Σελιδοδείκτης: Σκανταλόπετρα, του Σωτήρη Σαμπάνη
«Κατηφόρισε ως το παγκάκι πικραμένος και απογοητευμένος. Ήταν η ώρα που η σιωπή της νύχτας έζωνε τα βράχα και τη θάλασσα. Εξαίρεση κάποια ελάχιστα πετούμενα, που τάραζαν απαλά και αέρινα τη σιωπή της αφήνοντας μαγικούς κι απροσδιόριστους ήχους. Η θάλασσα έμοιαζε μ’ ένα ξεχωριστό σκούρο κομμάτι άλλου πλανήτη, που έσπρωχνε το τοπίο μέχρι την πιο απομακρυσμένη δαντέλα των φώτων, τα οποία ακουμπούσαν απαλά, σαν ανομοιόμορφες χάντρες, στην επιφάνειά της. ΤΟ ασημένιο μονοπάτι του φεγγαριού είχε χαραχτεί πάνω της απέραντο, περνούσε ξυστά από το έρημο νησάκι και φώτιζε την ακατοίκητη ψυχή του. Ένιωσε την επιθυμία να κλείσει τα μάτια του και να βγει από το χρόνο για πάντα».
Φωτογραφίες: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
