμονή του με τα (αγαπημένα του) μπλούζ να μην του επέτρεψε να ξεδιπλώσει σε απόλυτο βαθμό τη δεξιοτεχνεία του. Αυτό, ωστόσο, δεν αναιρεί το γεγονός ότι, η ικανότητα του Stan Webb να ελίσσεται από τους κλασσικούς μουσικούς δρόμους στον βαρύ “βρώμικο” ήχο, θέτει πολλά ερωτηματικά για την εξέλιξη που θα μπορούσε να είχε, αν επέλεγε την «εμπορική» κατεύθυνση του τότε ρεύματος.

Αφίσα από το γερμανικό περιοδικό "Pop" — Αφίσα από το γερμανικό περιοδικό “Pop”

Ο Stan Webb ξεκινά τη διαδρομή του από το Φούλαμ του Λονδίνου. Για καιρό, θα περιπλανηθεί σε διάφορα τοπικά μουσικά σχήματα, με μπλούζ και τζαζ χαρακτήρα. Το 1965, μαζί με τους David Yeats και Andy Silvester, σχηματίζει τους Chicken Shack. Από το σχήμα θα περάσουν, ωστόσο, διάφορα μέλη. Ξεχωρίζουν αυτά των Christine Perfect (Fleetwood Mac) και Chris Wood (Traffic). Τα επόμενα χρόνια τόσο το συγκρότημα όσο και ο ίδιος ο Stan Webb θα καθιερωθούν ως «Εssentials» για την Brit Blues σκηνή. Οι Chicken Shack θα κυκλοφορήσουν πάνω από 20 άλμπουμ, ανάμεσά τους και ένα σημαντικό ποσοστό από live ηχογραφήσεις.

Μια από αυτές αποτελεί και το “Stan The Man” του ‘73˙ η αφορμή για να μάθω τον καλλιτέχνη. Ένα άλμπουμ-έκπληξη που με ανάγκασε να αναθεωρήσω την άποψή μου για την ταμπέλα του «μπλούζ-μουσικού» που κουβαλούσε ως τότε ο Stan Webb. Η προσμονή μου ήταν να ακούσω τον κλασσικό χαλαρό “ταξιδιάρικο” ήχο του είδους. Αντ’ αυτού, ανακάλυψα κομμάτια, όπως το CS Opera και Poor Boy, όπου η κιθάρα θύμιζε τον classic rock ήχο των μεγάλων συγκροτημάτων εκείνης της περιόδου. Το γεγονός, ωστόσο, ότι ο κιθαρίστας κατάφερνε να ανταποκριθεί επάξια στον ήχο αυτό με περίσσεια άνεση, ήταν αρκετό για να κερδίσει το σεβασμό μου και να τον κατατάξω ανάμεσα στους καλύτερους μουσικούς που έβγαλε ποτέ ο χώρος της ροκ.

Ακόμα και σήμερα, διατηρώ την πεποίθηση ότι, αν αυτός ο βιρτουόζος της κιθάρας ακολουθούσε άλλα ροκ μονοπάτια, θα μπορούσε να αφήσει πολλά ακόμα μουσικά διαμάντια.

Top 10 Playlist:

Δείτε επίσης: